Στην αντιπολίτευση έχουμε πολιτικούς που για όλα έχουν βαρύνουσα γνώμη, αρκετοί δε έχουν ασκήσει εξουσία στο παρελθόν. Βγήκε ο Βενιζέλος πριν μερικούς μήνες και σήκωσε το θέμα της αφαίρεσης ρευστότητας (το συνέδεσε μάλιστα και με την διαπραγματευτική πολιτική της εθνοσωτηρίου - σωστά) και... πάπαλα. Όποιος ενδιαφερόταν να δει τι έρχεται, το έβλεπε. Όποιος ενδιαφερόταν να κάνει πολιτική επί της ουσίας, μπορούσε. Μετά ενάμισυ μήνα το πήρε χαμπάρι η ΝΔ (μέρος της, το μητσοτακικό κομμάτι της) και το έβαλε στην κριτική της. Λίγο μετά το Reuters.

Οι υπόλοιποι; Σχολιαστές εκ των υστέρων. Ή είναι βόδια στη ΔΗΣΥ και στο Ποτάμι ή ο πολιτικός τους σχεδιασμός δεν έχει να κάνει με την παρτίδα που υποτίθεται θέλουμε να σωθεί. Αναρωτιούνται γιατί ενώ τα πάντα καταρρέουν, δημοσκοπικά οι ίδιοι καταγράφουν σήμα παλμογράφου ετοιμοθάνατου. Μη τύχει και σηκώσουν το προφανές που τους λέει ο Βενιζέλος, θα θυμώσουν οι Χάρε Κρίσνα του ΓΑΠ και τα απολειφάδια του κουβελιστάν. Μη τύχει και σιγοντάρουν το προφανές που είδε ως και ο Σταϊκούρας - καραμανλικός ων - γιατί θέλουν να κάνουν, λέει, προοδευτική πολιτική. Παπάρια μάντολες!

Η οικονομία καταστρέφεται. Το θηριώδες πλεόνασμα είναι πολιτική επιλογή των τσιπροκαμμένων που χτίζει την αφήγηση της μνημονιακής εξόδου χωρίς χρηματοδότηση. Αυτή την αφήγηση που θα επιτρέψει στους καταστροφείς του Τσίπρα να έχουν ρόλο και μετά την αποδρομή τους - θα επιτρέψει αν τους αφήσουν να αλωνίζουν τα πολιτικά αστροπελέκια.

Αν παρατηρείτε κανείς (πλην των συνήθων υπόπτων) δεν μιλάει για τη χρηματοδότηση της χώρας μετά τον Αύγουστο 2018. Παπαριές καμαρωτές μόνο προβάλλοντας ένα άλλο υποτιθέμενο ηθικό πλεονέκτημα.

Τι περιμένουμε από τους ευρωπαϊστές πολιτικούς μας; Απλά πράγματα: να διαβάζουν τη συγκυρία, να δείχνουν την πραγματική διακύβευση και να κάνουν πολιτική επ' αυτών. Προτιμούν να είναι σχολιαστές εκ των υστέρων και να λένε πόσο ωραίοι είναι. Θα καταφέρουν τελικά να πείσουν και τον τελευταίο Έλληνα πως κάθε άλλο παρά χρήσιμοι είναι.