• ΓΔ: 00
  • FTSE/ΧΑ LARGE CAP0
  • FTSE ΧΑ MID CAP0
  • Τζίρος0
  • €/$ 0 €/£ 0
    BTC 0 ETH 0 XRP 0
Image on Reporter.gr
0
0
  • Nasdaq00%
  • S&P 50000%
  • CAC 4000%
  • DAX00%
  • FTSE 10000%
  • Nikkei 22500%

Ντίνος Κουτσολιούτσος

Ακόμα ένας φιλόδοξος και ελπιδοφόρος Ευρωπαίος πολιτικός έρχεται στην ηγεσία μιας από τις τρείς καθολικές, λατινικές, και μεσογειακές χώρες της Ευρωζώνης, Γαλλίας, Ιταλίας και Ισπανίας, υποσχόμενος να αλλάξει και την χώρα του προς το γερμανικό μοντέλο υποτακτικής και συνεργάσιμης εργατικής τάξης, αλλά και να αλλάξει και την Γερμανία προς μια πιο συνεργάσιμη, αλληλέγγυα και βιώσιμη ηγεμονική πολιτική. Και ακόμα ένας τέτοιος πολιτικός ηγέτης, ο νεοεκλεγείς Μανωλάκης Μακρόν, μέλλει, κατά πλείστη πιθανότητα, να αποτύχει, όπως και όλοι οι προκάτοχοι του, Ολάντ, Σαρκοζί, Ρέντσι, Μόντι, Μπερλουσκόνι, Ραχόη, εάν πάει στο Βερολίνο εκλιπαρώντας.

Οι Γάλλοι ακόμα πιστεύουν και ελπίζουν στο υπάρχον ευρωπαϊκό καθεστώς, με την δεδηλωμένη ψήφο τους στον κεντρώο Μακρόν, γιατί η συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου και όλα τα εμπεδωμένα ευρωπαϊκά ΜΜΕ μαρτυρούν σύσσωμα  σε μία αναλλοίωτη, καθολική και αναμάρτητη εκλησία, την Ευρωπαϊκή Ένωση με την Ευρωζώνη.

Οι δύο από τους τέσσερεις επικρατέστερους υποψηφίους για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές, η ακροδεξιά Λε Πεν και ο ακροαριστερός Μελανσόν, λένε ΟΧΙ στην Ευρώπη όπως έχει αυτή εξελιχθεί κάτω από την οικονομική και πολιτική κυριαρχία της Γερμανίας. Είναι άξιο παρατήρησης ότι κανένας από τους δύο δεν κατονομάζει την κυρίαρχη δύναμη της Ευρωζώνης, παρόλο που αναφανδόν και οι δύο δηλώνουν αποφασισμένοι να εγκαταλείψουν την Ευρωφάκα με κάθε θυσία. Ελπίζει κανείς ότι, όπως παρατήρησε και ο Μελανσόν, δεν θα πράξουν σαν τον Τσίπρα, εάν κερδίσουν την προεδρία της χώρας, παρά θα διαπραγματευτούν σκληρά εναντίον της γερμανικής ηγεσίας, και ή θα αλλάξουν την Ευρώπη ριζικά και εκ βάθρου, είτε θα εγκαταλείψουν το υφιστάμενο γερμανοκρατούμενο καθεστώς της.

Σαν μία μεταμοντέρνα παραλλαγή της αιώνιας και τραγικής ιστορίας του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, το αμερικανικό κατεστημένο πολεμά, μέχρι εσχάτων η στήλη πιστεύει, το πρωτοφανές ειδύλλιο ανάμεσα σε ένα νεόφυτο Αμερικανό πρόεδρο και σε ένα έμπειρο, μερικοί θα λέγανε σεσημασμένο, Ρώσο πρόεδρο. Ο έρωτας ανάμεσα στους δύο ηγέτες είναι δυνατός όσο και λίαν αναπάντεχος, αλλά και το κατεστημένο, ειδικά η “οικογένεια” του Τραμπ, είναι άλλο τόσο και πολύ περισσότερο, αναφανδόν εναντίον του ειδυλλίου. Και ο λόγος αυτής της αντιπαράθεσης, η οποία αντιγράφει πάντα τον Σαίξπηρ, είναι ότι δηλαδή το ειδύλλιο καταστρέφει την υπαρξιακή ανάγκη που έχει το αμερικανικό καταστημένο, της οικογένειας του ατυχώς γεωπολιτικά αλλά και εμπορικά ερωτευμένου Ντόναλντ, στην αιώνια δαιμονοποίηση της αντίπαλης οικογένειας, δηλαδή του ρωσσικού κράτους. Και το μέλλον αυτού του γεωπολιτικού ειδυλλίου δεν διαγράφεται πολύ πιο ελπιδοφόρο από το τέλος της πασίγνωστης σαιηκσπηρικής τραγωδίας.

Ανάμεσα στο ευρώ και στην συνεχιζόμενη απειλή του Grexit, υπάρχει ίσως μία μεσαία θέση, ένας συμβιβασμός ανάμεσα στα δύο άκρα.  Ένα νέο ελληνικό νόμισμα, παράλληλο στο ευρώ, εντός της Ευρωζώνης, και απόλυτα ηλεκτρονικό. Η Ευρωδραχμή!

Οι προεκλογικές εκστρατείες στην Ολλανδία και τα πρόσφατα αποτελέσματα των εκλογών στην χώρα, μας προσφέρουν μία ενδιαφέρουσα και αξιόπιστη διαφοροποίηση και αντιπαράθεση δύο γεωπολιτικών εννοιών που συχνά αλληλομπερδεύονται μεταξύ τους και λίαν εσφαλμένως αντικαθιστά η μία έννοια την άλλη, συχνά πυκνά, είτε λόγω αγνοίας, είτε λόγω εσκεμμένης προσπάθειας προς χειραγώγηση της κοινής γνώμης.

Στις αρχές του 21ου αιώνα, ο απερίγραπτος Μπους ο νεώτερος, φωτογενής υιός απόλυτα εμπεδωμένου πολιτικού πατρικίου πατέρα, εξήγγειλε την πολύνεκρη στρατιωτική εισβολή και κατοχή του Ιράκ με το μεγαλεπήβολο και εξίσου υποτιθέμενο όσο και ευγενέστατο στόχο να εισάγει και να εμπεδώσει στην “καθυστερημένη” κοινωνία του Ιράκ την ….Δημοκρατία, (με κεφαλαίο Δέλτα).Δύο οκτάχρονες αμερικανικές προεδρίες αργότερα, βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 2017, και παρατηρούμε έκπληκτοι μία καταζαλισμένη, άκρως αγανακτισμένη, και απόλυτα διχασμένη κοινωνία των πρώην εισβολέων, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, να ψάχνει απεγνωσμένα να διασώσει ίχνη δημοκρατικών θεσμών μέσα στην ίδια της την επικράτεια, και μόλις στο πρώτο μήνα θητείας του περίλαμπρου νέου προέδρου της, του κ. Ντόναλντ Τραμπ. Οποία Θεία Δίκη! Κάτι στο Σύμπαν πρέπει να δουλεύει σωστά….

Πολλοί έχουν μιλήσει για το αυτονόητο, ότι όταν χρειάζεσαι λεφτά από δανειστές τότε μη μιλάς για ανεξαρτησία. Αλλά όταν καθημερινά, πλέον, ζεις τον εξευτελισμό της εθνικής ανεξαρτησίας, αρχίζεις πια, ή θα έπρεπε να αρχίσεις να ανησυχείς σοβαρά για την υγεία στην ψυχή ενός έθνους, το οποίο μερικοί, πολύ σωστά, το αξιολογούν σε παρακμή. Και μπροστά μπροστά σπρώχνονται να συμβάλουν στην παρακμή της Ελλάδας, ποιοι άλλοι, από τους πολιτικούς μας...

Το κερασάκι στην τούρτα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού έβαλε βασικά ο πρόεδρος Τραμπ με την τελευταία του εκτελεστική διαταγή να απαγορεύεται η είσοδος μεταναστών ή προσφύγων στις ΗΠΑ από επτά κράτη της Μέσης Ανατολής, για να προστατέψει τον αμερικανικό λαό από την τρομοκρατία του μάχιμου Ισλάμ.

Το BREXIT και η ξεκάθαρη πολιτική εξόδου που κοινοποίησε η Βρετανίδα πρωθυπουργός Μέι αυτήν την εβδομάδα δείχνει σε όλην την οικουμένη και πέραν πάσης αμφιβολίας το αυτονόητο: Η διακίνηση πραγμάτων είναι απείρως ευκολότερη και ριζικά διαφορετική από την διακίνηση ανθρώπων. Και σε αυτό το σημείο χωλαίνει ανεπανόρθωτα η αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η τελευταία απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και η έξαλλη αντίδραση του Ισραήλ ενταντίον του καταδικασμού της πολιτικής του προς την κατεχόμενη Παλαιστίνη, καταδεικνύει αφενός την αλαζονική στάση ενός έθνους που από θύμα μετατρέπεται σιγά σιγά σε θύτη, αλλά και την αυτοκαταστροφική πορεία που μετατρέπει το κράτος του Ισραήλ από μία θαυμαστή δημοκρατία σε μία απαράδεκτη αποικιοκρατία τύπου (της πρώην) Νότιας Αφρικής.

Τα τρία τρόλεϊ που παραδώσανε στις φλόγες οργανωμένες ομάδες αντιεξουσιαστών μέσα στον κεντρικότερο δρόμο της Αθήνας, προχθές, ζωγραφίζουν ένα κράτος του οποίου κανένα στοιχείο κρατικής αξιοπρέπειας δεν σώζεται πλέον. Ένα κράτος, παραδομένο σε εγκληματικά ανεγκέφαλες ιδεολογίες, παραδοσιακά αιχμάλωτο της καρεκλολαγνείας του, και ιστορικά φτύνοντας στα μούτρα τους πολίτες που του προσφέρουν την εξουσία. ‘Ένα κράτος που θριαμβευτικά υποστηρίζει τους καταλύτες της ύπαρξής του και της θεσμικής του έννοιας, οντότητας και δύναμης. Ένα κράτος που αυτοπυρπολείται…

Η κατάσταση γύρω από την “διάσωση” της χρεοκοπημένης Ελλάδας έχει ξεπεράσει προ καιρού κάθε επίπεδο λογικής και πλέει πλέον στα βαθειά νερά του Παραλόγου.

Image on Reporter.gr Premium Penna Reporter Mamamia CityWoman