Το Κογκρέσο υπερψήφισε με 257 «ναι» έναντι 167 «όχι» τη συμφωνία που είχε περάσει ανήμερα της Πρωτοχρονιάς η Γερουσία με συντριπτική πλειοψηφία. Όμως το πρόβλημα για τον Ομπάμα έτσι κι αλλιώς δεν ήταν η Γερουσία, όπου την πλειοψηφία την έχουν οι Δημοκρατικοί, αλλά το Κογκρέσο, στο οποίο η πλειοψηφία των εδρών βρίσκεται στα χέρια των πολιτικών του αντιπάλων, των Ρεπουμπλικανών.
Η συμφωνία ευνοεί περισσότερο τους Δημοκρατικούς, γι' αυτό κι από πολλούς θεωρείται νίκη του Ομπάμα. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ κατάφερε να επιβάλει αύξηση των φόρων για τα υψηλά εισοδήματα της τάξης άνω των 400 χιλιάδων δολαρίων για το άτομο και άνω των 450 χιλιάδων δολαρίων για το ζευγάρι. Παράλληλα, θα είναι μικρές οι περικοπές των κοινωνικών δαπανών, ενώ διασφαλίζεται ότι περίπου 2 εκατομμύρια άνεργοι θα συνεχίσουν να λαμβάνουν επίδομα ανεργίας και παγώνουν, τουλάχιστον για δύο μήνες, περικοπές στους προϋπολογισμούς του υπουργείου Άμυνας και άλλους τομείς δαπανών.
Οι Ρεπουμπλικανοί πίεζαν για μείωση των κρατικών δαπανών, ενώ δεν ήταν θετικοί στην αύξηση των φόρων των ανώτερων εισοδημάτων. Αλλά και ο Ομπάμα αρχικά από την πλευρά του ήθελε να βάλει τον πήχη αρκετά χαμηλότερα, στα εισοδήματα άνω των 250 χιλιάδων δολαρίων.
Η συμφωνία δείχνει ότι η πλευρά των Ρεπουμπλικανών είναι διχασμένη. Άλλωστε η πλειοψηφία τους (151 βουλευτές) ψήφισε «όχι» στον συμβιβασμό που θα απέτρεπε το Fiscal Cliff και τον Αρμαγεδόνα φόρων και μείωσης κρατικών δαπανών της τάξης των 600 δισ. δολαρίων μέσα στο 2013, που θα έριχνε σχεδόν με μαθηματική βεβαιότητα την αμερικανική οικονομία σε ύφεση. Ο Πρόεδρος του Κογκρέσου Ρεπουμπλικανός Τζον Μπένερ δεν κατόρθωσε έτσι να επιτύχει μια κοινή γραμμή στο ρεπουμπλικανικό κόμμα, αλλά και 16 δημοκρατικοί ψήφισαν «όχι».
Η ρεπουμπλικανική πλευρά θεωρεί ότι ίσως να έχει μια ευκαιρία για ρεβάνς και για να επιβάλει τους δικούς της όρους σε δυο περίπου μήνες, όταν θα ξαναχρειαστεί να περάσει από το Κογκρέσο η υπόθεση για την αύξηση του ανώτατου ορίου δανεισμού της κυβέρνησης. Αυτό οι δημοκρατικοί δεν κατάφεραν να το συμπεριλάβουν στον συμβιβασμό που επιτεύχθηκε τώρα και ίσως να δώσει την δυνατότητα στην άλλη πλευρά να κάνει νέα σκληρά παζάρια και να περάσει δικές της θέσης.
Για την διεθνή οικονομία, πάντως, αυτή η συμφωνία ήταν σίγουρα μια πολύ θετική εξέλιξη. Η αμερικανική οικονομία είναι όπως οι τράπεζες της, too big to fail (πολύ μεγάλη για να αποτύχει). Μια επιστροφή της αμερικανικής οικονομίας σε ύφεση θα είχε μεγάλες συνέπειες και για τον υπόλοιπο κόσμο, καθώς ο μεγαλύτερος καταναλωτής στον πλανήτη θα έπρεπε να μειώσει πολύ και απότομα τα έξοδά του.
Παράλληλα, ενώ είναι μια χώρα που ακολουθεί διαφορετική πολιτική από αυτήν της Μέρκελ, θα αναγκαζόταν να υιοθετήσει, λόγω πολιτικών διαφωνιών μια απότομη στροφή δημοσιονομικής προσαρμογής, αντίστοιχη με αυτές της Ευρωζώνης. Και μάλιστα σε μία περίοδο που η αμερικανική οικονομία φαίνεται ότι βγαίνει από τον κάβο, πιάνοντας πλέον ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 3%. Θα ήταν κρίμα λοιπόν, λόγω εσωτερικών διαφωνιών ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα, αυτή η δύσκολη προσπάθεια να τιναχθεί στον αέρα και η αμερικανική οικονομία να επιστρέψει σε ύφεση, με απρόβλεπτες συνέπειες και για τους Αμερικανούς, αλλά και για τον υπόλοιπό κόσμο.