Το ότι τραβάμε τόσο δυσανάλογη προσοχή σε σχέση με το μέγεθός μας στην παγκόσμια οικονομία, είναι κάτι για το οποίο δεν είμαστε ούτε περήφανοι, ούτε χαρούμενοι. Δείχνει όμως την αλληλεξάρτηση που έχουν όλες οι οικονομίες στον κόσμο. Ο συστημικός κίνδυνος, δηλαδή ο φόβος ότι μια χρεωκοπία σε μια τράπεζα ή σε μία χώρα θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις και οικονομική καταστροφή σε πολύ περισσότερους, πλέον δεν παραγνωρίζεται από κανέναν. Έκανε το λάθος η αμερικανική κυβέρνηση να τον παραγνωρίσει το 2008 και είχαμε την παγκόσμια οικονομική κρίση. Τώρα κανείς δεν τολμά να αναλάβει τέτοια ρίσκα. Κι αυτός είναι ο λόγος που η Μέρκελ ήρθε να στηρίξει την πολιτική ηγεσία, που θεωρεί ότι μπορεί να συνεχίσει την πολιτική εκείνη που κρατάει την Ελλάδα στην Eυρωζώνη, καθώς κι η ίδια φαίνεται ότι θεωρεί εξαιρετικά επικίνδυνη την έξοδο της χώρας μας από το ευρώ.

Σε κάθε περίπτωση, η επίσκεψη της Μέρκελ στην Ελλάδα ήταν μια επιτυχημένη, όσο και ανώδυνη επικοινωνιακή κίνηση για την ίδια. Η παγκόσμια προβολή της κινήσεως της το αποδεικνύει. Έτσι κι αλλιώς, δεν χρειάστηκε να φέρει δώρα στους Έλληνες, παρά μόνο μερικά καλά λόγια. Έτσι δεν δεσμεύθηκε καθόλου, άρα δεν θα έχει και προβλήματα με τους Γερμανούς εκείνους που δεν βλέπουν με πολύ καλό μάτι το να πληρώνουν λεφτά για τις διασώσεις άλλων χωρών και ιδίως της Ελλάδας. Παράλληλα, έστειλε διάφορα μηνύματα σε διεθνές επίπεδο, αλλά και στις αγορές.

Από την άλλη, έκανε μια κίνηση συνηθισμένη για τα πολιτικά ήθη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στήριξε τον κεντροδεξιό Έλληνα πρωθυπουργό. Το συνηθίζουν αυτό οι διάφοροι πολιτικοί αρχηγοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να στηρίζουν ομοϊδεάτες τους αρχηγούς σε άλλα κράτη, καθώς θεωρούν ότι είναι προς όφελός τους να κυριαρχεί στην ΕΕ η δικιά τους πολιτική οικογένεια, είτε είναι της κεντροδεξιάς, είτε της κεντροαριστεράς.

Θυμίζουμε ότι πριν τις ελληνικές εκλογές και ο κεντροαριστερός Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Ολάντ είχε κάνει κάτι αντίστοιχο με τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο, τον οποίο κάλεσε στην προεδρική του κατοικία στο Παρίσι. Τότε, το ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να εκμεταλλευθεί πολιτικά αυτήν την "αβάντα" Ολάντ έναντι του Αλέξη Τσίπρα, που έκανε θραύση στον χώρο της κεντροαριστεράς. Αλλά τελικά το αποτέλεσμα των εκλογών έδειξε ότι αυτή η κίνηση δεν απέδωσε τίποτα προς όφελος του ΠΑΣΟΚ. Κι αν ο Ολάντ δεν κατάφερε κάτι τέτοιο, που είναι και αρκετά συμπαθής στον μέσο Έλληνα, ακόμα πιο αμφίβολο θα είναι το αποτέλεσμα μιας "αβάντας" της ελάχιστα (έως καθόλου συμπαθούς στη χώρα μας) Μέρκελ προς τον Σαμαρά.