1. Η Γερμανία παίζει το ρόλο του ασφαλούς λιμανιού - όταν οι επενδυτές "φοβούνται" στρέφονται στα γερμανικά ομόλογα. Χαρακτηριστικό η "μαύρη Τρίτη", 29/5, με την ιταλική κρίση. Υπάρχει και μια αντίρροπη τάση - η αύξηση αποδόσεων των αμερικανικών ομολόγων κάνει λιγότερο ελκυστικά τα γερμανικά με αποτέλεσμα την αύξηση της απόδοσης, μέχρις ότου γίνει διόρθωση δολλαρίου/ευρώ.
2. Η περιφέρεια της Πορτογαλίας έχει πρόβλημα με τη ιταλική κρίση, αλλά κρατιέται σε επίπεδα χαμηλότερα του Φεβρουαρίου.
3. Η Ελλάδα σε καμιά στιγμή δεν μπόρεσε να γυρίσει στον Φεβρουάριο. Τις τελευταίες εβδομάδες, ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη κλυδωνίζεται κομματάκι με την Ιταλία, η Ελλάδα τραβάει μια χρεοκοπική ανηφόρα.
Η εικόνα είναι αυτή της αποτυχίας. Της αποτυχίας της πολιτικής της "καθαρής εξόδου". Σε καμιά στιγμή από τον Φεβρουάριο η Ελλάδα δεν ήταν σε θέση να σκεφθεί καν τις αγορές.
Η αποτυχία έχει όνομα και επώνυμο: Τσακαλώτος, Rothschilds, Τσίπρας. Αν καταλαβαίνετε καλά, κάθε ευρώ που πήγε στους συμβούλους που επέλεξε ο Τσίπρας νύκτωρ και κρυφίως στο Παρίσι, πετάχτηκε από το παράθυρο. Κουβανοί γίναμε - εκ του "κουβά". Αυτή η αποτυχία οδήγησε στο θηριώδες μαξιλάρι - μια πολιτική ατελέσφορη. Τώρα με την κατακρήμνιση των τραπεζών δεν υπάρχει αύριο.
Το γράφημα δείχνει ξεκάθαρα πως δεν είναι η διεθνής συγκυρία που μας στέλνει κατά διαόλου αλλά η πολιτική των τυχάρπαστων. Η ώρα να φύγουν έχει φτάσει. Κάθε μέρα που περνάει η κατάσταση γίνεται χειρότερη.