Παρότι η πρόσκληση που απευθύνει αφορά όπως λέει στους πολίτες και όχι στα κόμματα, είναι πρόδηλη η ιδεολογική καταγωγή του - έστω κι αν επισήμως η ΝΔ αποφεύγει να το υιοθετήσει - και προφανώς αντανακλά την στρατηγική αδυναμία τμήματος του συντηρητικού χώρου, το οποίο συγχέει συχνά τις επιθυμίες του με την πραγματικότητα.

Είναι πολιτικά πρωτότυπη, αν μη τι άλλο, η προσέγγιση ορισμένων κύκλων στον ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβέρνηση, όπως ο Νίκος Φίλης, ο οποίος επιμένει στην άποψη ότι οι άνθρωποι αυτοί κινούνται στην μεθόριο της Συνταγματικής ανοχής, παραπέμποντας στα «κινήματα της κατσαρόλας» που εμφανίστηκαν υπό την αιγίδα, ύποπτων εμπνευστών, στην Λατινική Αμερική.

Υπερβολές. Καθένας δικαιούται να διαδηλώνει τις απόψεις του, με τρόπους που είναι απολύτως αποδεκτοί και εντός θεσμικού πλαισίου.

Το ουσιαστικότερο ζήτημα είναι ότι στο κίνημα των «παραιτηθείτε», δεν υπάρχει πολιτικό αίτημα. Δεν συνοδεύεται από κάποια στοιχειωδώς συγκροτημένη πολιτική πρόταση, που να συνιστά εναλλακτικό κυβερνητικό σχέδιο. Γι΄ αυτό και δεν συγκινεί παρά ελάχιστους πολίτες. Οι κυβερνήσεις δεν πέφτουν από θροΐσματα του ανέμου. Ούτε με άγονες αντιπαραθέσεις πολιτικά κακομαθημένων αθροισμάτων, στο έδαφος του λαϊκισμού και του άναρθρου λόγου. Χωρίς δημοκρατικά οργανωμένα κόμματα με προγραμματικές αρχές, η Αστική Δημοκρατία ξεθωριάζει επικίνδυνα.

Διαψεύδοντας ολέθρια τις προσδοκίες που καλλιέργησε, είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση Τσίπρα, έχει οδηγήσει στην μαζική αποστρατεία και την απογοήτευση τους πολίτες οι οποίοι αναδιπλώνονται σε στάση αναμονής, περιμένοντας, με την εξαίρεση του ΚΚΕ, να ακούσουν μια διαφορετική πρόταση διακυβέρνησης που θα βασίζεται σε ένα εθνικό σχέδιο και θα εκφεύγει από τη λογική του μνημονιακού μονόδρομου.

Στις συνθήκες αυτές, οι απαντήσεις ή θα είναι πολιτικές ή απλώς, δεν μπορεί να υπάρχουν.