Α) Εκείνοι που έβλεπαν με καλό μάτι τις επιθέσεις των χρυσαυγιτών εναντίον των λαθρομεταναστών και Β) Όσοι «αγανακτισμένοι» και οργισμένοι έλκονται από το βίαιο προφίλ και από συμπεριφορές της μισαλλοδοξίας και της βίας.
Ειδικά για το πρώτο ζήτημα, των λαθρομεταναστών, είναι σαφές πως ούτε η πολιτική ηγεσία ούτε το κράτος έκαναν το καθήκον τους. Οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών είχαν μια αλλοπρόσαλλη πολιτική, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εμποδίσουν τις ορδές των λαθρομεταναστών που κατέκλυσαν τη χώρα. Ενώ τα εντεταλμένα όργανα της πολιτείας (η αστυνομία δηλαδή) έδειξαν απίστευτη ανεπάρκεια στο να πατάξουν ή έστω να περιορίσουν την εγκληματικότητα που προέρχεται από τους λαθρομετανάστες.
Οι ευθύνες όμως είναι και άλλου τύπου και διαχέονται σε πολλές κατευθύνσεις. Λόγου χάρη στα κόμματα. Η Νέα Δημοκρατία και ιστορικά η συντηρητική παράταξη νομιμοποίησε ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ πολλά στελέχη της ακροδεξιάς, αρχίζοντας από τον υπουργό του πάγου και του ρετσινόλαδου Μανιαδάκη, μέχρι στελέχη της χούντας του Παπαδόπουλου που περιέλαβε στα ψηφοδέλτιά της μετά την πτώση της δικτατορίας. Ευθύνες έχει και το ΠΑΣΟΚ που πάντα έβλεπε με καλό μάτι την ανάπτυξη της ακροδεξιάς γιατί έκοβε ψήφους από τη Νέα Δημοκρατία. Κι ας μη μιλήσουμε για τον Καρατζαφέρη που έβαλε επικεφαλής του ψηφοδελτίου επίκρατείας του ΛΑΟΣ τον χουντικό πατέρα Πλεύρη.
Με άλλα λόγια, η πολιτική ηγεσία της χώρας, στο μεγαλύτερο μέρος της, ποτέ δεν καταδίκασε στην πράξη τις φασιστικές παραφυάδες του συστήματος.
Υπάρχει όμως κι ένα άλλο, πολύ μεγάλο ζήτημα που σχετίζεται με την πληροφόρηση των πολιτών. Αν γινόταν μια ποιοτική έρευνα ανάμεσα σε εκείνους που έδωσαν στις προηγούμενες εκλογές ποσοστό 6,97 στη «Χρυσή Αυγή» και στο ερώτημα αν γνώριζαν τι είναι η «Χρυσή Αυγή» και ποια είναι η ιδεολογία της, πιστεύω ότι οι περισσότεροι θα απαντούσαν ή ότι δεν γνωρίζουν ή θα ΄ςλςγαν κάτι άλλο, άσχετο. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς με δύο λόγια δεν ήξεραν τι ψήφισαν. Ίσως οι περισσότεροι απλώς να ήξεραν – όπως προαναφέρθηκε - ότι το κόμμα αυτό καταδιώκει τους λαθρομετανάστες ή ότι επέλεξαν το πιο ακραίο κόμμα, έτσι για να γίνει «το μπάχαλο». Φυσικά και στις δύο περιπτώσεις, μια τέτοιο ψήφος, ανεξάρτητα από τα κίνητρα, δεν οδηγεί σε κανένα θετικό για τη χώρα (αλλά και για τους ίδιους τους ψηφοφόρους) αποτέλεσμα.
Το μέγιστο ποσοστό των πολιτών έχει τεράστιο έλλειμμα πληροφόρησης. Όχι μόνο σχετικά με τη «Χρυσή Αυγή», αλλά και για τα γενικότερα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Νομίζω ότι το διαπιστώνει ο κάθε καλοπροαίρετος πολίτης στις καθημερινές του επαφές με αυτό που αποκαλείται λαός και που βεβαίως δεν είναι ένα ενιαίο σώμα, αλλά αποτελείται από κοινωνικές τάξεις, κοινωνικά στρώματα, ομάδες κτλ., που πολλές φορές έχουν ελάχιστα κοινά χαρακτηριστικά.
Το έλλειμμα πληροφόρησης θα μπορούσε εύκολα να το αποδώσει κανείς στα ΜΜΕ και ιδίως στα ηλεκτρονικά μέσα. Που όντως υποδαύλισαν όλα τα αιτήματα. Που κολάκευαν και κολακεύουν ασύστολα τους ακροατές και τηλεθεατές τους. Και που το κυρίαρχο σύνθημά τους ήταν ότι για όλα φταίει κάποιος άλλος.
Αλλά δεν θα έπρεπε να αγνοήσουμε και την ευθύνη των ίδιων των ψηφοφόρων. Νομίζω ότι σχεδόν όλοι μας θα συναντήσαμε κάποιους, που ομολογούσαν ευθέως ότι είχαν δίλημμα, λ.χ. για το αν θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ ή «Χρυσή Αυγή»!...
Πάρα πολλοί συμπολίτες μας έχουν ογκώδη άγνοια. Αναπαράγουν διάφορα ανεύθυνα που μεταδίδονται σε απερίγραπτες εκπομπές της τηλεόρασης, υιοθετούν θεωρίες συνομωσίας χωρίς καμία στήριξη και γενικώς δεν φροντίζουν να πληροφορηθούν με αξιοπιστία και σοβαρότητα για το τι πραγματικά συμβαίνει αυτές τις πολύ δύσκολες ώρες που περνάει η χώρα μας και ο ελληνικός λαός. Αρέσκονται σε εύκολες καταγγελίες, που δεν παράγουν τίποτα θετικό. Και ψηφίζουν επί παραδείγματι, «Χρυσή Αυγή»… Αυτά έχει – και ορθώς, για να μην παρεξηγούμεθα – η Δημοκρατία. Και την οποία μακάρι να μην ξαναστερηθούμε, όποιες κι αν είναι οι ατέλειες, οι παθογένειες και – ώρες ώρες - το κόστος της…