Γιατί να το κάνει αυτό μια τράπεζα; Πληρώνει για να πάρει τις χρηματοροές των τόκων, από δάνεια ελάχιστου ρίσκου μιας και θα έχουν εμπράγματες εξασφαλίσεις για τη νέα (κουρεμένη) αξία τους. Με τη ρευστότητα που παρέχει η ΕΚΤ (κάπου €40 δις πρόσθετης των €7.5 δις του Μαρτίου 2020), ευκολάκι. Κοίτα να δεις που στα γρήγορα καθαρίζονται οι ισολογισμοί και φτιάχνονται χρηματοροές. Αν το επιτρέψουν οι επόπτες, βέβαια.
Συμφέρει τους δανειολήπτες; Από τη στιγμή που κουρεύεται και ρυθμίζεται το δάνειο, καλό είναι. Το κρίσιμο για τον δανειολήπτη δεν είναι σε τίνος τα χέρια καταλήγει, αλλά πώς έχει αναμορφωθεί η δανειακή υποχρέωση.
Κατά τα συνηθισμένα, ο δημοσιογράφος βλέπει όλα τα καλά. Δεν αναρωτιέται για το προφανές: γιατί οι τράπεζες μπήκαν σ' αυτό το τριπάκι, να πωλούν δάνεια σκοτωμένα και να τα αγοράζουν ακριβότερα σε ένα χρόνο, αφού έχουν αναδιαρθρωθεί, και δεν το κάνει μόνη της από μιας αρχής;Έλα μου ντε! Τα funds, λέει, έχουν την τεχνογνωσία να το κάνουν! Αν δει κανείς τις εταιρείες διαχείρισης, διοικούνται από (εξαιρετικά ικανά - να το λέμε) στελέχη των τραπεζών, είναι στελεχωμένες από προσωπικό αυτών των ίδιων τραπεζών - αυτά σε συνεργασία με τις τράπεζες, δεν τους βούτηξε κανείς στελέχη. Η τεχνογνωσία εδώ ήταν, την είχαν οι τράπεζες και εάν χρειαζόταν κάτι που δεν έχουν μπορούσαν να το αγοράσουν. Στο πέρα-δώθε των δανείων μένει το καθαρό κέρδος των fund - αξία που πληρώνει ο δανειολήπτης. Καλό το κούρεμα, αλλά πρέπει να βγάλουν το κατι τις τους και άλλοι. Άλλη δικαιολογία είναι "δεν μπορούσαν να το κάνουν οι τράπεζες λόγω θεσμικού πλαισίου". Μα το θεσμικό πλαίσιο το φτιάχνει η ανώτατη πηγή του Μαξίμου, η οποία είχε δύο χρόνια καιρό να το κάνει και πολλά χρόνια πριν να το επεξεργαστεί ως αντιπολίτευση. Προτιμούν να πληρώσουν οι δανειολήπτες €2-€3 δις, αντί να θεσμοθετήσουν. Τα δις είναι σαν τις μολότωφ του Τσίπρα: εξαρτάται από ποιά μεριά είσαι. Η ισχυρότερη δικαιολογία είναι ο "ηθικός κίνδυνος". Αν προσέφεραν κουρέματα οι τράπεζες, οι συνεπείς δεν είναι κορόιδα, θα άφηναν να κοκκινίσουν και τα δικά τους δάνεια για να κουρευτούν. Πώς βγαίνει ο "ηθικός κίνδυνος" από την εικόνα με το πάρε-δώσε; Δεν βγαίνει! Αυτοί που αντέχουν τρία χρόνια, εύκολα γίνονται μπαταχτσήδες.
Αν καταλαβαίνετε, η άσκηση εξυγίανσης των ισολογισμών των τραπεζών καταλήγει στο πολύ απλό: ποιός θα πάρει τη διαφορά των €2-€3 δις, χρησιμοποιώντας τεχνογνωσία και στελέχη των ιδίων των τραπεζών. Ελπίζω οι επόπτες όχι μόνο να μην τους αφήσουν, αλλά να τους λιανίσουν.
Αυτή κυβέρνηση είχε όλο τον χρόνο να εξορθολογίσει τον κύκλο εκκαθάρισης των κόκκινων δανείων. Να θεσμοθετήσει ώστε τα fund να υποχρεούνται να περάσουν από κύκλο διαπραγμάτευσης με κάθε δανειολήπτη και να κάνουν δεσμευτική προσφορά αναδιάρθρωσης του δανείου. Όχι όπως γίνεται τώρα. Οι αδύναμοι υφίστανται πιέσεις για το σύνολο της οφειλής και καταλήγουν ή με ένα μικρό κούρεμα εν όψει πλειστηριασμού ή σε πλειστηριασμό. Οι ισχυροί περιμένουν την ανώτατη πηγή για την επαναστατική ρύθμιση. Δεν το έκανε η κυβέρνηση. Η οπτική της ανώτατης πηγής (και του Μαξίμου;) είναι οι ισολογισμοί των τραπεζών, όχι η άμβλυνση των επιπτώσεων των κόκκινων δανείων στην οικονομία. Η οπτική αυτή προσκαλεί σε πάρτυ τους διαχειριστές. Πάρτυ που το πληρώνουν οι δανειολήπτες σε πρώτο χρόνο, τελικά όμως όλοι.
Ελπίζω κάποια στιγμή το Μαξίμου θα καταλάβει πως η ανώτατη πηγή δεν μπορεί ες αεί να σπρώχνει πολιτικές που είναι, εκτός από ηθικά απαράδεκτες, βαρίδια για την οικονομία.