Ένα αποτέλεσμα της επίσκεψης Τσίπρα στο Βερολίνο είναι ήδη ξεκάθαρο: Ο «Μερκελισμός» πέθανε. 

Η κοινή γνώμη και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη θέλει να πιστεύει ότι η γερμανοκρατούμενη Ευρωζώνη κρατάει τους τρεις βασικούς άσους στην διαπραγμάτευση εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης, 1) την παντοδυναμία της Γερμανικής πολιτικής και οικονομίας, 2) την συντροφικότητα όλων των υπολοίπων κρατών του ευρώ, πίσω από την Γερμανία, και εναντίον της λίαν αμαρτωλής Ελλάδας, 3) και τον τρίτο, και ίσως κορυφαίο, άσο, τα κλειδιά της ρευστότητας που κρατάει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, και τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικότατα, τουλάχιστον δύο  φορές, πρώτα εναντίον της Ιρλανδίας από τον Τρισέ και αργότερα εναντίον της Κύπρου από τον Ντράγκι.

Δεν ξέρουμε αν ήταν ιδέα του Αλέξη Τσίπρα να απευθυνθεί στο διευθυντήριο τα Ευρωζώνης, αν κάποιος του την υπέβαλε και σε τι πραγματικά αποσκοπούσε.

Στις Βρυξέλλες επιτεύχθηκε λοιπόν μία συμφωνία τα ξημερώματα της Παρασκευής. Τι λέει αυτή η συμφωνία; Ότι είχαμε μία άλλη συμφωνία, την οποία η ελληνική κυβέρνηση είχε αγνοήσει επιδεικτικά παίζοντας διάφορα παιχνίδια με τον χρόνο και τα νεύρα όλων και ότι άλλα περιθώρια δεν υπάρχουν.

Αν επιδίωξη της σημερινής κυβέρνησης ήταν να προκαλέσει γενική σύγχυση, τα έχει καταφέρει θαυμάσια. 

Ανεπανάληπτο τουρλουμπούκι θυμίζει η κυβέρνηση και σωστά ο Τσίπρας θύμισε τις προάλλες στους υπουργούς και τα στελέχη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ότι πρέπει και να κυβερνήσουν, γι’ αυτό και εκλέχτηκαν. 

Η πρώτη μάχη ανάμεσα σε μία αριστερή κυβέρνηση κράτους της Ευρωζώνης, και της υπόλοιπης Ευρωζώνης, της πλήρως εμπεδωμένης, ψυχή τε και σώματι, στην, επιβεβλημένη από την Γερμανία, ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής αγοράς, έληξε με την αριστερόφρονη Ελλάδα να έχει υποστεί αρκετές κακώσεις, αλλά, παραδόξως πως και σαν θαύμα, να στέκεται στα πόδια της, για  να παλέψει και να αγωνιστεί μία άλλη μέρα, ένα άλλο μήνα, και, ελπίζω, ίσως και ένα άλλο χρόνο.