Η προηγούμενη έρευνα του είδους, που είχε γίνει το 2007, ανέφερε ότι το πλουσιότερο 1% είχε 181 φορές περισσότερα χρήματα από το μέσο νοικοκυριό, όταν την δεκαετία του 1960 ο σχετικός δείκτης βρισκόταν στο 125. Η παγκόσμια ύφεση είχε συνέπειες και για τους πλούσιους, σύμφωνα με την έκθεση. Το 2009 το πλουσιότερο 1% είχε κατά μέσον όρο 14 εκατ. δολάρια στην διάθεσή του, 27% λιγότερα από ό,τι το 2007. Όμως, οι συνέπειες αυτές ήταν χαμηλότερες σε σχέση με των υπολοίπων. Η κρίση έκανε μεγάλη ζημιά στα οικονομικά της μεσαίας τάξης. Το μέσο νοικοκυριό υπέστη συντριπτικά πλήγματα, με πτώση της τάξης του 41% στα εισοδήματά του κατά μέσον όρο.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος στις ΗΠΑ, μέσα στον οποίο αυτοί που έχουν τα περισσότερα, πληρώνουν το μικρότερο κόστος. Η πολιτική φαίνεται πια ότι είναι δέσμια των αγορών και μέσα σε αυτό το κλίμα ήρθε και η συμφωνία μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών για την διατήρηση των φοροαπαλλαγών της εποχής του Τζωρτζ Μπους τζούνιορ.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Barack Obama αναγκάστηκε να έλθει σε αυτό το συμβιβασμό, για να διατηρήσει τα επιδόματα ανεργίας, σε μια περίοδο που αυτή αποτελεί τη μεγάλη μάστιγα της αμερικανικής κοινωνίας. Επισήμως, υπολογίζεται κοντά στο 10%, ενώ άλλες στατιστικές, που μετρούν μαζί και τους υποαπασχολούμενους για ελάχιστες ώρες την εβδομάδα ανεβάζουν το νούμερο της ανεργίας στο 17%. Οι Ρεπουμπλικάνοι (η αμερικανική δεξιά) αντιδρούσαν «με λύσσα» στη χορήγηση των επιδομάτων ανεργίας και μία από τις ενστάσεις που προέβαλαν είναι ότι το κόστος χορήγησης των επιδομάτων ανέρχεται σε 12,5 δισ. δολάρια κι επιβαρρύνει πολύ τις κρατικές δαπάνες.
Φυσικά, το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ είναι πολύ υψηλό, οπότε ή κόβεις κοινωνικές παροχές και διατηρείς τις φοροαπαλλαγές για τους πλούσιους (πρόταση των ρεπουμπλικάνων) ή κάνεις το εντελώς αντίθετο. Αυτή τη στιγμή δε γίνεται ούτε το ένα, ούτε το άλλο, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι κοινωνικές παροχές, χωρίς παράλληλη αύξηση των κρατικών εσόδων από τους φόρους, κάτι που συνήθως οδηγεί σε δημοσιονομικό εκτροχιασμό.
Ο Obama το καταλαβαίνει αυτό! Όπως καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να συνεχίσει αυτή την πολιτική φοροαπαλλαγών σε αυτούς που έχουν τα μεγαλύτερα περιθώρια να βοηθήσουν οικονομικά την κοινωνία και τη χώρα τους και παράλληλα να είναι συνεπής στις αξίες του δημοκρατικού κόμματος.
Σύμφωνα με δηλώσεις της Valerie Jarrett, κορυφαίας συμβούλου στο επιτελείο του Obama στην εκπομπή του NBC "Meet the Press" ο Πρόεδρος των ΗΠΑ είναι διατεθειμένος να δώσει τη μάχη, για να καταργήσει αυτές τις φοροαπαλλαγές. Μένει βέβαια να δούμε αν αυτά είναι απλές εξαγγελίες, για δημαγωγικούς σκοπούς ή πραγματικά θα πολεμήσει για να επιβάλει την πολιτική του ο Obama.
Η αλήθεια είναι πάντως ότι χωρίς χρήματα κοινωνική πολιτική δεν μπορεί να γίνει. Και όσο μένουν μόνιμα έξω από αυτήν την προσπάθεια οι περισσότερο προνομιούχοι, το οικονομικό και κοινωνικό χάσμα διαρκώς θα διευρύνεται και θα γίνεται και χάσμα δημοκρατίας. Ο πρώτος Αφροαμερικάνος Πρόεδρος των ΗΠΑ ίσως τελικά αναγκαστεί από την πίεση των πραγμάτων να υποχωρεί συνέχεια από τις αρχές της πολιτικής του και να μην αφήσει το στίγμα του στην ιστορία για τίποτα άλλο, παρά μόνο για αυτήν την πρωτιά του.