ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και Ελληνικές Προσαρμογές

01:12 - 11 Ιουν 2012
Γιώργος Γεωργιόπουλος

Γράφει ο Γιώργος Γεωργιόπουλος

Ο χρόνος που διέδραμε από τις εκλογές της 6ης Μαΐου ήταν πυκνός σε γεγονότα και σε πολιτικά συμπεράσματα. Από το χρονικό της προαναγγελθείσας αποτυχίας των διερευνητικών εντολών και τον σχηματισμό υπηρεσιακής κυβέρνησης μέχρι τη βαλκάνια αυθάδεια του ''Ολάντ -ρέου'' και την επανοικοδόμηση της κεντροδεξιάς πολυκατοικίας με τους ίδιους παλιούς «κέραμους και πλίνθους», η πολιτική ζωή κράτησε σε αγωνιώδες ενδιαφέρον Έλληνες και Ευρωπαίους.

Οι πολιτικές διαπιστώσεις πολλές, αντιφατικές και αβέβαιες όπως αυτές που γεννά κάθε μεταβατική εποχή. Τα ασφαλή συμπεράσματα και οι βεβαιότητες ελάχιστες.

Ένα πρώτο συμπέρασμα αποτελεί το γεγονός, πώς πλέον οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας θα πρέπει να μάθουν το παιχνίδι των κυβερνητικών συνεργασιών και των προγραμματικών συγκλίσεων. Ένα δεύτερο συμπέρασμα προκύπτει από την εκλογική καθίζηση του ΠΑΣΟΚ, του κυρίαρχου πολιτικού πόλου της μεταπολίτευσης, η οποία σε συνδυασμό με τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής για την ελληνική εκδοχή της σοσιαλδημοκρατίας και προοιωνίζεται επώδυνες αλλά και ενδιαφέρουσες διεργασίες ανασύνθεσης, αν όχι ανασύστασης, του χώρου της κεντροαριστεράς.

 

Ο δημόσιος διάλογος που αναπότρεπτα θα διεξαχθεί σε αυτό το πεδίο θα πρέπει να συμπεριλάβει το σύνολο των συντεταγμένων μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, από το χώρο των φιλελεύθερων δημοκρατών, της σοσιαλδημοκρατίας, της κυβερνώσας και της μη δογματικής αριστεράς, καθώς και κάθε κίνηση και δίκτυο πολιτών που εκφράζει πρωτοπόρες κοινωνικές απόψεις.

 

Μερικοί σπεύδουν να βεβαιώσουν πως η ανασύσταση του χώρου της κεντροαριστεράς έχει ήδη συντελεστεί και πως το κενό που δημιούργησε η υποχώρηση του ΠΑΣΟΚ καλύφθηκε ήδη από το ΣΥΡΙΖΑ, παρομοιάζοντας τον Τσίπρα με τον Ανδρέα Παπανδρέου του 1974.Οι πιο «ρομαντικοί» φαντασιώνονται τη ρεβάνς της ηττημένης παλαιάς αριστεράς, πιστεύοντας πως ζούμε την αρχή μιας μεγάλης κοινωνικής ανατροπής που αναζητά ένα νέο πολιτικό υποκείμενο -καθοδηγητή, κατ’ αντιγραφή ίσως των Σπαρτακιστών-εξού και η «ΡΟΖΑ» η συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ!

 

Η σύγχρονη όμως ευρωπαϊκή και διεθνής εμπειρία πεισματικά επιμένει πως τα μεγάλα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα αποτελούν θεμελιώδη και αναγκαία στοιχεία λειτουργίας αλλά και ισορροπίας του δυτικού πολιτικού συστήματος. Τα ίδια σοσιαλδημοκρατικά κόμματα που πιστώνονται κατά μείζονα λόγο το μεταπολεμικό ευρωπαϊκό θαύμα ευημερίας, τις καλύτερες ημέρες που έζησαν ποτέ οι Ευρωπαϊκοί λαοί.

 

Ο χώρος που καταλαμβάνει ιστορικά στο κομματικό φάσμα το ΠΑΣΟΚ, είναι ο χώρος που θα πρέπει κατεξοχήν να διεξαχθεί ο δημόσιος διάλογος, με τις αναγκαίες βέβαια προσαρμογές που απαιτεί η συγκυρία και η εποχή.

 

 

Αυτός ο διάλογος στη προοπτική του πρέπει να καταλήξει στην επαναδιατύπωση ενός νέου «κοινωνικού συμβολαίου», που με βασικό στοιχείο την μεταπολεμική πολιτική αφήγηση της σοσιαλδημοκρατίας θα ανακαλύψει και θα ενσωματώσει τα νέα ιδεολογικά υλικά που θα καθορίσουν τους όρους της πολιτικής ηγεμονίας της κεντροαριστεράς. Πρέπει επίσης να αποτυπώσει μέσα στο νέο ευρωπαϊκό περιβάλλον που διαμορφώνεται, το χαρακτήρα και την κατεύθυνση των μεταρρυθμίσεων, με σαφή την κοινωνική τους διάσταση, τη νέα λειτουργία του κράτους, τις αλλαγές για υγιή και βιώσιμη ανάπτυξη, την επαναθεμελίωση της κοινωνικής δικαιοσύνης.

 

 

 Όμως τώρα είναι η ώρα που πρέπει και μπορεί να γίνει το πρώτο βήμα αυτού του διαλόγου. Αυτή την κρίσιμη στιγμή και υπό την απειλή μιας νέας εθνικής καταστροφής οι κεντροαριστερές δυνάμεις, ενσωματώνοντας στο διάλογο και στις προτάσεις τους το αίτημα της 6ης Μαΐου για αλλαγή στρατηγικής και μοντέλου εξόδου από την κρίση, πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες.

 

·                     Να συμπήξουν ένα θεσμικό μέτωπο, ένα «συνταγματικό τόξο» που θα εγγυηθεί τη λειτουργία της δημοκρατίας, το σεβασμό των θεσμών και του κράτους δικαίου.

 

·                     Να εγγυηθούν τον σεβασμό των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας με ταυτόχρονη διαπραγμάτευση των δυσμενέστερων και υφεσιακών όρων της δανειακής σύμβασης αλλά και με άμεση προώθηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων.

 

·                     Να διερευνήσουν τη δημοσιονομική δυνατότητα διαμόρφωσης ενός «διxτυού κοινωνικής προστασίας» για τις ασθενέστερες τάξεις, που θα αποτρέπει την προϊούσα κοινωνική αποσύνθεση(βλ. «ΝΕΑ» 9/5 Σκάλκος,Σιακαντάρης,Ματσαγγάνης).

 

Οι προτάσεις αυτές μπορούν να αποτελέσουν ένα υπόστρωμα συμφωνίας, που με τις αναγκαίες εξειδικεύσεις θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση μιας κυβερνητικής προγραμματικής σύγκλισης, μετά την 17η Ιουνίου.

 

Το ρολόι της εθνικής και πολιτικής μας ιστορίας δεν χτυπά μαγικούς αντικαπιταλιστικούς σκοπούς. Μάλλον με εγερτήρια σειρήνα συναγερμού μοιάζει. Οι προοδευτικές δυνάμεις της χώρας πρέπει να εγκαταλείψουν καθεστωτισμούς, δογματισμούς, ατολμίες και ασύμμετρες αλαζονείες. Η κρισιμότητα των στιγμών έχει ανάγκη από μια σύγχρονη, ανανεωμένη και γιατί όχι ριζοσπαστική κεντροαριστερά, που ένας ευρύς, ειλικρινής και ίσως αργόσυρτος διάλογος θα διαμορφώσει. Μέχρι τότε όμως ο λαός μας, πρέπει να επιζήσει και η κεντροαριστερά έχει την υποχρέωση να οδηγήσει στις αναγκαίες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, στο μόνο δρόμο που εγγυάται τη σωτηρία. Έχει ευθύνη και χρέος εθνικό να οδηγήσει τη χώρα, στο δρόμο που έναν αιώνα πριν δίδαξε ο μεγάλος Αλεξανδρινός, το δρόμο των «στοχαστικών προσαρμογών».



*Ο Γιώργος Γεωργιόπουλος είναι δικηγόρος, Αντιπεριφερειάρχης Οικονομικών Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας

Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.