Το αποτέλεσμα ήταν η κήρυξη τριών πόλεων στην Αίγυπτο σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης -για έναν μήνα- μετά τον απολογισμό του πολύνεκρου τετραημέρου από τις ταραχές στους δρόμους του Καΐρου, του Πορτ Σαΐντ και πόλεων στο Σουέζ. Ο Πρόεδρος Μόρσι έχει καλέσει σε διάλογο την αντιπολίτευση, τα κόμματα της οποίας έχουν κρατήσει αποστάσεις από τις πρόσφατες ταραχές και σκοπεύουν να συνεδριάσουν τη Δευτέρα για να εξετάσουν την πρόσκληση του προέδρου.
Σημειώνεται ότι από το απόγευμα της Πέμπτης, παραμονή της δεύτερης επετείου της εξέγερσης κατά του Μουμπάρακ, μέχρι το βράδυ της Κυριακής, έχουν χάσει τη ζωή τους τουλάχιστον 49 άτομα στις συγκρούσεις στους δρόμους της Αιγύπτου. Το μεγάλο ανθρώπινο κόστος σε ζωές ήταν πάντως στο Πορτ Σάιντ και μάλιστα ως αποτέλεσμα ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Οι συγκρούσεις ξέσπασαν αμέσως μετά την ανακοίνωση της απόφασης του δικαστηρίου να καταδικαστούν σε θάνατο 21 οπαδοί της ποδοσφαιρικής ομάδας Αλ-Μάσρι για τον θάνατο 74 ανθρώπων μετά τον αγώνα με την ομάδα του Καΐρου Αλ-Αχλί, την 1η Φεβρουαρίου 2012.
Τα πρωτοφανούς βιαιότητας επεισόδια τότε, που οδήγησαν σε 74 νεκρούς, οδήγησαν σε μια πρωτοφανή δικαστική απόφαση με 21 καταδίκες σε θάνατο! Και ακολούθησαν τρομακτικής βιαιότητας επεισόδια στην πόλη. Σύμφωνα με απολογισμό της αστυνομίας 32 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στα επεισόδια, οι δύο αστυνομικοί. Οι κατηγορούμενοι συμμετείχαν στα αιματηρά επεισόδια, ενώ οπλοφορούσαν. Επίσης, είχαν πάρει ενεργό μέρος στην επανάσταση εναντίον του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο.
Από αυτόν τον ποδοσφαιρικό αγώνα λοιπόν μετράμε ήδη 106 νεκρούς (74 στον αγώνα, 32 στα επεισόδια μετά την δίκη). Και ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί στους 127, αν εκτελεσθεί η θανατική καταδίκη των 21 καταδικασθέντων. Ένας τρομακτικός φόρος αίματος για έναν ποδοσφαιρικό αγώνα! Βέβαια, στην ιστορία έχουμε κι άλλα τέτοια φαινόμενα, στα οποία η εξέγερση ταυτίζεται με τον αθλητισμό ή καλλιεργείται μέσα σε χώρους αθλητικούς, όπου συναθροίζονται πάρα πολλοί άνθρωποι, ενίοτε εξοργισμένοι με τις αποφάσεις του κράτους ή που έχουν πολλά να χωρίσουν σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο με άλλα πληθυσμιακά στρώμματα, τα οποία τυχαίνει να υποστηρίζουν κάποια άλλη ομάδα. Η ψυχολογία του όχλου και συγκρουσιακές καταστάσεις μέσα στην κοινωνία δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα ανεξέλεγκτης οργής, που μπορεί να οδηγήσει σε ακραία φαινόμενα βίας και αντίστοιχα ακραίες μορφές καταστολής.
Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση από την ιστορία, που μπορώ να σκεφτώ, είναι η στάση του Νίκα, που ξεκίνησε από οπαδούς ομάδων του Ιπποδρόμου και κατέληξε σε ανοιχτή εξέγερση εναντίον του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Το αποτέλεσμα ήταν να παρέμβει ο στρατός, για να καταστείλει την εξέγερση με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς επαναστάτες. Αν και μιλάμε για τελείως διαφορετικές συνθήκες, ιστορικά και κοινωνικά, ενδιαφέρουσα αντιστοιχία με τα αιματηρά επεισόδια της σημερινής Αιγύπτου, είναι το γεγονός ότι και τότε η εξέγερση ξεκίνησε με αφορμή την θανατική καταδίκη δύο μελών που ανήκαν σε δύο συνδέσμους οπαδών του ιπποδρόμου, τους Πράσινους και τους Βένετους (μπλε). Ο Ιουστινιανός αρνήθηκε να τους χαρίσει την ζωή και το αποτέλεσμα ήταν η στάση του Νίκα με τα τρομερά αποτελέσματα που είχε.