Ποια όμως είναι η διαφορά; Αν η διαφορά είναι μόνο στην τιμή, ότι και καλά δηλαδή δεν την πουλάμε όσο-όσο, αλλά στην πιο συμφέρουσα τιμή για τη χώρα, αξίζει τον κόπο να γίνεται θέμα, που να το παίζουν όλα τα κανάλια;

Αν πάλι η αξιοποίηση έχει να κάνει και με άλλες μορφές εκμετάλλευσης και όχι μόνο το να «βγουν στο σφυρί» περιουσιακά στοιχεία που ανήκουν στο κράτος- και πολλά από τα οποία, όπως εύστοχα λέει ο Γκαργκάνας, αποκτήθηκαν με δανεικά- τότε γιατί δε μας λένε ποιους άλλους τρόπους έχουν υπ’ όψην τους, για να αξιοποιηθεί η κρατική περιουσία; Εγώ, πάντως, δεν μπορώ να σκεφτώ πολλούς. Εκτός από το να πουλήσεις κάτι, μπορείς και να το νοικιάσεις. Αλλά μπορεί κανείς να εμπιστευθεί αυτό το αρτηριοσκληρωτικό δημόσιο, ότι θα είναι πιο αποτελεσματικό στο μάζεμα των ενοικίων από ό,τι είναι, ας πούμε, στο μάζεμα των φόρων;

Ο πιο απλός τρόπος και ο πιο εύκολος και ο πιο αποτελεσματικός, είναι η πώληση κρατικής περιουσίας. Φυσικά, εκεί χρειάζονται διευκολύνσεις για τους επενδυτές. Και η δυσπιστία των πολιτών, για αυτές τις διαδικασίες fast track που θα ακολουθηθούν είναι εύλογη, δεδομένου και του παρελθόντος του ελληνικού πολιτικού προσωπικού και των υπόλοιπων διαχειριστών του εθνικού πλούτου.

Από εκεί και πέρα, δεν μπορώ να καταλάβω επίσης και την αντίδραση Σαμαρά, που μιλάει για κακοστημένη παράσταση της κυβέρνησης, που δήθεν καταδικάζει τις δηλώσεις της Τρόικας. Αυτό που δε λέει ο κ. Σαμαράς είναι πως η Τρόικα δεν προτείνει κάτι διαφορετικό, από αυτό που είχε προτείνει κι εκείνος λίγο καιρό πριν. Αν είχε συνέπεια στα λεγόμενα του, θα έπρεπε να πει, ότι δεν είναι το ΠΑΣΟΚ αυτό που έρχεται τώρα στα λόγια του, αλλά η ίδια η Τρόικα! Η Τρόικα είναι αυτή που ζητάει από την Κυβέρνηση, αυτό που της ζητούσε κι εκείνος τόσον καιρό, την εκποίηση, δηλαδή, της περιουσίας του δημοσίου.