ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Μπροστά στα μεγάλα προβλήματα με εχθρική την κοινωνία

00:16 - 03 Ιουλ 2012
Γιώργος Kοντογιάννης

Γράφει ο Γιώργος Kοντογιάννης

Πριν από μερικά χρόνια έγινε μια μεγάλη πλημμύρα κάπου στη Θεσσαλία, όπου καταστράφηκαν σπίτια και καλλιέργειες. Την επόμενη το πρωϊ, νεαρός ρεπόρτερ καναλιού, από τα λεγόμενα μεγάλα, πλησιάζει μια ηλικιωμένη κυρία: «Γιαγιά, καταστραφήκατε!», λέει με περίλυπο, αλλά και θυμωμένο ύφος. «Τι να γίνει παιδάκι μου; Ο Θεός!», απαντάει η κυρία, ανεβάζοντας το βλέμμα προς τα πάνω.

 «Δεν έπρεπε να έχουν παρθεί μέτρα;», συνεχίζει ο ρεπόρτερ. «Τι μέτρα, παιδί μου; Εδώ δεν έχει ξαναγίνει τέτοια πλημμύρα», απαντάει η κυρία με απορία. «Ήρθε ποτέ κανείς εδώ; Δεν έπρεπε να είχαν κάνει γέφυρες; Να είχαν ανοίξει τα ρέμματα; Υπάρχουν ευθύνες!», προσπαθεί και πάλι ο νεαρός. «Μπορεί», η νέα απάντηση. Ο διάλογος συνεχίζεται για ένα-δυο λεπτά και κορυφώνεται με την ηλικιωμένη γυναίκα να καταγγέλει εν τέλει το κράτος για αδιαφορία και εγκατάλειψη της υπαίθρου και των κατοίκων της…

 

Από το 1990 που έγιναν (όπως έγιναν…) τα ιδιωτικά κανάλια, είδαμε πολλές τέτοιες ιστορίες. Επίσης είδαμε δημοσιογράφους όλων των ειδών, των κατηγοριών και των επιπέδων να καταγγέλουν το κράτος και τους πολιτικούς, να τους προσκαλούν στις εκπομπές τους, να τους εξευτελίζουν και να τους κάνουν μαθήματα. Είδαμε τα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια να κολακεύουν τους ακροατές και θεατές τους, ακόμα κι εκείνους που λένε ανακρίβειες, συκοφαντίες και κάθε είδους μπαρούφα. Και να ενισχύουν – όταν δεν τις προκαλούν – τις επιθέσεις εναντίον των πολιτικών, βουτηγμένα μέσα στο λαϊκισμό και στην δημαγωγία.

 

Όμως μαζί με τις ευθύνες των ΜΜΕ και πάνω από αυτές υπάρχει η ευθύνη των ίδιων των πολιτικών που εξαγριώθηκαν τα πλήθη. Επιγραμματικά (για να μην λέμε τα ίδια και τα ίδια): Φταίει η διαπλοκή, η διαφθορά, το πελατειακό κράτος, η σπατάλη, τα προνόμια και γενικώς το συναίσθημα – που είναι σε μεγάλο βαθμό σωστό – αδικίας που υπάρχει στη χώρα, με ευθύνες, όντως, και του δικαστικού συστήματος.

 

Με αυτά και πολλά άλλα, φτάσαμε στις μούντζες, στις επιθέσεις και στις χειροδικίες κατά των πολιτικών και στα συνθήματα του τύπου «να καεί το μπουρδέλλο η Βουλή». Και δυστυχώς δεν είναι μια μικρή μειοψηφία όσοι τα λένε και τα κάνουν αυτά, όπως υποστηρίζουν κάποιοι πολιτικοί. Νομίζω, επίσης, ότι είναι λάθος, με επίκληση μόνο των αριθμών, να λέγεται ότι η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση, εκτός από την κοινοβουλευτική έχει και ευρεία λαϊκή πλειψηφία. Και είναι λάθος γιατί πάρα πολλοί ψηφοφόροι επέλεξαν τη Νέα Δημοκρατία και εν μέρει το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ εν όψει του κινδύνου να βρεθεί η χώρα εκτός ευρωζώνης. Δηλαδή, η ψήφος τους της 17ης Ιουνίου δεν πιστεύω ότι εμπεριέχει και την αποδοχή στους πολιτικούς και τα κόμματά τους. Η πλειονότητα του ελληνικού λαού έχει εχθρική στάση. Και όσοι δεν το καταλαβαίνουν, θα δυσκολευτούν πολύ να αντιμετωπίσουν το οποιοδήποτε πρόβλημα, που σχετίζεται με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η χώρα.

 

Με άλλα λόγια, εκτός από τα οικονομικά η νέα κυβέρνηση έχει να λύσει κι αυτό το ζήτημα της εχθρικής στάσης των πολιτών. Γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο, η οποιαδήποτε δημοκρατική εξουσία να αντιμετωπίσει προβλήματα, ακόμη και απλώς να κυβερνήσει σε μια πιο εύκολη συγκυρία, χωρίς ένα σημαντικό ποσοστό κοινωνικής αποδοχής.

 

Σίγουρα, δεν μπορεί να αλλάξει εύκολα και γρήγορα την κατάσταση που επικρατεί στα ΜΜΕ, παρ’ όλο που μπορεί ακόμη κι εδώ να κάνει κάποια αρχή. Μπορεί όμως η κυβέρνηση να βελτιώσει την κατάσταση στο χώρο της πολιτικής. Ενδεικτικά και μόνο: Θα μπορούσε να καταργηθεί εντελώς η βουλευτική ασυλία και οι πολιτικοί να πάνε στο φυσικό τους δικαστή. Να αποσυνδεθούν οι μισθοί τους από αυτούς των δικαστικών Να ελέγχεται το πόθεν έσχες από ανεξάρτητη αρχή κι όχι από το προεδρείο της Βουλής. Να αυστηροποιηθούν οι ποινές για δημόσιους λειτουργούς και να βρεθεί επιτέλους τρόπος οι ποινές να επιβάλονται και να εκτίονται. Να γίνουν νόμοι που να επιτρέπουν τη δήμευση περιουσιών. Και φυσικά να γίνει αναδρομικός έλεγχος στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα (με έμφαση στους ΟΤΑ, όπου έγιναν απίστευτα πράγματα), χωρίς παρεμβάσεις, χωρίς εκπτώσεις και χωρίς αναβολές και κωλυσιεργίες.

 

 

Πολύ γρήγορα θα μπορούσε να γίνει μια αρχή σ’ αυτόν το τομέα, να μπει μια αφετηρία. Κάποια  δειλά μέτρα που εξήγγειλε προ ημερών ο Σαμαράς είναι μισά, είναι άτολμα.   Η σημερινή κυβερνητική εξουσία μπορεί να πάρει ορισμένα σοβαρά και χωρίς κόστος μέτρα που θα δηλώνουν ότι υπάρχει η σχετική βούληση. Μέτρα που να τα πιστεύει στ’ αλήθεια. Να μην είναι προσχηματικά, μόνο και μόνο για «να τα επικοινωνήσουν»,  όπως λένε σήμερα  μερικοί, ακόμη και πολιτικοί, με τα «τρισβάρβαρα ελληνικά των, οι άθλιοι».

Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.