Ο κ. Παπανδρέου μπορεί να διαλέξει την κυβέρνηση που θέλει χωρίς να έχει καμμία δέσμευση, καμμία υποχρέωση έναντι οποιουδήποτε, καμμία εξάρτηση απο κέντρα και παράκεντρα. Μπορεί με πρωτοφανή άνεση να επιλέξει όποιους συνεργάτες ο ίδιος θέλει, να δοκιμάσει όλα τα νέα πρόσωπα, να τα βάλει με τη διαπλοκή τη διαφθορά και τη γραφειοκρατία χωρίς κανέναν φόβο. Και αυτό πρέπι να το κάνει απο την πρώτη κιόλας μέρα. Ουδείς μπορεί - και δεν πρέπει - να του υποδείξει τι να κάνει, ποιους να υπουργοποιήσει, ποιούς να αποφύγει. Το παιχνίδι είναι πάνω του και πρέπει να το παίξει με πολύ μεγάλη αποφασιστικότητα. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα που μπορεί να έχει ένας νέος πρωθυπουργός. Και το δεύτερο μεγάλο πλεονέκτημα που έχει ο κ. Παπανδρέου είναι οτι έχει το λαμπρότερο παράδειγμα για το τι δεν πρέπει να κάνει. Όσα έκανε ο Καραμανλής.

Πάμε στη Ν.Δ. Ο μεγάλος ηττημένος είναι φυσικά ο κ. Καραμανλής ο οποίος πλήρωσε με το εξευτελιστικό ποσοστό που πήρε την αδιαφορία που επέδειξε όλα αυτά τα χρόνια, την αναξιοκρατική επιλογή στελεχών, την ανοχή στη διαφθορά των κολλητών του και των κουμπάρων του. Η μόνη αξιοπρεπής στιγμή του κ. Καραμανλή στα πέντε χρόνια της διακυβέρνησης του ήταν η στιγμή της ήτττας. Και αυτό διότι ο ίδιος κάθησε και έχασε. Υπέστη μια ταπεινωτική ήττα, την αποδέχτηκε και παραιτήθηκε όπως θα έπρεπε να κάνει, Η Ν.Δ. πρέπει να πάρει ενα μεγάλο μάθημα για το μέλλον της. Πρέπει καταρχήν να εκσυγχρονιστεί ώς κόμμα. Μάλλον πρέπει να γίνει κόμμα διότι μέχρι σήμερα είναι ενα φεουδαρχικό σύστημα που δημιουργεί τεράστιες εξαρτήσεις στον αρχηγό της. Ο κ. Καραμανλής δεν τόλμησε ποτέ να τα βάλει με τους ισχυρούς του κόμματος και τις φατρίες. Και όταν ενας πρωθυπουργός δεν το κάνει αυτό, δεν μπορεί να κυβερνήσει. Είναι κατα τη γνώμη μου αμφίβολο αν η ΝΔ το έχει καταλάβει αυτό, αλλά θα έχει αρκετό χρόνο στην αντιπολίτευση μέχρι να ξεπεράσει αυτή την ήττα, οπότε μπορεί τελικά να καταλάβει το πρέπει να κάνει.

Το ΚΚΕ πήγε χειρότερα απο όσο περίμενε και πρέπει και αυτό να καταλάβει οτι σιγά σιγά πρέπει να προσαρμοστεί στην σύγχρονη πραγματικότητα. Δεν μπορεί να ζεί πενήντα χρόνια πίσω.
 
Το ΛΑΟΣ ανέβηκε πέραν κάθε προσδοκίας και αυτό είναι ενα μάθημα οχι για το ΛΑΟΣ, αλλά για τη ΝΔ. Βρισκόμενο τώρα στη θέση του τέταρτου κόμματος το κόμμα αυτό αποκτά σχετικά ισχυρό ρόλο στη Βουλή και σίγουρα ρυθμιστικό ρόλο στις εξελίξεις του δεξιού χώρου. Η ΝΔ σπασμένη στα δυο όπως ήταν πάντα, δηλαδή στους μητσοτακικούς και τους (πρώην) καραμανλικούς δεν θα αποφαίσει ερήμην του ΛΑΟΣ για τον επόμενο αρχηγό της. Όσο και αν ακούγεται παράξενο το ποιός θα γίνει αρχηγός της ΝΔ θα το καθορίσει σε μεγάλο βαθμό ο κ. Καρατζαφέρης ο οποίος δεν αποκλείεται να προχωρήσει σε συμφωνία με τους καραμανλικούς εναντίον των μητσοτακικών. Οι εξελίξεις λοιπόν στον χώρο της δεξιάς θα είναι ραγδαίες τους επόμενους μήνες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πήγε πολύ καλύτερα απο όσο περίμενε και αυτό το οφείλει στο γεγονός οτι κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου έριξε τους τόνους. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο χώρος που εκπρσωπεί δεν ήταν ποτέ κόμμα εξουσίας. Ήταν όμως πάντοτε χώρος παραγωγής προοδευτικών ιδεών και εξαιτίας αυτού του ρόλου είχε πολύ μεγάλη σημασία για την εξέλιξη της κοινωνίας αλλά και των κομμάτων ηγεσίας. Τα τελευταία χρόνια είχε εγκαταλείψει αυτόν τον ρόλο και φερόταν σαν κόμμα εξουσίας εμφανίζοντας μάλιστα και ανάρμοστη αλλαζονεία. Με την ψήφο που πήρε ήρθε ξανά στα μέτρα του. Το μάθημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι οτι πρέπει να συνεχίσει να παράγει προοδευτικές ιδέες και να πιέζει την δημοκρατία να πηγαίνει μπροστά αντί να διεκδικεί τον ρόλο του επαναστατικού κόμματος κραυγάζοντας και αντιδρώντας σε όλα.

Οι Οικολόγοι τα πήγανε αρκετά καλά, αλλά παραμένουν κόμμα που εισπράττει ψήφους διαμαρτυρίας απο τα άλλα κόμματα. Αν θέλουν να επιβιώσουν πρέπει σιγά σιγά να γίνουν κανονικό κόμμα με αρχές, με δομή και με πολιτικές θέσεις για όλα τα ζητήματα και οχι μόνο για το περιβάλλον. Σε κάθε περίπτωση έχουν ρόλο εκτός Βουλής και πεδίον δόξης λαμπρόν σε μαζικές κινητοποιήσεις για το περιβάλλον. Καλό για αυτούς θα ήταν να συ