Παπαγαλίζει λέξεις όπως μεταρρυθμίσεις, διαφάνεια, ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα, χωρίς να τους προσδίδει κάποιο συγκεκριμένο νόημα. Γύρω του επικρατούν οι μέτριοι και οι διεφθαρμένοι. Καμία συγκεκριμένη ιδέα για το πώς θα ξεφύγουμε απο την κρίση, πώς θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα των μεταναστών, πώς θα βελτιώσουμε την παιδεία, πώς θα λύσουμε το ασφαλιστικό, πώς θα οργανώσουμε το κράτος δεν ακούγεται στο γραφείο του.

Το μόνο που σκέπτονται τώρα είναι πώς θα εξαγοράσουν ψήφους και πώς θα κρατήσουν το κόμμα. Τι μπορούμε να κάνουμε για να κλείσει η ψαλίδα με το ΠΑΣΟΚ; Τι θα κάνουμε με τη Ντόρα; Αυτοί είναι οι μόνοι προβληματσιμοί του καραμανλικού επιτελείου. Στο πλαίσιο αυτό τα προβλήματα της οικονομίας δεν υπάρχουν.

Ο υπουργός Οικονομίας μόνος και έρημος πρέπει να παλέψει να πείσει τις Βρυξέλλες οτι έχει πρόγραμμα και να κερδίσει παράταση χρόνου ώστε να αναβάλει τα διορθωτικά μέτρα τα οποία και σκληρά είναι και πολιτικό κόστος θα έχουν. Πώς όμως θα τους πείσει όταν οι κοινοτικοί βλέπουν την κυβέρνηση να καταρρέει πολιτικά; Πόσο καιρό ακόμη η οικονομία μπορεί να πηγαίνει με τη – μειωμένη – φόρα της;

Είναι αναγκαία πλέον η αλλαγή κυβέρνησης το ταχύτερο δυνατόν. Χρειάζεται μια κυβέρνηση που θα δώσει αν μη τι άλλο, ελπίδα για ενα καλύτερο αύριο. Χρειάζονται καινοτομες λύσεις, θάρρος και έγκριση απο τους πολίτες για να ξεφύγει η χώρα απο τη μιζέρια. Και η κυβέρνηση Καραμανλή δεν διαθέτει κανένα απο τα τρία. Δεν διαθέτει καν χρόνο...

Γρηγόρης Νικολόπουλος
[email protected]