Το θετικότερο κομμάτι της έκδοσης ήταν η λήξη, έστω και για €2.5 δισ, μετά το 2032, οπότε λήγει η περίοδος χάριτος. Είναι μακριά από το να χαρακτηρισθεί ως "απόδειξη" πως το χρέος γίνεται βιώσιμο και μετά το 2032. Αν υποθέσουμε πως το χρέος (πλην εντόκων και repos) διαμορφώνεται μακροπρόθεσμα σε €320 δισ (ψηλότερο θα είναι) με τα €240 δισ να είναι οφειλές στο Μηχανισμό Στήριξης και €80 δισ ομόλογα με μέση ωρίμανση 7 χρόνια, η χώρα θα χρειάζεται να αναχρηματοδοτεί €20 δισ το χρόνο - συν τα έντοκα και όποια repos. Με τα σημερινά δεδομένα επιστημονική φαντασία, με τα μελλοντικά, ένας θεός ξέρει με την εξέλιξη των αποδόσεων.
Όσον αφορά τη διαχείριση και εξυπηρέτηση του χρέους, η Ελλάδα απολαμβάνει τα χαμηλά επιτόκια μόνο για τις εκδόσεις από τα μέσα 2019 και μετά, σκάρτα €7 δισ. Δηλαδή, το να κάθεται κανείς στο σημερινό πλάνο της σταδιακής (ακόμη και γρήγορης) πτώσης των αποδόσεων, χάνει το παράθυρο ευκαιρίας - κανείς δεν ξέρει τη μακροπρόθεσμη εξέλιξή τους.
Τι θα γίνει όταν - σύντομα ελπίζουμε - το αξιόχρεο της Ελλάδας αναβαθμιστεί και δανειζόμαστε από τις αγορές χαμηλότερα και από τον ESM; Με τα στοιχεία Νοεμβρίου 2019, πληρώσαμε για την εξυπηρέτηση των €252 δισ δανείων των θεσμών €2,55 δισ το ενδεκάμηνο ή σε ετήσια βάση 1.11%. Βρισκόμαστε στην περίοδο χάριτος και κάπου €2 δισ ακόμη πάνε για κεφαλαιοποίηση το 2032. Το 10ετές έχει απόδοση κάτω 1.2%.
Αυτά είναι τα ωραία προβλήματα. Να πρέπει να προβληματίζεσαι για τα εξαιρετικά φθηνά δάνεια (και) του ESM! Είναι προφανές πως υπάρχει και μια ουρά στην αχλάδα της ραγδαίας βελτίωσης του αξιόχρεου. Τα (πρώην) φθηνά δάνεια του Μηχανισμού δεν είναι τόσο φθηνά πιά (ή και ακριβά). Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα δεν επωφελείται παρά πολύ λίγο από το περιβάλλον χαμηλών αποδόσεων.
Τούτων λεχθέντων, το ζήτημα που τίθεται (θα τεθεί στο μέλλον ούτως ή άλλως) είναι η συνεννόηση ΕΦ' ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΥΛΗΣ με τους δανειστές για τη σύντομη μετάβαση σε νέο σχήμα με το οποίο θα εκμεταλλευτούμε όλοι μαζί το περιβάλλον χαμηλών αποδόσεων.
Η ουσία είναι πως, για να εκμεταλλευτείς τα χαμηλά επιτόκια, πρέπει να χρωστάς στις αγορές και όχι στους θεσμούς. Δηλαδή, πρέπει να ανοίξει συζήτηση για την εξαγορά ή μεταφορά Θεσμικού Χρέους. Στην ίδια συζήτηση πρέπει να τεθούν τα ζητήματα προτεραιότητας (seniority) του χρέους για να μπορεί η Ελλάδα να "παίξει" δυνατά στις αγορές.