Με δεδομένο πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα της ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα λεφτά αυτά θα πρέπει να μοιραστούν σε πάρα πολύ κόσμο ή σε ένα μικρό ποσοστό αυτών. Ακόμα κι έτσι, δίνουν προσωρινές και επιφανειακές λύσεις στο πρόβλημα, που δεν θα έχουν διάρκεια. Έτσι κι αλλιώς, οι επιδοτήσεις της εργασίας δεν έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματικές λύσεις, αλλά σε μια περίοδο που οι προβληματικές οικονομίες της Ευρωζώνης παρουσιάζουν τέτοια ύφεση, είναι κι αυτό μια λύση.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα, όπου η ανεργία στους νέους είναι πολύ πάνω από 25%. Από τα λεφτά που προβλέπει το πρόγραμμα θα πάρει περίπου 160 ή 180 εκατ. Ευρώ. Σε σχέση με τις περικοπές που έχουν γίνει από το κράτος και τους φόρους που έχουν απαιτηθεί για την προσπάθεια να ισοσκελισθεί ο προϋπολογισμός (τα λεφτά αυτά έχουν βγει από την αγορά), τα χρήματα είναι πολύ λίγα. Όμως, όπως και να το κάνουμε, την προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης, έτσι όπως ήταν οι συνθήκες και όπως είχε ξεφύγει το έλλειμμα, δεν μπορούσε η Ελλάδα να την αποφύγει. Το αποτέλεσμα όμως ήταν η εκτίναξη της ανεργίας και το αντιστάθμισμα που προτείνεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σίγουρα πενιχρό.
Σύμφωνα με πληροφορίες, τα 160 εκατ. θα χρηματοδοτήσουν 40 χιλιάδες θέσεις μαθητείας. Δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσουν αυτές οι θέσεις μαθητείας. (Υποθετικά, για να έχουμε μια τάξη μεγέθους αν είναι 6μηνες, το ποσό θα είναι κάτι πάνω από 600 ευρώ. Αν είναι δωδεκάμηνες, τα μισά. ) Τα λεφτά αυτά δεν μπορούν παρά να συντηρήσουν για λίγους μήνες με μικρές αποδοχές μια θέση εργασίας. Σίγουρα δίνουν μια ευκαιρία σε κάποιον να αποκτήσει κάποια επαφή με ένα εργασιακό περιβάλλον και κάποιες γνωριμίες. Αλλά εκτιμώ, με την παρούσα κατάσταση της οικονομίας, ότι οι περισσότερες από αυτές τις θέσεις μαθητείας, δεν θα γίνουν θέσεις εργασίας.
Και πάλι, αυτά τα μικρά ποσά- που για ελάχιστους ενδέχεται να λύσουν το πρόβλημα- αφορούν το 1/10 του προβλήματος, καθώς στην Ελλάδα καταγράφηκαν 410 χιλιάδες άνεργοι νέοι το πρώτο τρίμηνο του 2013.
Πέρα από το γεγονός ότι τα κονδύλια είναι ασφυκτικά μικρά, για τους αριθμούς των νέων ανέργων, δημιουργείται και ένα άλλο ερώτημα. Όσοι είναι άνω των 29 ετών και είναι άνεργοι; Με αυτούς τα κράτη της Ε.Ε. δεν πρέπει να ασχοληθούν;
Όλα αυτά δείχνουν πως η ενοποίηση της Ευρώπης προχωράει με βήμα σημειωτόν. Και δεν μπορεί να υπάρξει η ενοποίηση αυτή, όταν δεν δίνονται συνολικές λύσεις με κάποιο αποτέλεσμα και σε θέματα κοινωνικής πολιτικής. Η ανεργία έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις και αν δεν αντιμετωπισθεί, κυρίως με την δημιουργία συνθηκών ανάπτυξης και όχι με την επιχορήγηση θέσεων εργασίας- είναι σοβαρό το ενδεχόμενο να τινάξει την Ευρωπαϊκή Ένωση στον αέρα.