« ’ναυδος και ξαφνιασμένος παρακολουθεί ο ελληνικός λαός τα τεκταινόμενα τον τελευταίο καιρό στη Ν.Δ., αδυνατώντας να παρακολουθήσει τις καταιγιστικές εξελίξεις που τρέχουν συνεχώς.

Δεν έχει υπάρξει προηγούμενο στην ιστορία της Δυτικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, Πρόεδρος ή Πρωθυπουργός με «δεδηλωμένη» πλειοψηφία στη Βουλή, με εντολή διακυβέρνησης 24 ακόμα μηνών, να διαλύει τη Βουλή για νέες εκλογές διεκδικώντας «νωπή εντολή» γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η ήττα είναι βεβαία, η δε συντριβή διόλου απίθανη (όπως και συνέβη).

Η μάχη των εκλογών χάθηκε το ίδιο το βράδυ του διαγγέλματος του (πρώην) Πρωθυπουργού για νέες εκλογές, όταν ο μέσος Νεοδημοκράτης ουδόλως κατανόησε έστω και μία σαθρή ή ασαφή αιτιολόγηση, η οποία να του δικαιολογούσε γιατί έπρεπε από την επομένη κιόλας να «σηκώσει τα μανίκια» και να τρέξει να εξασφαλίσει μια νέα νίκη για το κόμμα της Ν.Δ., ενόσω του ήταν απολύτως σαφές ότι η πιθανότητα το κόμμα του να είχε πλειοψηφία 151 εδρών στη Νέα Βουλή (την οποία η Ν.Δ. είχε προ του «διαγγέλματος») δεν υπερέβαινε στατιστικώς τη μία στο εκατομμύριο!

Για τον νοήμονα οπαδό της Ν.Δ. παραμένει ακόμα χωρίς εξήγηση γιατί ο (πρώην) Πρωθυπουργός, την επομένη της μεγάλης ήττας των Ευρωεκλογών του Ιουνίου 2009, και ενώ ακόμα εμαίνετο η Διεθνής Οικονομική Κρίση, δεν έκανε ένα σαρωτικό ανασχηματισμό, δεν χρησιμοποίησε εξωκοινοβουλευτικές προσωπικότητες διεθνούς κύρους, δεν κήρυξε με δύο λόγια Εθνική Πανστρατιά για να βγει (κατά το δυνατόν) αλώβητη η χώρα από την κρίση και να προκαλέσει ο ίδιος τον (τότε) αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να ρίξει την Κυβέρνηση της Εθνικής Πανστρατιάς, με αφορμή την εκλογή Προέδρου τον Μάρτιο του 2010, αναλαμβάνοντας έτσι και τη σχετική ηθική και πολιτική ευθύνη.

Αντ' αυτού προτίμησε να μην κάνει τίποτα όλο το καλοκαίρι, η φημολογία και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα να πιέζουν ασφυκτικά την Κυβέρνηση και στο τέλος Αυγούστου, όταν η παγκόσμια κρίση είχε δείξει παντού σοβαρά σημάδια ανάκαμψης, να ζητήσει νωπή λαϊκή εντολή για την «αντιμετώπιση της κρίσης».

Πολύ φοβάμαι ότι ερμηνείες των ανωτέρω γρίφων δεν μπορούν να δοθούν με πολιτικούς όρους. Ο ιστορικός του μέλλοντος μένει να καταγράψει τι έγινε τα τελευταία δύο χρόνια στην Ελλάδα...»

Γρ.Νικολόπουλος
[email protected]