Πολλά και διάφορα γράφονται και λέγονται περί του νέου νόμου υπέρ μιας κάποιας μορφής απλής αναλογικής, τα πιο πολλά αρνητικά, εναντίον του επιχειρήματος της κυβέρνησης Τσίπρα.

Ίσως να είναι πολύ μάταιο έως και αστείο να μιλάει κανείς για δικαιοσύνη και αριστερή ιδεολογία προς τον πρωθυπουργό μας, τον κ. Αλέξη Τσίπρα, ένα πολιτικό που αναδείχτηκε εν ριπή οφθαλμού στον πιο Μακιαβελικό, άρα και πιο αποτελεσματικό στην επιβίωση της εξουσίας, πολιτικό της Ευρώπης, τον τελευταίο χρόνο.

Γιατί το ελληνικό θέατρο είναι ανάμεσα στα καλύτερα στον Δυτικό Κόσμο, εάν όχι το καλύτερο όπως ο γράφων πιστεύει;

Το επίκεντρο της σεισμικής καταψήφισης της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τον βρετανικό λαό ήταν φυσικά η Βρετανία κατά κύριον λόγο, και η (υπόλοιπη) Ευρώπη κατά δεύτερον, αλλά η σεισμική δόνηση είχε φυσικά παγκόσμια επακόλουθα, άμεσα, όπως οι σοβαρές και συνεχιζόμενες αναταραχές στην παγκόσμια χρηματαγορά, αλλά και έμμεσα και μεσοπρόθεσμα, γιατί το ΟΧΙ των Βρετανών ήταν και ένα όχι εναντίον του καθεστώτος της Παγκοσμιοποίησης.

Η δολοφονία της Βρετανίδας πολιτικού μία εβδομάδα πριν από το μοιραίο και ιστορικό  δημοψήφισμα για την έξοδο ή την παραμονή της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση σκιαγραφεί το διογκώμενο βαθύ και ιστορικό δίλημμα του Δυτικού Κόσμου ολόκληρου, μια γενεά μετά την «επίσημη» έναρξη της Παγκοσμιοποίησης με την απελευθέρωση του κεφαλαίου από τα εθνικά «δεσμά». Το ιστορικό δίλημμα έγκειται στο γεγονός ότι η απελευθέρωση του κεφαλαίου από την εθνικιστική του «φυλακή» έγινε και συνεχίζει να πραγματοποιείται εις βάρος των ιδιοτελών συμφερόντων των λαών του Δυτικού Κόσμου, και καταπατώντας, με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους, τον «ιερό» θεσμό της «δημοκρατίας», αυτού του πολιτικού φρούτου της Νεωτεριτικότητας, δηλαδή του Μοντέρνου Καπιταλισμού, του θεσμού δηλαδή για τον οποίο ο Δυτικός Κόσμος, καλώς η κακώς, προβάλλει συνεχώς σαν το κεντρικό κοινωνικοπολιτικό χαρακτηριστικό, που τον ξεχωρίζει από τους άλλους κόσμους της υφηλίου, και πάνω στον οποίο θεσμό βασίζεται η υποτιθέμενη και συνεχώς προβαλλόμενη ανωτερότητα του.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να ξεμυτήσει ούτε για καφέ πια στην επικράτεια της χώρας που κυβερνάει και έχει αμπαρωθεί στο οχυρό που λέγεται Μαξίμου, την ίδια στιγμή που ο Ντάιζελμπλουμ, ο νούμερο δύο εχθρός του στην τραγική διαπραγμάτευση του 2015, δηλώνει απερίφραστα ότι τον θαυμάζει για τα μέτρα λιτότητας που ο Έλληνας πρωθυπουργός καταφέρνει και επιβάλλει στον λαό του. Οι Έλληνες μισούν την ευρωζωνική ηγεσία αλλά δεν τολμούν να ανυπακοήσουν και η ευρωζωνική ηγεσία μισεί την Ελλάδα αλλά δεν τολμάει να την εκδιώξει από το βασίλειο του ευρώ. Ιδού η κατάντια του Ευρωπαϊκού ονείρου που έχει μετατραπεί μέσα σε μια δεκαπενταετία σε ένα εφιάλτη.

Ηπερίπτωση του γερμανού κωμικού που παραδόθηκε στα χέρια της γερμανικής δικαιοσύνης από την Άγγελα Μέρκελ για το σατιρικό ποίημα, που παρουσίασε εναντίον του Τούρκου προέδρου Ερντογάν αποτελεί μία, ιστορική για την Ευρώπη, αντιπαράθεση κακής σάτιρας ενάντια σε πολύ χειρότερες πολιτικές.