Το νομοσχέδιο προσπαθεί να βελτιώσει τον πολύ πρόσφατο 4310/2014. Στη συζήτηση στις επιτροπές φάνηκε πόσο δυσλειτουργικό είναι να προσπαθείς να διορθώσεις έναν υπάρχοντα νόμο, φτιάχνοντας έναν νέο νόμο πάνω από αυτόν. Παρά τις όποιες επεμβάσεις, ο στόχος του να αρθεί ο κατακερματισμός του χώρου της έρευνας δεν επιτυγχάνεται. Εξακολουθεί δηλαδή να παραμένει κατακερματισμένος ο χώρος της έρευνας. Παράλληλα γίνονται κάποια -μικρά όμως- βήματα για τη δημιουργία ενιαίου χώρου εκπαίδευσης κι έρευνας (ΑΕΙ και Ερευνητικά Κέντρα).

Ο αναπληρωτής υπουργός Παιδείας αρμόδιος για θέματα έρευνας κ. Φωτάκης έκανε δεκτές αρκετές από τις προτάσεις του Ποταμιού όπως το να περνάει από τη Βουλή η Εθνική Στρατηγική Έρευνας Τεχνολογικής Ανάπτυξης & Καινοτομίας. Στα θέματα όμως ενοποίησης του κατακερματισμένου χώρου της Έρευνας υπάρχουν ακόμα πράγματα που πρέπει να γίνουν και θα αντιμετωπιστούν όπως είπε ο κ. Φωτάκης στο νέο νομοσχέδιο πλαίσιο που ετοιμάζεται.

Στα θέματα των ΑΕΙ στηλιτεύσαμε ως Ποτάμι την προσπάθεια περεταίρω απαξίωσης των Συμβουλίων Ιδρύματος των ΑΕΙ. Το έχουμε πει κι άλλες φορές, τα Συμβούλια Ιδρύματος δέχθηκαν και δέχονται πόλεμο γιατί αποτελούν ένα θεσμικό αντίβαρο λογοδοσίας κι ελέγχου της συγκλήτου και των πρυτανικών αρχών και θεωρούμε ότι είναι απαραίτητα για την εύρυθμη λειτουργία των Πανεπιστημίων και ΤΕΙ ώστε ο ελέγχων να μην είναι κι ελεγχόμενος.

Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στο συγκεκριμένο θέμα (και υπάρχουν διατάξεις και στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο) παραπέμπει στις καλένδες τη δημιουργία πλαισίου κανόνων στα ΑΕΙ με τον Οργανισμό και τον Εσωτερικό Κανονισμό. Τα δύο αυτά σημαντικά κείμενα αρχών για κάθε Πανεπιστήμιο και ΤΕΙ υποκαθίστανται (με βάση το νομοσχέδιο) από τις αποφάσεις της Συγκλήτου. Και όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ξέρουμε πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις της Συγκλήτου ώστε να συμπλέουν με τη βούληση των δυναμικών μειοψηφιών που θεωρούν τα Πανεπιστήμια ιδεολογικό τσιφλίκι τους.

Τέλος στο κεφάλαιο Γ, για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δεσπόζει η φωτογραφική διάταξη του άρθρου 33 παράγραφος 7 που αφορά τη δυνατότητα μετάταξης αποσπασμένων εκπαιδευτικών σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ ως ΕΔΙΠ (Εργαστηριακό και Διδακτικό Προσωπικό).

Οι δύο φωτογραφικές προϋποθέσεις (που σημειωτέον δεν υπάρχουν στο αντίστοιχο άρθρο 23 του ίδιου νόμου για τις αποσπάσεις ερευνητών σε Ερευνητικά Κέντρα) είναι η προϋπόθεση για διετή προϋπηρεσία μετά το διδακτορικό και η κατάργηση της 5ετίας μεταξύ των μεταθέσεων που υπαγορεύει ο υπαλληλικός κώδικας.

Επιμείναμε στην απόσυρση αυτών των προϋποθέσεων ώστε να ανοίξει ο δρόμος σε περισσότερους εκπαιδευτικούς κι όχι μόνο σε όσους έχουν «πιάσει καρέκλα». Μάλιστα μετά από δική μας παρέμβαση αποσύρθηκε τροπολογία -που έγινε καταρχάς δεκτή από τον Υπουργό- που έκανε τους ΕΔΙΠ επίκουρους καθηγητές ώστε να κλείσει το φωτογραφικό album.

Στην κριτική μας ο Υπουργός είπε ότι η διάταξη αυτή αφορά πολλούς και όχι μόνο την κ. Μπαζιάνα που έχουμε επισημάνει. Διατηρεί αυτές τις φωτογραφικές προϋποθέσεις «γιατί του τις ζήτησαν» όπως είπε χαρακτηριστικά. Δηλαδή, με την ίδια λογική, αν ζητήσω κι εγώ μαζί με μερικούς άλλους αναπληρωτές Καθηγητές Πανεπιστημίου να καταργηθεί η 4ετία μεταξύ των εξελίξεων στις βαθμίδες θα μας εισακούσει. Κι επειδή μας κατηγόρησε ο υπουργός ότι είμαστε εμμονικοί με τη συγκεκριμένη διάταξη,  του απαντήσαμε ότι δεν είμαστε εμμονικοί με τη διάταξη, αλλά με τις ίσες ευκαιρίες.

Βέβαια αυτή δεν ήταν η μόνη φωτογραφική διάταξη του νομοσχεδίου καθώς το νομοσχέδιο που υποτίθεται ότι αφορούσε τα θέματα της έρευνας βρίθει από φωτογραφικές διατάξεις και διευθετήσεις του παρελθόντος. Ένα νομοσχέδιο για την έρευνα «φωτογράφιζε και μη ερεύνα»

Τέλος, ήρθε με τροπολογία της τελευταίας στιγμής σημαντικές διατάξεις για την επαγγελματική εκπαίδευση οι οποίες δεν είχαν συζητηθεί στη νομοπαρασκευαστική διαδικασία. Έτσι το ίδιο το Υπουργείο υποτιμάει έναν από τους βασικούς πυλώνες της εκπαίδευσης. 

Σε γενικές γραμμές το νομοσχέδιο έτσι όπως ήρθε αδίκησε τα θέματα έρευνας τα οποία υποτίθεται αφορούσε και επιβεβαίωσε την πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ που παρακάμπτοντας την ορθή νομοθετική πρακτική φέρνει τροπολογίες -πολλές εκ των οποίων εκπρόθεσμες και άσχετες με το θέμα- που ξεπερνούν σε μέγεθος το ίδιο το νομοσχέδιο ! Φαίνεται ότι από το «Είμαστε η κάθε λέξη του Συντάγματος» έχουν περάσει στο «Είμαστε η κάθε λέξη των τροπολογιών που αφειδώς καταθέτουμε, στα όρια του Συντάγματος»...

Γιώργος Μαυρωτάς

Βουλευτής Αττικής - Το Ποτάμι

Αναπληρωτής Καθηγητής ΕΜΠ