Ας εξηγήσουμε τον μηχανισμό με τα φέσια:

1. Κάθε δαπάνη καταχωρίζεται με την ημέρα έκδοσης παραστατικού (ή έγκρισης), οπότε λογίζεται στα οικονομικά εκείνης της χρονιάς. Ανεξαρτήτως της χρονικής στιγμής εξόφλησης.

2. Προφανώς, δαπάνες που δεν κατεβλήθησαν ενώ γράφτηκαν στα λογιστικά, κάνουν κάτι καλό στον διαχειριστή: του εμφανίζουν πλεόνασμα.

3. Όταν εξοφλούνται, δεν ξαναγράφονται (ως ήδη γραμμένες), δεν διορθώνεται όμως το καταγεγραμμένο πλεόνασμα ούτε της χρονιάς που έπρεπε να εξοφληθεί, ούτε της τρέχουσας. 

4. Δηλαδή, το 2016 χωρίς να πω "τι και πώς" πανηγυρίζω για πλεόνασμα. Το 2018 δημιουργώ πλεόνασμα (κανονικά ή με πονηριές) και πανηγυρίζω ξανά. Πληρώνω τα παλιά και το καταγεγραμμένο πλεόνασμα που "θα είχα εάν δεν πλήρωνα" δεν παθαίνει τίποτε - απλώς δεν υπάρχει χρήμα στα συρτάρια.

5. Από 1/5/2017 μέχρι 31/12/2017 εξοφλήθηκαν €10.4 δισ φεσιών. Το ύψος των καταγεγραμμένων υποχρεώσεων μειώθηκε μεταξύ των δύο ημερομηνιών κατά €1.5 δισ (κατά ΥΠΟΙΚ ή €2.5 δισ κατά Eurogroup - οι κσένοι κρατούσαν και λογιστικά για κάποια από τα αδήλωτα φέσια). Λερναία Ύδρα - χωρίς να ξέρει κανείς (πλην των αυτουργών βεβαίως) πόσα διάολε είναι τα φέσια.

6. Τα φέσια είναι ο βασικός λόγος που ενώ κατά τη διετία 2016-17 είχαμε τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα, το χρέος αντί να μειωθεί κατά €2.5 δισ, αυξήθηκε κατά €10.5 δισ. Και δεν υπάρχει σάλιο, ούτε για χαρτομάντηλα.

Η υπόθεση των φεσιών είναι ευρύτερη της απλής "στάσης πληρωμών". Είναι ο ένας από τους δύο πυλώνες του success story των μεγάλων πλεονασμάτων. Ο άλλος είναι τα repos. 

Ο φορέας του δημοσίου υποχρεούται να βάλει τα διαθέσιμά του άτοκα στην ΤτΕ. Από κει τα δανείζεται ο ΥΠΟΙΚ και δίνει μεγάλο επιτόκιο (α) [όπως το καταλαβαίνει η αξιωματική αντιπολίτευση] για να μην χάνει ο φορέας το κεφάλαιό του και να έχει και κίνητρο [γιατί; υποχρεωτικά τα βάζει], (β) δεν πειράζει το μεγάλο επιτόκιο γιατί είναι δημοσιονομικά ουδέτερο - το κράτος πληρώνει (ας την πούμε έτσι) θυγατρική του. Να βάλω και έναν τρίτο λόγο: όσο μεγάλο και να είναι το επιτόκιο δεν τρέχει τίποτε γιατί τα λεφτά μένουν στον ίδιο λογαριασμό, δεν μπορεί να τα πάρει ο φορέας, και ο ΥΠΟΙΚ τα ξαναδείζεται, λίγο αυγατισμένα. Στο τέλος της χρονιάς, ο φορέας έχει "κέρδος" τους συσσωρευμένους τόκους, τους οποίους δεν έχει δει ούτε θα δει ποτέ - τους γράφει στα βιβλία του και ιδού πλεόνασμα. Ως γενική κυβέρνηση, ο ΥΠΟΙΚ πανηγυρίζει. Το 2017 "πληρώθηκαν" κάπου €700 εκατ τόκων από repos, προφανώς δεν τα είδε κανείς ως χρώμα χρήματος, και πέρασαν ως πλεόνασμα στους Τσακαλώτο-Τσίπρα-Καμμένο. Λεφτόδεντρο; Λεφτόδεντρο!

Με αυτά, θα καθόταν κανείς σοβαρός άνθρωπος να συζητάει για μαξιλάρια και μεσοπρόθεσμα προγράμματα, στα οποία θα τσοντάρουν τα πλεονάσματα;

Κι όμως κάθονται! Γιατί κάθονται;

Ο θεός κι η ψυχή τους. Έχω τρία σενάρια: (α) δεν έχουν καταλάβει τίποτε, (β) θέλουν να κάνουν ίδια ή παρόμοια εάν τους κάτσει και βρεθούν αυτοί στις καρέκλες, (γ) παίζουν την παντομίμα των ευρωγραφειοκρατών για το success story - κάνουν δηλαδή αβάντα στον Τσίπρα. Διαλέγετε και παίρνετε.