Ο Αντώνης Σαμαράς από την μία καταδίκασε, μέσω στενών συνεργατών του τις δηλώσεις Πολύδωρα, δηλώνοντας ότι η Νέα Δημοκρατία δεν συνεργάζεται με Νεοναζί. Και από την άλλη, κάλεσε τον Γιάννη Αντετοκούμπο για να τον συγχαρεί που έκανε την Ελλάδα περήφανη.
Θεωρώ πως η κίνηση έχει συμβολικό μήνυμα. Υπογραμμίζει την διαφοροποίηση του πρωθυπουργού προς τον ρατσισμό (και την Χρυσή Αυγή). Άλλωστε οι γονείς του νεαρού σταρ του μπάσκετ είναι μετανάστες από την Νιγηρία. Ο Σαμαράς δείχνει ότι αγκαλιάζει οποιονδήποτε πολίτη της χώρας αυτής, ανεξαρτήτως χρώματος- αρκεί να κάνει την πατρίδα περήφανη.
Έτσι περνάει η πολιτική από την τόσο προσφιλή της ποδοσφαιροποίηση- με τους πολιτικούς να τρέχουν στο γήπεδο, για να τους δει ο κόσμος και να χρησιμοποιούν ποδοσφαιρικές μεταφορές για να μιλήσουν την «γλώσσα του λαού»- στην μπασκετοποίηση. Το μπάσκετ μπορεί στην χώρα μας να μην είναι τόσο δημοφιλές όσο το ποδόσφαιρο. Είναι όμως πολύ καλύτερο. Έτσι δίνει επικοινωνιακούς πόντους στους πολιτικούς.
Στο καπάκι ήρθε και η δήλωση του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου να σχολιάσει κι αυτός το μεγάλο γεγονός της υψηλής θέσης του Αντετοκούμπο στα ντραφτ και να θυμίσει ότι η Νέα Δημοκρατία δεν είχε στηρίξει τον δικό του νόμο για την απόδοση ιθαγένειας σε μετανάστες.
Βρίσκω λίγο υπερβολική την ευκολία με την οποία ο πολιτικός διάλογος επικεντρώνεται σε αυτό το γεγονός. Θεωρώ ότι το να τιμήσει ο πρωθυπουργός της χώρας έναν μπασκετμπολίστα, επειδή είχε υψηλή θέση στα ντραφτ είναι υπερβολή. Αν ο Αντετοκούμπο είχε κερδίσει κάτι με την Εθνική, θα ήταν εύλογο να τιμηθεί από τον πρωθυπουργό. Ή αν είχε καθιερωθεί στο NBA, γινόταν βασικός σε μια ομάδα κι ένα από τα μεγάλα αστέρια αυτού του σούπερ πρωταθλήματος με την παγκόσμια ακτινοβολία. Αλλά τώρα, ακόμα, δεν έχει πετύχει κάτι και έχει πολύ και δύσκολο δρόμο μπροστά του για να καθιερωθεί στο NBA.
Φοβάμαι πως με όλη αυτήν την υπερπροβολή κάνουν κακό στην καριέρα του παιδιού, παρά το ωφελούν. Μπορεί τα αθλητικά προσόντα του δεκαοχτάχρονου να εντυπωσιάζουν και να ήταν τυχερός που μεγάλωσε σε μια χώρα όπου το μπάσκετ είναι σε υψηλό επίπεδο.
Αλλά δεν παύει να είναι ένας παίχτης της Α2 στην Ελλάδα. Οι Έλληνες προπονητές ΠΑΟ και Ολυμπιακού τον ήξεραν, αλλά τους πρόλαβε το NBA. Όμως δεν έχει παραστάσεις από μεγάλους αγώνες. Λογικά θα χρειαστεί χρόνο, προσπάθεια και μεγάλη προσήλωση στον στόχο, για να προσαρμοστεί, πνευματικά και σωματικά στο νέο περιβάλλον με τις τόσο υψηλές απαιτήσεις. Με το να κερδίζει δυσανάλογη για την πορεία του αίγλη, νομίζω ότι φορτώνεται με μεγαλύτερο ψυχολογικό φορτίο.