Πριν γίνει Πρόεδρος των ΗΠΑ ο Μπαράκ Ομπάμα δεν ήταν δύσκολο να καταταχθεί σε μία από τις δύο ταμπέλες: ήταν «περιστέρι». Από τότε που έγινε Πρόεδρος των ΗΠΑ και ιδίως με την πρόσφατη διακηρυγμένη του πρόθεση να χτυπήσει στην Συρία, σε πολλούς γεννιέται η απορία: Μήπως τελικά ο Πρόεδρος Ομπάμα είναι «γεράκι»;
Η απάντηση είναι δύσκολο να δοθεί. Στην πολιτική δεν υπάρχει άσπρο ή μαύρο. Ο Μπαράκ Ομπάμα από την αριστερή του πλευρά – αλλά και από απομονωτιστές αμερικανούς- κατηγορείται για αρκετά φιλοπόλεμη διάθεση. Κυρίως αυτό για το οποίο κατηγορείται, είναι για την ευρεία χρήση των δρόνων- των μη επανδρωμένων αεροσκαφών- σε εξοντώσεις πολεμιστών της Αλ Κάιντα, που όμως είχαν ως αποτέλεσμα και αρκετούς θανάτους αμάχων. Η πρακτική αυτή έχει χαρακτηρισθεί από τους πολέμιους της ως ανήθικη, αλλά και ότι ευθύνεται για πολλές ζωές αθώων θυμάτων, καθώς δεν υπάρχει στρατιώτης κοντά, για να εκτιμήσει το ρίσκο να έχει γίνει κάποιο λάθος. Οι υποστηρικτές του εστιάζουν στο γεγονός ότι έτσι οι Αμερικανοί μπορούν αναίμακτα για τους ίδιους να πλήττουν με ακρίβεια στόχους- κυρίως μικρές ομάδες ενόπλων.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι επί θητείας Ομπάμα εξοντώθηκε ο νούμερο ένα εχθρός της Αμερικής, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν. Κι ότι αυτή η στρατιωτική επιχείρηση έδωσε και πολιτικό αβαντάζ στον αμερικανό πρόεδρο, στον αγώνα του να ανανεώσει την θητεία του.
Αλλά είναι κυρίως η επιμονή του σε αυτήν την φάση να πραγματοποιήσει στρατιωτικό χτύπημα, για να τιμωρήσει το καθεστώς Άσαντ για την χρήση χημικών όπλων, όπως υποστηρίζει. Το κάνει αυτό, ενώ συναντά ισχυρές αντιστάσεις και εξωτερικά και εσωτερικά, Ο Πούτιν επιμένει να στηρίζει τον Άσαντ με όλους τους τρόπους, σε μια περίοδο που βγαίνει μια απομίμηση ψυχρού πολέμου ανάμεσα σε Ρωσία και ΗΠΑ από το χρονοντούλαπο της ιστορίας (που δεν έχει όμως καμία σχέση με τον πραγματικό ψυχρό πόλεμο). Κι από την άλλη η μεγαλύτερη μερίδα της κοινής γνώμης στις χώρες της Δύσης και ειδικά στην Αμερική δεν είναι υπέρ του πολέμου.
Ο Ομπάμα διακηρύττει σε όλους τους τόνους ότι θα είναι μικρής έκτασης το χτύπημα. Ωστόσο, το να γίνεσαι σύμμαχος στην Συρία, με αυτούς που είσαι σε πόλεμο στο Αφγανιστάν (δηλαδή την Αλ Κάιντα, στρατιωτικό σκέλος της οποίας πολεμάει τον Άσαντ) είναι μια αντίφαση, που δύσκολα μπορείς να την επικοινωνήσεις πολιτικά. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της κυβέρνησης Ομπάμα. Και ακόμα πιο δύσκολο να επικοινωνήσεις πολιτικά είναι μια πρόθεση να αναλάβεις στρατιωτική δράση, μόνο για την τιμή των αμερικανικών όπλων- αφού, σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα, η πρόθεση των Αμερικανών είναι για περιορισμένο χτύπημα. Αφού δεν πρόκειται να πετύχεις πολλά πράγματα, γιατί να το κάνεις, είναι η εύλογη απορία.
Όλα αυτά, πάντως, δεν καθιστούν απαραιτήτως «γεράκι» τον Ομπάμα. Ο πόλεμος στην Συρία δεν θα ξεκινήσει όταν χτυπήσουν οι Αμερικανοί. Κρατάει ήδη δυόμιση χρόνια. Επίσης, αν όντως ο Άσαντ χρησιμοποίησε χημικά (πολλοί αναλυτές της Δύσης θεωρούν ότι το έκανε πολλές φορές, όχι μόνο μία), δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι πρόκειται για απαγορευμένα όπλα. Άλλωστε, όταν έκανε την δήλωση ο Ομπάμα, ότι η χρήση χημικών όπλων είναι κόκκινη γραμμή, λίγοι βγήκαν να τον κατηγορήσουν.
Κυρίως όμως είναι το γεγονός ότι ο Ομπάμα ανέλαβε να τερματίσει την εμπλοκή των ΗΠΑ από δύο πολέμους (στο Ιράκ και το Αφγανιστάν) και σε μεγάλο βαθμό το έκανε. Μία εξέλιξη που μοιραία θα είχε συμβεί, είτε ο πρόεδρος ήταν «γεράκι» είτε «περιστέρι». Γιατί οι αντοχές της αμερικανικής οικονομίας και κοινωνίας είχαν μειωθεί σημαντικά.
Επομένως, είναι υπερβολή να πεις ότι ο αμερικανός πρόεδρος είναι «γεράκι». Παρ' όλ' αυτά, το όποιο ειρηνόφιλο προφίλ του έχει πληγεί. Είναι η μοίρα των ανθρώπων που ασκούν εξουσία. Αναγκάζονται να λερώσουν τα χέρια τους.