Μια θέση εργασίας ανοίγει για να κερδίσει κάτι τις ο εργοδότης. Ας είμαστε πολύ μετριοπαθείς: 10% μικτό κέρδος στο ετήσιο κόστος για τον εργοδότη. Μικτό θα πει, με νοίκια, φως και νερό, φόρο στο κέρδος.
Με κόστος €15.000 ετησίως, η υπόσχεση του Τσίπρα σημαίνει κάπου €8.5 δις πρόσθετο ΑΕΠ ή 4.5% του ΑΕΠ.
Από πού μπορεί να προκύψει κάτι τέτοιο; Σε πόσα χρόνια; Οι προβλέψεις για ανάπτυξη της τάξεως του 2% υποδεικνύουν πως η υπόσχεση Τσίπρα είναι απλώς ασύμβατη με ο,τιδήποτε έχει σχεδιάσει αυτός ή/και οι θεσμοί.
Η πρόβλεψη για την ανάπτυξη είναι συμβατή με 500.000 νέες θέσεις εργασίας, μέσου ετήσιου κόστους για τον εργοδότη κάτω από €7 χιλιάδες (στην πραγματικότητα κάτω από το μισό).
Ας κόψουμε τις παπάντζες. Δουλειές σε μεγάλους αριθμούς θα προκύψουν μόνον με επενδυτικό σοκ, το οποίο με τη σειρά του θα μπορεί να απογειώσει την οικονομία.
Ο Κυριάκος θα πετύχει και θα μείνει στην ιστορία εάν καταφέρει να ανακοινώνει μια νέα επένδυση κάθε δεύτερη μέρα. Η Ελλάδα χρειάζεται ανάπτυξη του 4% και άνω για να γυρίσει.
Ο Τσίπρας έχει και τις παπάντζες της επιδότησης των θέσεων εργασίας. Αυτή δεν μπορεί παρά να είναι προσωρινή και οι πόροι θα αφαιρούνται από κάπου αλλού.