Οι δυτικές χώρες δηλώνουν σίγουρες ότι υπήρξε πλήγμα από χημικά όπλα και βαδίζουν προς την ένοπλη απάντηση.
Η Αμερική σε αυτήν την επίθεση δείχνει πάντως αρκετά πιο απρόθυμη σε σχέση με άλλες επεμβάσεις της. Και σύμφωνα με τα περισσότερα ρεπορτάζ και αναλύσεις, η επίθεση θα είναι σύντομη και μικρής κλίμακας. Μια ισχυρή προειδοποίηση στο καθεστώς της Συρίας να μην χρησιμοποιεί όπλα μαζικής καταστροφής, γιατί θα υπάρχουν αντίποινα. Δεν θα είναι δηλαδή ο στόχος η καταστροφή του Άσαντ, αλλά μια προειδοποίηση. Αυτά βέβαια είναι εκτιμήσεις μόνο, γιατί όταν ξεκινάνε οι πολεμικές ενέργειες, κανείς δεν μπορεί να προδικάσει μέχρι πού θα προχωρήσουν.
Βέβαια, υπάρχουν αναλυτές που υποστηρίζουν ότι αφορμή έψαχναν οι Αμερικανοί για να ανατρέψουν τον Άσαντ, ενώ μυρίζονται προβοκάτσια στο θέμα των χημικών, ενθυμούμενοι και το προηγούμενο του Ιράκ, όπου δεν βρέθηκαν ποτέ όπλα μαζικής καταστροφής. Για το αν είναι προβοκάτσια ή πραγματικό χτύπημα του καθεστώτος Άσαντ, θα το δείξει η ιστορία. Μπορεί και να μην το μάθουμε και ποτέ, καθώς, όπως σε πολλά ιστορικά γεγονότα, μπορεί να αρχίσουμε να κατακλυζόμαστε από ευφάνταστες ή αρκετά ρεαλιστικές θεωρίες, που η καθεμιά να δίνει μια διαφορετική αφήγηση στο γεγονός.
Όσο για το αν οι Αμερικανοί έψαχναν αφορμή για να ανατρέψουν τον Άσαντ, προσωπικά είμαι επιφυλακτικός. Αν ήθελαν οι Αμερικανοί να παρέμβουν, δεν χρειάζονταν χτύπημα με χημικά. Η εκτεταμένη χρήση βίας στην χώρα, προκειμένου να παραμείνει ένα απολυταρχικό καθεστώς στην εξουσία μπορούσε να τους δώσει πάρα πολλές αφορμές, αυτά τα χρόνια που διαρκεί ο εμφύλιος. Χώρια που για χρήση χημικών γινόταν λόγος εδώ και πολλούς μήνες και ειδικά οι Άγγλοι εμφανίζονταν σίγουροι ότι το καθεστώς είχε κάνει χρήση τέτοιων όπλων. Μάλλον τα ντοκουμέντα και η ανάγκη των μεγάλων δυνάμεων να φανούν συνεπείς στο λόγο τους για λόγους πυγμής- αλλιώς ο καθένας θα μπορούσε να αγνοεί τις προειδοποιήσεις τους- καθώς και η πίεση της κοινής γνώμης, ωθούν τους Αμερικανούς σε αυτήν την ενέργεια. Είναι και θέμα εσωτερικών πιέσεων μέσα στην συμμαχία. Γάλλοι και Άγγλοι τον τελευταίο καιρό φαίνονται πιο βιαστικοί να δράσουν.
Οι ΗΠΑ όλα δείχνουν ότι θα παρέμβουν, για λόγους εντυπώσεων και προειδοποίησης, παρά γιατί έχουν αποφασίσει ότι θέλουν να ανατρέψουν τον Άσαντ. Είναι φανερό ότι δεν τον συμπαθούν, αλλά από την άλλη δεν νιώθουν άνετα ούτε με τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, που φαίνεται πως έχουν στις τάξεις τους ακραία ισλαμιστικά στοιχεία. Αυτόν τον λόγο επί της ουσίας επικαλείται ο Ομπάμα εδώ και πολύ καιρό, στην κριτική που του ασκείται από τους ρεπουμπλικανούς, για το ότι δεν παίρνει πιο δραστικά μέτρα για την ανατροπή Άσαντ. Άλλωστε, αν οι Αμερικανοί θελήσουν να ανατρέψουν τον Άσαντ, δεν χρειάζεται να κάνουν στρατιωτική επέμβαση μεγάλης κλίμακας. Αρκεί να εξοπλίσουν με σύγχρονα όπλα τους αντικαθεστωτικούς και να τους υποστηρίξουν από αέρος. Το θέμα είναι τι θα γίνει μετά, με τα όπλα που θα έχουν δώσει στους επαναστάτες. Αλλά ο μεγαλύτερος φόβος είναι σε ποια χέρια θα πέσει το χημικό οπλοστάσιο του Άσαντ σε περίπτωση ανατροπής του. Κι αυτό – σε συνδυασμό με το υψηλό κόστος μιας πολεμικής εμπλοκής την συγκεκριμένη περίοδο- δημιουργεί αμφιθυμία στον αμερικανικό παράγοντα.