Δεν μπορεί κάποιος πολιτικός φορέας να δικαιολογεί την απραξία μέσα από την συνομωσία. Ακόμη, όμως και η απόκρουση συνωμοτικών κινήσεων, που ούτως ή άλλως είναι μέρος της πολιτικής απαιτεί δράση, προετοιμασία και πολιτική ένταση,  και όχι καταγγελίες και διασπορά φημών. Απαιτεί θωράκιση των θεσμών, ανάδειξη πολιτικών προταγμάτων χτίσιμο στέρεων συμμαχιών, προώθηση λύσεων για τον κόσμο διαμόρφωση συλλογικών οραμάτων.

Ειδικά σε μια περίοδο που η κοινωνία εύκολα ακούει σενάρια, και γίνεται άθυρμα επιτήδειων πολιτικάντηδων. Χρέος είναι να βρεθεί κάθε πολιτικός σχηματισμός στον κόσμο και να εξηγήσει τι θέλει να κάνει για την επόμενη δεκαετία γα τη χώρα. Ειδικά την ώρα που σε λίγο καιρό θα γιορτάζουμε και τα 200 χρόνια κράτους.

Ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές και κολακείες, χωρίς πολωτικές εντάσεις που δηλητηριάζουν θα πρέπει να προτείνουν το πώς βλέπουν την Ελλάδα μέσα σε ένα περιβάλλον που αλλάζει. Για να μη χαθεί και πάλι το τραίνο πίσω από τόνους λάσπης. Καλή ώρα όπως τα τέλη του 1990, που όταν ο κόσμος άλλαζε και διαμορφωνόταν η νέα ΕΕ εμείς ασχολούμασταν με pampers με όρους αρένας κι όχι ενδυνάμωσης της διαφάνειας και της δημοκρατίας. Μια σκιά από το χτες πάλι σκιάζει το σήμερα.