Ίσως να μην είναι έτσι τα πράγματα. Θα πρέπει να περιμένουμε. Καθώς κάθε μέτρο που καταργείται πρέπει να έχει ισοδύναμο θα πρέπει να δούμε αν το Υπ. Οικονομικών επιστρέψει, είτε με νέα ρύθμιση για το κρασί, είτε με κάποιον άλλον ευφάνταστο φόρο. Σημειώνουμε ότι ο ΕΦΚ στο κρασί μπήκε ως ισοδύναμο για την επιβολή μιας φορολογίας στα δίδακτρα τω ιδιωτικών σχολείων…

Γιαυτό ας «κρατήσουν οι χοροί»,  να δούμε τι μέλλει γενέσθαι μια και η λογική όπως φάνηκε και στην περίπτωση του ΕΦΚ του κρασιού «μένει εκτός». Ένας κλάδος ωθήθηκε στην παρανομία, εθίστηκε πλέον να λειτουργεί έτσι.  Σε πολλές περιπτώσεις, ειδικά μικρών οινοποιείων κοντά σε μεγάλα αστικά κέντρα, το τιμολόγιο ήταν είδος προς εξαφάνιση,  καθώς δημιουργήθηκε ένα έντονο κίνητρο για παραβατικές συμπεριφορές. Μαζί με το άθροισμα ΦΠΑ ΕΦΚ υπάρχει και η αποφυγή των εισφορών ΕΦΚΑ. Εύκολα, λοιπόν, κατανοεί κανείς ότι ήταν μονόδρομος η επιλογή της «μαύρης διακίνησης» για όποιον θα ήθελε να διασφαλίσει κέρδη.

Ακόμα, δε, και με την κατάργηση μιας αντιπαραγωγικής,  όπως αυτή του ΕΦΚ διάταξης, κανείς δεν είναι βέβαιος ότι η κανονικότητα θα επανέλθει. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα που φέρνει η υπεροφορολόγηση οπουδήποτε κι αν αναφέρεται. Τη μονιμοποίηση της γκρίζας εικόνας της οικονομίας, που για να αναστραφεί θέλει «δουλειά πολλή» και κυρίως απλές διαδικασίες και λογικούς φόρους.