Ενώ στην Ελλάδα ήταν το μεγάλο δημόσιο έλλειμμα και το χρέος, δηλαδή το υπερχρεωμένο κράτος, που οδήγησε την χώρα στην άβυσσο, στην Κύπρο ήταν η κατάρρευση του τραπεζικού της συστήματος. Με αυτήν την έννοια, στην Ελλάδα οι πολιτικοί έχουν δεδομένη ευθύνη για την διαχείριση των κρατικών δαπανών και την υπερχρέωση της χώρας μας. Όμως, όπως δείχνουν τα δεδομένα, ξεκάθαρη ευθύνη για το οικονομικό αδιέξοδο της Κύπρου έχουν και οι Κύπριοι πολιτικοί.
Στην Κύπρο βέβαια το μείζον πρόβλημα δεν ήταν το πελατειακό σύστημα των κομμάτων. Αντίθετα, στην Ελλάδα τα μεγάλα κόμματα προέβαιναν σε μαζικούς διορισμούς στο Δημόσιο, προκειμένου να εξασφαλίσουν ψήφους, αλλά και να αντιμετωπίσουν την ανεργία, που δημιουργούσαν ανεπάρκειες της ελληνικής οικονομίας, τις οποίες δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να διορθώσουν. Όμως, όπως δείχνουν τα στοιχεία, η διαπλοκή δεν ήταν μόνο ελληνικό φαινόμενο. Το δημοσίευμα του Έθνους για τις διαγραφές χρεών από δάνεια, τις οποίες έκαναν οι τράπεζες προς όφελος πολιτικών προσώπων στην Κύπρο είναι χαρακτηριστικό. Φυσικά, υπάρχουν ενστάσεις και διαψεύσεις. Μπορεί ακόμα τα ποσά αυτά από μόνα τους να μην είναι τόσο μεγάλα, ώστε να δικαιολογούν την κατάρρευση των Κυπριακών τραπεζών. Δείχνουν όμως ότι υπήρχε μια σχέση διαπλοκής, η οποία έδινε στις κυπριακές τράπεζες κάποια πολιτική ανοχή στο να παίρνουν υπερβολικά ρίσκα.
Βέβαια, όταν το τραπεζικό σύστημα είναι η ατμομηχανή της οικονομίας σου, δεν το πειράζεις εύκολα. Ωστόσο, το ρυθμίζεις με κάποιον τρόπο, ώστε να μην σκάσει. Όμως, στην Κύπρο αυτή η ρύθμιση δεν έγινε και την ευθύνη δεν την έχουν γι' αυτό μόνο οι τραπεζίτες, αλλά και το κράτος, το οποίο- υποψιασμένο κι από τον κίνδυνο μετάδοσης της οικονομικής κρίσης- θα έπρεπε να εποπτεύει.
Παράλληλα, υπήρξαν και λάθος χειρισμοί. Είναι χαρακτηριστική η καθυστέρηση του Χριστόφια να πάρει μέτρα, τα οποία θα συμμάζευαν την οικονομία. Αυτή η αργοπορία επιδείνωσε πολύ την κατάσταση, ενώ επί της διακυβέρνησης του οι τράπεζες της Κύπρου έσκασαν. Αλλά και ο καινούριος πρόεδρος, ο Αναστασιάδης, κατηγορείται από τους Ευρωπαίους ότι ζήτησε ο ίδιος το κούρεμα των καταθέσεων κάτω από τα 100 χιλιάδες ευρώ- τα οποία είναι εγγυημένα στην ευρωζώνη- προκειμένου να είναι μικρότερο το κούρεμα των μεγαλύτερων καταθέσεων. Ο ίδιος το αρνείται, αλλά η γενική εικόνα που κυριαρχεί στα διεθνή μέσα είναι πως η κυπριακή κυβέρνηση ζήτησε να κουρευτούν οι καταθέσεις κάτω από 100 χιλιάδες ευρώ. Αυτό το μέτρο τελικά δεν πέρασε ούτε στην Κύπρο, ενώ προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στις αγορές.
Βλέπουμε λοιπόν ότι τόσο στην κρίση της Ελλάδας, όσο και στης Κύπρου υπάρχει μια κοινή συνισταμένη. Μεγάλα λάθη και ευθύνες από την πλευρά του πολιτικού συστήματος. Πράγμα που αποδεικνύει για μια ακόμα φορά ότι αν οι κυβερνήσεις δεν εποπτεύουν την οικονομία με αποτελεσματικότητα και διαφάνεια, έρχεται η καταστροφή.