Ο Μιττ Ρόμνεϊ, από την πλευρά του, κινήθηκε στα ίδια καλά επίπεδα με την πρώτη φορά (σε κάποια σημεία, ιδίως σε αυτά που αποκήρυξε πλήρως την οικονομική πολιτική Μπους ίσως και καλύτερα από το πρώτο ντιμπέιτ) αλλά αυτή τη φορά είχε αντίπαλο στο ντιμπέιτ και μάλιστα πολύ σκληρό. Επίσης, δεν απέφυγε μια γκάφα. Όταν έγινε στον Ομπάμα ερώτηση για την δολοφονία του Αμερικανού πρέσβη στη Λιβύη, ο Ρόμνεϊ υποστήριξε ότι ο Λευκός Οίκος προσπάθησε να αποκρύψει το γεγονός ότι η ενέργεια αυτή ήταν τρομοκρατική και ότι προσπάθησε να το αποδώσει σε μια διαδήλωση που κατέληξε σε λιντσάρισμα των τεσσάρων αμερικανών στην Βεγγάζη, μεταξύ των οποίων και ο πρέσβης. Ο Ομπάμα αντέτεινε σε αυτό ότι την αμέσως επόμενη μέρα της ενέργειας είχε δηλώσει πως πρόκειται για πράξη τρομοκρατίας. Ο Ρόμνεϊ θέλησε να αδειάσει τότε τον Ομπάμα, αμφισβητώντας ότι έγινε αυτή η δήλωση, αλλά τελικά κατέληξε να αδειάσει τον εαυτό του, γιατί όπως επιβεβαίωσε η δημοσιογράφος που συντόνιζε την συζήτηση των δύο ανδρών, η δήλωση αυτή όντως είχε γίνει από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ.
Η συζήτηση έγινε μπροστά σε κοινό αναποφάσιστων ψηφοφόρων (υποτίθεται, γιατί πώς μπορείς να είσαι σίγουρος ότι κάτι τέτοιο ισχύει) οι οποίοι έθεταν τις ερωτήσεις. Η δημοσιογράφος συντόνιζε την κουβέντα δίνοντας τον λόγο στον ένα και στον άλλο υποψήφιο Πρόεδρο, ενώ έκανε κάποια συμπληρωματική ερώτηση σε σχέση με την ερώτηση του πολίτη. Δεν είχε όμως δικαίωμα να απαιτήσει δεύτερη απάντηση από τον υποψήφιο, σε περίπτωση που έκρινε πως η ερώτηση του πολίτη δεν είχε απαντηθεί. Αυτό είναι κάτι στο οποίο είχαν συμφωνήσει και το είχαν επιβάλει οι δύο υποψήφιοι, προς μεγάλη δυσφορία των δημοσιογράφων της Αμερικής.
Ο Ομπάμα έδειχνε από την αρχή ότι είχε μάθει από τα λάθη του πρώτου ντιμπέιτ και μπήκε στο ντιμπέιτ επιθετικά. Το περιβάλλον με την αλληλεπίδρασή του με το κοινό, αλλά και η ευχέρεια που είχαν οι υποψήφιοι να κινούνται στον χώρο, τον βόλευε, γιατί ως εικόνα υπερέχει του αντιπάλου του Ρόμνεϊ. Χτύπησε τον Ρόμνεϊ για το γεγονός ότι άλλα έλεγε στις προκριματικές εκλογές για να λάβει το χρίσμα από τους ρεπουμπλικάνους και άλλα λέει τώρα, που πάει για πρόεδρος. Θύμισε δηλώσεις του Ρόμνεϊ που παρουσίαζαν μεγάλες αντιφάσεις, σε σχέση με αυτά που υποστήριζε εκείνη την ώρα στο ντιμπέιτ. Όμως, έκανε και προσωπικές επιθέσεις, αρκετά σκληρές στον αρχηγό των Ρεπουμπλικάνων. Αναφέρθηκε στο γεγονός ότι πληρώνει 14% φόρο, ενώ πολλοί, φτωχότεροι από αυτόν αμερικανοί πληρώνουν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό φορολογίας. Ενώ κράτησε για το τέλος το καλύτερο: την αναφορά του Ρόμνεϊ στο 47%, που δεν τον ενδιαφέρει.
Το θέμα πήγε συχνά στην Κίνα, εκεί που οι ρεπουμπλικάνοι κατηγορούν τον Ομπάμα ότι δεν είναι αρκετά σκληρός με την μεγάλη ανταγωνίστρια οικονομία, για το γεγονός ότι κρατάει το νόμισμά της υποτιμημένο, ώστε να είναι πιο ανταγωνιστικά τα προϊόντα της στη διεθνή αγορά. Ο Ομπάμα αντέτεινε με μια σκληρή προσωπική επίθεση, ότι πολλές επιχειρήσεις του Ρόμνεϊ έχουν εγκατασταθεί στην Κίνα. Άρα, ο Ρόμνεϊ αποκλείεται να είναι πιο σκληρός από τον Ομπάμα στο θέμα της Κίνας. Παράλληλα, τόνισε ότι επί Προεδρίας του το γουάν ανατιμήθηκε αρκετά, χρεώνοντας αυτήν την αλλαγή στην πίεση που άσκησε στους Κινέζους η διοίκησή του.
Στο ζήτημα της οικονομίας σε κάποια σημεία το πάνω χέρι φαινόταν να το έχει ο Ρόμνεϊ, καθώς είναι καλός γνώστης των θεμάτων, ενώ έχει και την ευχέρεια να ασκεί αντιπολίτευση στα πεπραγμένα της τετραετούς διακυβέρνησης Ομπάμα. Κατηγόρησε τον αντίπαλό του ότι αντί να μειώσει το έλλειμμα, το διπλασίασε, ότι πήγε το χρέος από τα 10 τρισ. δολάρια στα 16 τρισ. και ότι δεν τα πήγε καλά στην καταπολέμηση της ανεργίας. Δεν έδωσε όμως πειστικές απαντήσεις από πού θα αντλήσει ο ίδιος τα λεφτά, για να καλύψει τόσο τα ελλείμματα των Μπους και Ομπάμα, αλλά και τις πρόσθετες μαύρες τρύπες που θα δημιουργηθούν από φοροαπαλλαγές και πρόσθετες αμυντικές δαπάνες, τα οποία ο Ομπάμα υπολόγισε στα 8 τρισ. Παράλληλα, ο Ρόμνεϊ αποκήρυξε πλήρως την πολιτική Μπους, κυρίως στα οικονομικά θέματα.
Από την πλευρά του, ο Ομπάμα έριξε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικονομία στην προηγούμενη διακυβέρνηση Μπους, κατά την οποία χάνονταν δουλειές, ενώ επί της δικής του θητείας δημιουργήθηκαν 5 εκατ. θέσεις εργασίας. Και υποστήριξε ότι η πολιτική του Ρόμνεϊ, με τις φοροαπαλλαγές στα ανώτερα εισοδήματα, θα οδηγήσει τις ΗΠΑ στα ίδια αδιέξοδα που οδήγησε και η πολιτική του Μπους.
Συνολικά, οι δύο υποψήφιοι έκαναν καλές εμφανίσεις στο ντιμπέιτ με τον πιο επιθετικό και προεδρικό Ομπάμα να κερδίζει τελικά ελαφρά τις εντυπώσεις. Ήταν μια καλή εμφάνιση, την οποία χρειαζόταν ο νυν ένοικος του Λευκού Οίκου, προκειμένου να ανακόψει την δυναμική του αντιπάλου του και να διατηρήσει το προβάδισμα που οι δημοσκοπήσεις του δίνουν στους εκλέκτορες- οι οποίοι καθορίζουν και το ποιός θα κερδίσει τις εκλογές στο σύστημα των ΗΠΑ.
Η αίσθησή μου είναι ότι στο πρώτο ντιμπέιτ ο Ομπάμα ήταν σε κακή βραδιά, αλλά δεν είχε προετοιμασθεί επαρκώς και από το επιτελείο του. Οι πολιτικοί σύμβουλοι του Ομπάμα, αλλά και ο ίδιος ο αρχηγός των Δημοκρατικών, φάνηκαν να αιφνιδιάζονται από την στροφή που έκανε ο Ρόμνεϊ προς μια πιο μετριοπαθή πολιτική. Ο Ρόμνεϊ κέρδισε την αρχηγεία των ρεπουμπλικανών με μια ρητορική αρκετά πιο συντηρητική από αυτήν που χρησιμοποιεί ως υποψήφιος πρόεδρος. Τις αντιφάσεις του το επιτελείο του Ομπάμα τις εντόπισε και του έδωσε τα όπλα, για να χτυπήσει τον αντίπαλό του, σε μια πολύ πιο επιθετική από το πρώτο ντιμπέιτ παρουσία του αρχηγού των Δημοκρατικών. Από την άλλη, ο Ρόμνεϊ κρατήθηκε στα ίδια επίπεδα με το πρώτο ντιμπέιτ. Επέμεινε στην κριτική του ότι η οικονομική πολιτική Ομπάμα δεν οδηγεί πουθενά και μιλούσε συνέχεια για την ανάγκη να δημιουργηθούν δουλειές. Η απασχόληση, άλλωστε, είναι το νούμερο 1 θέμα στην ατζέντα και αυτών των εκλογών για τις ΗΠΑ.
Θα ακολουθήσει και τρίτο ντιμπέιτ την άλλη εβδομάδα, στο οποίο οι δύο υποψήφιοι θα έχουν μία τελευταία ευκαιρία να ανοίξουν (ή να κάνουν πως ανοίγουν) τα χαρτιά τους και να διορθώσουν τα όποια λάθη εντόπισαν σε αυτή τη δεύτερη αναμέτρηση.