Ανέκαθεν ήταν προφανές, ότι οι Έλληνες πολιτικοί διακατέχονται από το σύνδρομο του μικρομεγαλισμού. Ποιος μπορεί πχ. να ξεχάσει, ότι στην δεκαετία του 1980 οι δήμαρχοι των περισσότερων νοτίων προαστίων είχαν υπερηφάνως ανακηρύξει τις πόλεις τους «αποπυρηνικοποιημένες ζώνες» την ίδια στιγμή που τα υποτυπώδη παρκάκια τους σκυλοβρωμούσαν ή οι δρόμοι τους πνίγονταν στην πρώτη νεροποντή!
Ας έρθουμε στα καθ’ημάς σημερινά. Ο υπερδραστήριος υπουργός υποδομών που μας έχει κατακλύσει με μεγαλειώδεις εξαγγελίες έργων, δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα για να τελειώσει ο πολυβασανισμένος δρόμος Πάτρας-Πύργου, στον οποίον σκοτώνονται άνθρωποι κάθε εβδομάδα. Ένα απλά παρατηρητικό μάτι, θα διαπίστωνε ότι εδώ και μήνες, κάθε 2-3 εβδομάδες, εκδίδονται ανακοινώσεις και δημοσιεύεται «ρεπορτάζ» με προφανή προέλευση το υπουργείο, σύμφωνα με τα οποία οι υπηρεσίες της ΕΕ έχουν εγκρίνει μία ή δύο προϋποθέσεις έναρξης του έργου και μένουν προς έγκριση άλλες… μία ή δύο. Τα ίδια και τα ίδια επί 15 μήνες! Ακόμα και τα έργα συντήρησης και ασφάλειας που εξήγγειλε (έως την έναρξη εργασιών του νέου δρόμου) είναι ακόμα στην φαντασία του υπουργείου, ενώ θα έπρεπε να είχαν αρχίσει ήδη χθες. Έσπευσε όμως ο ίδιος υπουργός, να εξαγγείλει την κατασκευή του περίφημου flyover της Θεσσαλονίκης, λες και αυτό μας μάρανε! Παρεμπιπτόντως μια βόλτα στην Εγνατία οδό θα τον έκανε να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκεται (οδόστρωμα συχνά κατεστραμμένο, αγριόχορτα πλάι στις νησίδες και προπαντός ανυπαρξία του σημαντικότερου ίσως αναγκαίου έργου που συνοδεύει κάθε αυτοκινητόδρομο δηλαδή ΣΕΑ. Φανταστείτε ότι από την Αλεξανδρούπολη έως την Ηγουμενίτσα υπάρχει ακόμη, δέκα χρόνια μετά την λειτουργία της Εγνατίας, ένας ΣΕΑ. Τα διόδια, διόδια όμως!)
Τέλος, ήδη κάποια χρόνια μετά την παράδοση της πολύπαθης Ολυμπίας Οδού μπορεί κάποιος να μας πληροφορήσει, αν το συμβατικό αντικείμενο έχει πλήρως εξαντληθεί, γιατί η εικόνα των νησίδων είναι αυτή που ήταν και πριν την παράδοσή της σε κυκλοφορία. Δηλαδή ή χάσκουν γυμνές ή έχουν τυχαία μπαζωθεί ή σε διάφορα σημεία της έχουν φυτρώσει αγριόχορτα και αγριοκάλαμα. Που είναι το περιβόητο πράσινο ;
Ο υπερδραστήριος και υπερφιλόδοξος δήμαρχος Αθηναίων έσπευσε στους πρώτους ήδη μήνες της θητείας του, να εξαγγείλει και να εφαρμόσει ένα πρωτοφανώς αμελέτητο σχέδιο, τον διαβόητο «περίπατο της Αθήνας», βασανίζοντας, ακόμα και τώρα, που η ιδέα φαίνεται να εγκαταλείφτηκε, δεκάδες χιλιάδες Αθηναίους, απλώς προσφέροντας ακόμα μεγαλύτερο πλάτος στα ήδη πλατιά πεζοδρόμια της Πανεπιστημίου. Κάποια εκατομμύρια ήδη εκταμιεύθηκαν στον γάμο του καραγκιόζη. Την ίδια ώρα οι στύλοι φωτισμού λ.χ. της λ.Κηφισίας και της λ.Βασ.Σοφίας στέκουν πανβρώμικοι και «στολισμένοι» από άπειρες σπείρες σάπιων σχοινιών που έχουν εγκαταλειφτεί σε αυτούς επί δεκαετίες. Αλλά είπαμε, είναι φοβερά δύσκολο ένα συνεργείο σε μία το πολύ δύο νύχτες να κόψει αυτά τα σάπια σχοινιά και να βάψει τους στύλους με το αρχικό τους χρώμα, διότι συνιστά χαμηλή πολίτική. Όπως υποθέτω χαμηλή πολιτική συνιστά, και το γεγονός, ότι η νησίδα της λ.Αλεξάνδρας είναι ευδιάκριτα στολισμένη με σκουπίδια τουλάχιστον δέκα μηνών.
Διερωτώμαι άραγε, πόσο χαμηλή πολιτική συνιστά και τίνος αρμοδιότητα είναι (γιατί έχουμε και αυτό το ξεκατίνιασμα μεταξύ δημάρχων και περιφερειαρχών για το τίνος αρμοδιότητα συνιστά τι) ο καθαρισμός των πινακίδων κυκλοφορίας σε όλη την Αθήνα από τα άπειρα αυτοκόλλητα και μουτζούρες με τα οποία κάποιοι επαγγελματίες ή αγωνιστές τα έχουν στολίσει εδώ και κάποιες δεκαετίες. Ελάτε τώρα, με αυτά θα ασχολούμαστε ;
Παρεμπιπτόντως, ο περιφερειάρχης Αττικής που – εύγε του – ξεβρώμισε τους στύλους φωτισμού όλων των κυρίων λεωφόρων της αρμοδιότητας του και τους ξανάβαψε, θα πρέπει να ασχολείται και με την διαρκή παρακολούθηση του έργου, διότι προ ολίγων ημερών η λ.Μεσογείων γέμισε με αφίσες που μας καλούσαν σε κάποιου είδους συλλαλητήριο. Η πρόσφατη μπόρα παρέσυρε κάμποσες από αυτές. Οι υπόλοιπες, ξεδοντιασμένες, κάθονται και μας κοιτούν. Επίσης η ίδια μπόρα έχει φράξει με φύλλα και σκουπίδια τις περισσότερες σχάρες στις βασικές λεωφόρους. Επί μέρες τις παρακολουθώ απείραχτες. Στην επόμενη μπόρα όμως, θα κλαίμε για πλημυρικά φαινόμενα. Ελάτε κύριε Πατούλη. Και – παρεμφερώς- σας ικανοποιεί, η εγκαταλελειμμένη νησίδα της λ.Κηφισίας, ιδίως εκεί που συναντά τη λ.Αλεξάνδρας. Στέκει εκεί με το πράσινο ακούρευτο και απεριποίητο επί μήνες, γεμάτη σκουπίδια και με τις πλαστικές σωλήνες ποτίσματος σάπιες και εκτός χρήσης. Θα μπορούσε, φαντάζεσθε, να είναι έτσι λ.χ. η λεωφόρος Ιλισίων Πεδίων στο Παρίσι ;
Έχω την πεποίθηση, ότι ο πολιτικός ή οι πολιτικοί που θα μπορούσαν να επιδείξουν έργο σε επίπεδο χαμηλής πολιτικής -ανεξαρτήτως κόμματος- θα πιστώνονταν από τους πολίτες με μεγάλο κεφάλαιο εμπιστοσύνης και θα είναι άξιοι για την επανεκλογή τους. Οι εμπνευστές και εκτελεστές της υψηλής πολιτικής βέβαια θα είναι άξιοι να αναγραφούν στα βιβλία της Ιστορίας (αν συνιστούν κεφάλαια ισάξια ενός Ελ.Βενιζέλου ή Κ.Καραμανλή), αλλιώς να εισπράττουν το διαρκή χλευασμό των πολιτών, αποτυγχάνοντας παταγωδώς. Γιατί είναι βέβαιον ότι οι ευκαιρίες άσκησης υψηλής πολιτικής είναι ελάχιστες και επικίνδυνες, ενώ τουναντίον οι ευκαιρίες άσκησης χαμηλής πολιτικής, παρότι ταπεινές, είναι πάμπολλες και ακίνδυνες.