Βέβαια, είναι νωρίς να πούμε αν θα αποσοβήσει το στρατιωτικό χτύπημα των ΗΠΑ στην Συρία ή απλά θα καθυστερήσει τις εξελίξεις.
Οι Ρώσοι- και ο πρόεδρός τους Πούτιν- δείχνουν πάντως μεγάλη κινητικότητα σε διπλωματικό επίπεδο, για το θέμα της Συρίας, προκειμένου να προστατεύσουν τα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή και να στηρίξουν τον σύμμαχό τους Άσαντ. Αν υλοποιηθεί το σχέδιό τους, γλιτώνουν τον Άσαντ από τον μεγαλύτερο κίνδυνο ανατροπής του: μια εξωτερική επέμβαση, κυρίως της στρατιωτικής υπερδύναμης, των ΗΠΑ, αλλά και άλλων ισχυρών ενόπλων δυνάμεων της Δύσης. Επίσης, σε επίπεδο εντυπώσεων δείχνουν ότι έχουν μεγαλύτερο ρόλο στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα.
Από την πλευρά του ο Λευκός Οίκος, δεν φάνηκε αρνητικός στην ρωσική πρωτοβουλία. Κατ' αρχάς, το σχέδιο υπόσχεται κάτι- την καταστροφή των χημικών όπλων- που δεν είναι εύκολο να το απορρίψεις αβασάνιστα και βιαστικά. Όμως, η κυβέρνηση Ομπάμα είχε μπλέξει σε μια ιστορία, που δεν την ωφελούσε και έψαχνε πολιτική διέξοδο. Στο εσωτερικό η κοινή γνώμη ήταν εναντίον της στρατιωτικής επέμβασης. Ο κόσμος στην Αμερική έχει κουραστεί από τους πολέμους, ενώ είναι δύσκολο σε κάποιον να τους αποδείξει ότι η Συρία είναι μια περιοχή με μεγάλη σημασία για τα αμερικανικά συμφέροντα. Συν το ότι στους αντικαθεστωτικούς ανήκει και παρακλάδι της Αλ Κάιντα.
Επίσης, στο Κογκρέσο (και ιδίως στην Άνω Βουλή) οι αρνητικές απόψεις ήταν πάρα πολλές και οι βουλευτές και των δύο κομμάτων, που ήταν δύσπιστοι, πάρα πολλοί. Άλλοι δεν θέλουν καμία επέμβαση, είτε γιατί είναι «περιστέρια» (υπέρ της ειρήνης δηλαδή) , είτε γιατί δεν θέλουν να βοηθήσουν την Αλ Κάιντα. Κι άλλοι (όπως ο ρεπουμπλικανός ΜακΚέιν) δεν θέλουν την περιορισμένη επέμβαση που προτείνει ο Ομπάμα, γιατί θεωρούν ότι δεν θα πετύχει τίποτα (θέλουν δηλαδή πιο ριζική επέμβαση).
Και μέσα σε όλα αυτά, είναι και το γεγονός ότι το ειρηνόφιλο προφίλ του Ομπάμα υφίσταται πλήγμα. Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις άφησε ένα παράθυρο για την ειρήνη, απευθυνόμενος στην κοινή γνώμη και λέγοντας ότι θα εξετάσει το ρωσικό σχέδιο, η εικόνα των αμερικανών για τον πρόεδρό τους βελτιώθηκε σημαντικά.
Το ρωσικό σχέδιο- αν και εφόσον υλοποιηθεί και δεν είναι παρελκυστική τακτική- γλιτώνει τον Λευκό Οίκο από μια κατάσταση δύσκολη, που είχε μόνο πολιτικό κόστος. Κι όχι μόνο τους Αμερικανούς, αλλά και τους συμμάχους τους, καθώς ο Ολάντ δεν έχει την υποστήριξη της κοινής γνώμης για την στρατιωτική επέμβαση, ενώ ο Κάμερον σχεδόν αμέσως έχασε την στήριξη της Βουλής του στο σχέδιο συμπόρευσης με τους Αμερικανούς στο στρατιωτικό πλήγμα.
Όσο για τη Συρία, ο Άσαντ είναι ωφελημένος. Γλιτώνει από έναν τεράστιο κίνδυνο, αυτόν της ανατροπής από τους Αμερικανούς. Βέβαια, θα πρέπει να δώσει τα χημικά του όπλα, ενώ δεν ξέρουμε πώς θα αντιδράσουν σε αυτό και οι στρατιωτικοί του ηγέτες. Όσο για την αντιπολίτευση, αυτή μάλλον θα είναι δυσαρεστημένη, γιατί περίμενε την καθοριστική στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ, που θα τσάκιζε τον αντίπαλό της. Αλλά, τουλάχιστον, δεν θα έχουν να αντιμετωπίσουν όπλα μαζικής καταστροφής. Κι ακόμα περισσότερο, αυτό θα ωφελήσει τους απλούς πολίτες της Συρίας, που πραγματικά ζουν σε μια διαλυμένη χώρα από τον εμφύλιο με τόσες χιλιάδες θύματα και τόσα εκατομμύρια ξεσπιτωμένους. Το ότι θα βγουν τα χημικά όπλα από το κάδρο είναι σημαντικό. Επίσης, απομακρύνεται ο κίνδυνος να πέσουν τα όπλα αυτά σε τρομοκράτες.
Όλα αυτά, πάντως, ισχύουν με την προϋπόθεση το σχέδιο, αφενός να συμφωνηθεί και αφετέρου να υλοποιηθεί κατά γράμμα. Αν δεν τα συμφωνήσουν οι μεγάλες δυνάμεις και στην συνέχεια ο Άσαντ, θα βρεθούμε πάλι στο κενό.