Ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος χτες ορκίσθηκε σε επίσημη και φαντασμαγορική τελετή, για την δεύτερη θητεία του, ήδη σκέφτεται την κληρονομιά πουθα αφήσει. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, μιλάει με πολιτικούς ιστορικούς και μελετάει την ιστορία δεύτερων θητειών Προέδρων των ΗΠΑ. Ανεξάρτητα όμως από το τι θα βρει στα ιστορικά βιβλία, γεγονός είναι ότι η δεύτερη του θητεία έχει μπροστά της σοβαρά προβλήματα και μεγάλες προκλήσεις, που ίσως καθορίσουν τη ζωή μιας ή και δύο γενιές Αμερικανών. Και μαζί με αυτούς, θα επηρεαστεί και ο υπόλοιπος κόσμος, καθώς οι ΗΠΑ είναι η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο και σε πολλά ζητήματα καθορίζει τις εξελίξεις.
Η βασική πρόκληση είναι φυσικά η οικονομία. Εδώ υπάρχει μία δύσκολη εξίσωση: Το να αντιμετωπισθεί το έλλειμμα, χωρίς όμως να υποχωρήσει η ανάπτυξη και να συνεχισθεί η μείωση της ανεργίας, που έχει υποχωρήσει στο 7,8%. Επίσης, ένα θέμα που του προέκυψε είναι αυτό του ελέγχου της οπλοκατοχής, μετά τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα.
Κανένα από αυτά τα δύο θέματα δεν είναι εύκολο. Και στα δύο χρειάζεται να συμφωνήσει με το Κογκρέσο, που το ελέγχουν οι Ρεπουμπλικανοί. Ως προς την οικονομία, μπορεί να πήρε αυτό που ήθελε και να φορολογήθηκαν παραπάνω τα ανώτερα εισοδήματα σε μια πρώτη φάση, κατά την διάρκεια των σκληρών διαπραγματεύσεων για το Fiscal Cliff (τον δημοσιονομικό γκρεμό που θα ερχόταν με τον αρμαγεδόνα φόρων, που θα επιβαλλόταν αυτόματα την 1η Ιανουαρίου, σε περίπτωση που το Κογκρέσο και ο Λευκός Οίκος δεν συμφωνούσαν). Όμως υπάρχει ακόμα αρκετό πολιτικό δράμα, καθώς νέες σκληρές διαπραγματεύσεις θα ξεκινήσουν για την αύξηση του ορίου δανεισμού της κυβέρνησης, την οποία πρέπει να εγκρίνει το Κογκρέσο.
Για το θέμα των όπλων τα πράγματα είναι επίσης περίπλοκα. Δεν είναι μόνο οι συντηρητικοί ρεπουμπλικανοί που αντιδρούν, έχοντας μαζί τους το λόμπι των όπλων. Υπάρχουν και μέσα στους δημοκρατικούς πολιτικοί που φοβούνται να συγκρουστούν γι' αυτό το θέμα. Στην Αμερική υπάρχει μεγάλη παράδοση οπλοκατοχής και είναι πάρα πολλοί αυτοί που είναι τόσο εξοικειωμένοι με τα όπλα, ώστε δεν θα τους κακοφαινόταν να οπλοφορούν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, για να προστατεύσουν τα παδιά από διάφορους επικίνδυνους ανθρώπους. Οι ίδιοι άνθρωποι θεωρούν ακόμα ότι τα όπλα παρέχουν ασφάλεια από κακοποιούς κι όσο πιο ισχυρά είναι, τόσο μεγαλύτερη ασφάλεια παρέχουν.
Άλλο μεγάλο θέμα είναι το μεταναστευτικό στις ΗΠΑ. Οι Λατινοαμερικάνοι ψήφισαν Ομπάμα στην πλειοψηφία τους και στις δύο εκλογές (του 2008 και του 2012) και περιμένουν πολλά πράγματα, ως προς την νομιμοποίηση μεταναστών. Εκεί ίσως τα πράγματα να μην είναι τόσο δύσκολα, ως προς την επίτευξη συμφωνίας, καθώς υπάρχει μια διάθεση κι από τα δύο κόμματα τόσο να προσεγγίσουν αυτή την πολύ σημαντική μερίδα του πληθυσμού, όσο και διότι στην Αμερική δεν υπάρχουν τόσο μεγάλες ιδεολογικές ενστάσεις, όσο σε άλλες χώρες, για την είσοδο και την νομιμοποίηση μεταναστών.
Ό,τι και να προσπαθήσει να πετύχει ο Ομπάμα, θα πρέπει να διαπραγματευθεί και να συμφωνήσει με τους ρεπουμπλικανούς για να το καταφέρει. Δεν είναι τυχαίο ότι στον πανηγυρικό του λόγο επαναλάμβανε διαρκώς μια λέξη: Μαζί (Together). Οι Αμερικανοί σαν έθνος και σαν λαός θα πετύχουν τους στόχους τους, σύμφωνα με την ρητορική του Προέδρου των ΗΠΑ. Αλλά κυρίως το μαζί υπονοεί την ανάγκη για επίτευξη συμφωνίας ανάμεσα στους ρεπουμπλικανούς και τους δημοκρατικούς. Σε μια περίοδο αρκετού κομματισμού και στις δύο παρατάξεις, αυτό είναι ένα δύσκολο, αλλά αναγκαίο στοίχημα για τον Μπαράκ Ομπάμα.
Παράλληλα, στον λόγο του ήταν αρκετά προοδευτικός. Μίλησε για την μείωση του κόστους υγείας, αλλά την ανάγκη ύπαρξης κοινωνικής προστασίας που κάνει τους πολίτες πιο σίγουρους για τον εαυτό τους και πιο άνετους στο να παίρνουν ρίσκα. Έκανε λόγο για την κλιματική αλλαγή και την πράσινη ενέργεια, ενώ δεν έχασε και την ευκαιρία να υποστηρίξει και τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Όμως η ιστορική του κληρονομιά θα κριθεί κυρίως από τις επιδόσεις του στην οικονομία στην δεύτερη θητεία.