Το αποτέλεσμα δείχνει για ακόμα μία φορά ότι οι Γερμανοί μεταπολεμικά δύσκολα αλλάζουν κυβερνήσεις. Όπως δείχνει η πολιτική τους ιστορία, από το 1949 για είκοσι χρόνια κυβερνούσαν οι Χριστιανοδημοκράτες. Μετά ακολούθησαν δεκατρία χρόνια σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων. Από το 1982 ως το 1998, επί δεκαέξι ολόκληρα χρόνια κυβερνούσε ο Χέλμουτ Κολ, ο μακροβιότερος Γερμανός Καγκελάριος. Ακολούθησε ο σοσιαλδημοκράτης Σρέντερ από το 1998 ως το 2005.
Ο Σρέντερ το 2005 ηττήθηκε από την Μέρκελ για μία μόλις ποσοστιαία μονάδα (έχοντας 2 τετραετίες στην πλάτη του ως Καγκελάριος.) Καμία σχέση δηλαδή με την διαφορά των 16 ποσοστιαίων μονάδων που έχουν σήμερα τα δύο κόμματα. Και ήρθε φυσικά η εποχή Μέρκελ, που συνεχίζει ακάθεκτη στην τρίτη τετραετία της, με έναν ιστορικό εκλογικό θρίαμβο που παρά λίγο να της δώσει ακόμα και την αυτοδυναμία.
Ένα άλλο πράγμα που δείχνουν αυτές οι εκλογές είναι ότι στην Γερμανία μοιάζουν να μην έχουν καταλάβει καθόλου την οικονομική κρίση. Ο τρόπος που ψηφίζουν, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύονται τα δύο μεγάλα κόμματα, θυμίζει τις εποχές προ κρίσης στην Ελλάδα, τις περιόδους Σημίτη και Καραμανλή δηλαδή. Όπως και στην Γερμανία σήμερα το CDU (Χριστιανοδημοκράτες) και το SPD (Σοσιαλδημοκράτες) έχουν πολύ μικρές πολιτικές διαφορές, έτσι και τότε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ελάχιστα διέφεραν- απλά κατηγορούσαν το ένα το άλλο για σκάνδαλα, πλαστά στοιχεία και διαφθορά. Μάλιστα, θυμάμαι ότι η Νέα Δημοκρατία κατηγορούσε τον Σημίτη ότι τους κλέβει τις πολιτικές θέσεις, όπως για το ίδιο πράγμα κατηγορούν σήμερα οι Σοσιαλδημοκράτες την Μέρκελ.
Και τα δύο κόμματα του δικομματισμού ενισχύθηκαν, με πιο εντυπωσιακή βέβαια την μεγάλη νίκη των Χριστιανοδημοκρατών. Το μόνο πράγμα που προσπάθησαν κάποιοι να αναδείξουν σαν κοινό στοιχείο των Γερμανών με τον τρόπο που ψηφίζουν οι χώρες του Νότου, ήταν η άνοδος των Ευρωσκεπτικιστών του AfD, οι οποίοι κόντεψαν να πιάσουν το όριο της εισόδου στην Γερμανική Βουλή (5%). Όμως, οι ευρωσκεπτικιστές για να ανεβάσουν τα ποσοστά τους, δεν στάθηκαν μόνο στην ανάγκη εξόδου της Γερμανίας από το Ευρώ, αλλά υιοθέτησαν και ξενοφοβικά συνθήματα. Αλλά το ότι το AfD πλησίασε το 5% είναι πολύ λίγο, αν το συγκρίνουμε τις τρομακτικές μετακινήσεις των εκλογικών σωμάτων στις χώρες του Νότου. Στην πραγματικότητα ο δικομματισμός και κυρίως η Μέρκελ στην Γερμανία ενισχύθηκαν.
Αν συγκρίνουμε λοιπόν αυτά που έδειξαν οι γερμανικές κάλπες με το τι συνέβη πριν ένα περίπου χρόνο στην Ελλάδα, με το ΠΑΣΟΚ να έχει διαλυθεί και την Νέα Δημοκρατία να παλεύει να κερδίσει τις εκλογές από τον Σύριζα, ένα κόμμα που παλιότερα ήταν στο 3%, την δραματική άνοδο της Χρυσής Αυγής, τον κατακερματισμό των ψηφοφόρων, καταλαβαίνουμε την τεράστια διαφορά. Η Γερμανία, άλλωστε, έχει πολύ μικρή ανεργία, ενώ η Μέρκελ κατάφερε να πείσει τους ψηφοφόρους της χώρας ότι το γεγονός πως η ίδια κρατούσε το τιμόνι τόσον καιρό, ήταν ο λόγος που αυτοί δεν υπέστησαν τα δεινά της οικονομικής κρίσης.