Συγκεκριμένα, ο Νίκος Αναστασιάδης, σύμφωνα με τα επίσημα συγκεντρωτικά αποτελέσματα σε ποσοστό 100% συγκέντρωσε το 45,46% ενώ ο Σταύρος Μαλάς 26,91% και ο Γιώργος Λιλλήκας που στηρίζεται από την ΕΔΕΚ 24,93%.
Στον δεύτερο γύρο, αυτήν την Κυριακή (24 Φεβρουαρίου) θα αναμετρηθούν οι δύο πρώτοι. Ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Σταύρος Μαλάς. Ξεκάθαρο φαβορί θεωρείται ο Νίκος Αναστασιάδης, καθώς οι αναλυτές εκτιμούν ότι εύκολα θα συγκεντρώσει αυτό το 4,5% , το οποίο χρειάζεται για να επιτύχει την απόλυτη πλειοψηφία. Χαμόγελα, ωστόσο, έφερε το αποτέλεσμα και στην πλευρά του ΑΚΕΛ, που πήγε καλύτερα από τα προγνωστικά και συγκέντρωσε ποσοστό πάνω από το 25%. Η πλευρά του ΑΚΕΛ δεν ήταν αισιόδοξη για την έκβαση αυτών των εκλογών και αυτό που πετυχαίνει με τον Μαλά είναι αποφύγει την εκλογική καταβαράθρωση. Τώρα οι φιλοδοξίες τους για τον δεύτερο γύρο είναι να μειώσουν λίγο ακόμα την διαφορά που τους χωρίζει από τον Νικολαΐδη, γύρω στο 18%.
Η αιτία της ήττας του στηριζόμενου από το ΑΚΕΛ υποψηφίου έγγειται στην διακυβέρνηση Χριστόφια και στην φθορά που είχε υποστεί ο Κύπριος Πρόεδρος. Η φθορά αυτή ξεκίνησε πριν εμφανισθούν τα προβλήματα της κυπριακής οικονομίας, με την τραγωδία στο Μαρί τον Ιούλιο του 2011. Το στρατιωτικό δυστύχημα με την έκρηξη μεγάλου φορτίου εκρηκτικών, το οποίο δεν φυλασσόταν σωστά και είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 13 ανθρώπων και τον τραυματισμό 62, ενώ κατέστρεψε και τον γειτονικό ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό Βασιλικού, έπληξε σοβαρά την κυπριακή κυβέρνηση. Παράλληλα, τα προβλήματα της κυπριακής οικονομίας, το χρέος της χώρας, η ανεργία και άλλα παρεπόμενα της διεθνούς οικονομικής κρίσης, αλλά και το γεγονός, ότι παρά τις προσπάθειες και τις διαπραγματεύσεις με άλλους δανειστές, η Κύπρος δεν απέφυγε το Μνημόνιο και τα μέτρα αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, είχαν ως αποτέλεσμα την ήττα του ΑΚΕΛ σε αυτές τις εκλογές.
Πάντως, γεγονός είναι το μέχρι σήμερα κυβερνόν κόμμα δεν συνετρίβη εκλογικά, όπως συνέβη με το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα. Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι ακόμα οι Κύπριοι δεν έχουν νιώσει στο «πετσί» τους το Μνημόνιο. Ή απλά στο γεγονός ότι τα προβλήματα της κυπριακής οικονομίας δεν είναι τόσο μεγάλα, όσο αυτά της ελληνικής. Ούτε η ύφεση είναι τόσο βαθιά (το κυπριακό ΑΕΠ υποχώρησε 3% το 2012), ούτε το δημόσιο χρέος τόσο μεγάλο (λίγο κάτω από το 90%). Η ανεργία είναι υψηλή (12% με τάση να πάει στο 13%) αλλά και πάλι είναι η μισή από την ελληνική ανεργία.
Παρ' όλ' αυτά και το ΑΚΕΛ γίνεται ένα ακόμα κόμμα που κυβέρνησε την χώρα του σε αυτήν την δύσκολη οικονομική συγκυρία και πλήρωσε το τίμημα της οικονομικής κρίσης. Και όσο διατηρείται αυτή η δύσκολη φάση της διεθνούς οικονομίας και άλλα κόμματα θα έχουν την ίδια τύχη σε διάφορες χώρες.