Τα πράγματα στην Ελλάδα ίσως χειροτερεύσουν απότομα, καθώς η διεθνής κρίση ενισχύεται από την αδυναμία της ελληνικής οικονομίας. Ως σήμερα η ζήτηση συντηρείται από το «μαύρο» χρήμα της παραοικονομίας, αλλά και αυτό σιγά σιγά περιορίζεται. Αν συγκυριακά δυσκολευτεί η κυβέρνηση να βρει δανεικά από το εξωτερικό- όπως υποστηρίζει ο έμπειρος πρώην υπουργός Εθνικής Οικονομίας κ. Γιάννος Παπαντωνίου- τότε θα χρειαστεί άμεση περικοπή των δημοσίων δαπανών, πράγμα που μεταφράζεται σε σημαντική απώλεια εισοδημάτων για μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Το σενάριο αυτό δεν θα το αποφύγουμε για τον απλούστατο λόγο ότι μας έχουν τελειώσει τα χρήματα και ζούμε με δανεικά. Τα χρήματα μας τελείωσαν λόγω του ελλείμματος των συναλλαγών μας με το εξωτερικό το οποίο πλησιάζει τα 40 δισ. ευρώ τον χρόνο. Τα χρήματα αυτά που φεύγουν κάθε χρόνο από την Ελλάδα τα υποκαθιστούμε με δανεικά για να διατηρήσουμε το επίπεδο των δαπανών μας, με αποτέλεσμα να χρωστάμε 250 δισ. στους ξένους. Για να ξεπληρώνουμε το χρέος αυτό και να συνεχίζουμε να ζούμε το ίδιο όπως σήμερα, χρειαζόμαστε διαρκώς νέα δανεικά.

Εφέτος θα χρειαστεί να δανειστούμε 44 δισ. ευρώ. Αυτό το γνωρίζουν όλοι και βεβαίως οι δανειστές μας οι οποίοι μας ανεβάζουν τα επιτόκια και δυσκολεύουν τους όρους δανεισμού μας. Η ελληνική οικονομία λοιπόν έχει φθάσει στο απροχώρητο και για να ξεφύγει από αυτή την κατάσταση χρειάζονται δύο πράγματα. Να βρει χρήματα το Δημόσιο και μετά να τα ξαναγυρίσει στην οικονομία, ώστε να επιτύχει τόνωση της ζήτησης. Για να βρει χρήματα έχει δύο πηγές. Η μία είναι οι φόροι και η άλλη είναι τα δανεικά. Δεν έχει νόημα να αυξήσει τους φόρους, αφού δεν τους εισπράττει. Εχει νόημα όμως να καταφέρει να εισπράξει τους βεβαιωμένους φόρους.

Οσον αφορά τα δανεικά, η ελληνική κυβέρνηση αναγκαστικά θα πρέπει να στραφεί στην εσωτερική αγορά και να ζητήσει τις αποταμιεύσεις των ελλήνων καταθετών. Αφού μαζέψει ό,τι μπορέσει, η κυβέρνηση θα πρέπει να τα δώσει πίσω στην οικονομία, όχι συντηρώντας τη σπατάλη αλλά πραγματοποιώντας επενδύσεις. Ετσι η οικονομία θα κινηθεί ξανά, δημιουργώντας αξίες με τα έργα υποδομής και τις επενδύσεις. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται σχέδιο οικονομικής πολιτικής και η κυβέρνηση δεν το έχει ακόμη επεξεργαστεί. Αλλά ακόμη και αν το είχε επεξεργαστεί, δεν είναι σε θέση να το εφαρμόσει. Αυτό που κάνει σήμερα είναι να υπόσχεται διαρκώς σε όλους παροχές από ένα ταμείο το οποίο είναι άδειο και υπερχρεωμένο. Το μόνο ζήτημα που την απασχολεί είναι η παραμονή της στην εξουσία και σε δεύτερη φάση η διατήρηση της ηγεσίας του κόμματος από τους καραμανλικούς και η αποφυγή ενός «μητσοτακικού- μπακογιαννέικου» πραξικοπήματος». Δυστυχώς αυτή η κυβέρνηση υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να προστατέψει την οικονομία και τους πολίτες από τις επιπτώσεις της διεθνούς οικονομικής κρίσης οι οποίες εκδηλώνονται με κλείσιμο επιχειρήσεων, απολύσεις, ανεργία και φτώχεια.

Γρηγόρης Νικολόπουλος
[email protected]