ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Η κρίση και η πτώχευση

09:48 - 30 Νοε 2009
Γρηγόρης Νικολόπουλος

Γράφει ο Γρηγόρης Νικολόπουλος

Η κυβέρνηση ίσως δεν έχει αντιληφθεί τη διπλή κόψη του μαχαιριού που κρατάει σήμερα στα χέρια της. Αποδίδει τη σοβαρότατη οικονομική κρίση που βιώνουμε στην πενταετία της αδιάφορης και ανίκανης κυβέρνησης του Καραμανλή, και πολύ καλά κάνει. Εκείνοι ευθύνονται. Για πόσο καιρό όμως θα έχει αυτό το άλλοθι; Το κακό με τις κρίσεις είναι ότι αλλάζουν εύκολα ιδιοκτήτη.
Αφού δηλώσεις ότι έχεις τη λύση και αναλάβεις να διοικήσεις, οι κρίσεις γίνονται δικές σου. Η κυβέρνηση Παπανδρέου ήρθε πριν από έναν μήνα στην εξουσία με μια διαφορά 11 ποσοστιαίων μονάδων και με τις ευχές όλων μας. Σήμερα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν δείχνει διατεθειμένη να φανεί επιεικής απέναντι στο ελληνικό οικονομικό επιτελείο, οι ξένοι δανειστές κερδοσκοπούν διοχετεύοντας στον διεθνή Τύπο αναλύσεις που παρουσιάζουν την Ελλάδα ως μια σπάταλη και ακυβέρνητη χώρα, οι λιμενεργάτες τορπιλίζουν τις σχέσεις μας με την Κίνα, που είναι η μόνη ξένη δύναμη με την οποία μπορούμε να κλείσουμε διακρατικές συμφωνίες οικονομικής ενίσχυσης, οι τράπεζες έχουν στοχοποιηθεί και αμυνόμενες διστάζουν να συμμετάσχουν στη χρηματοδότηση της οικονομίας, ο Πρόεδρος της Βουλής και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος «αδειάζουν» τον υπουργό Οικονομικών και το χειρότερο όλων είναι ότι έχει αρχίσει να επικρατεί ο πανικός για την οικονομία ακόμη και σε ανθρώπους που δεν έχουν ξανασχοληθεί ποτέ με τα οικονομικά της χώρας.

Δικαίως ή αδίκως, σε έξι μήνες το πολύ, την κρίση που περνάμε σήμερα θα τη φορτωθεί εξ ολοκλήρου η κυβέρνηση Παπανδρέου. Διότι εξελέγη λέγοντας ότι έχει τις λύσεις. Αν τις έχει, λοιπόν, πρέπει να τις εφαρμόσει. Αν δεν τις έχει, πρέπει να τις βρει άμεσα.

Το οικονομικό επιτελείο γνώριζε καλά ότι θα αντιμετωπίσει πολύ μεγάλα προβλήματα. Γνώριζε ότι έπρεπε να υλοποιήσει μια φιλολαϊκή πολιτική, να κόψει τις σπατάλες, να πείσει τον επίτροπο Αλμούνια, να πείσει τους ξένους επενδυτές, να φτιάξει ένα πρόγραμμα μείωσης του ελλείμματος και του χρέους. Δεν ήξερε, βέβαια, ότι δεν θα υπάρχουν γενικοί γραμματείς, ότι θα πρέπει ο υπουργός και ο υφυπουργός να «κάνουν την καθημερινή λάντζα» και ταυτόχρονα να ανθίστανται έναντι των ισχυρών εσωκομματικών τους επικριτών. Η κατάσταση λοιπόν είναι πολύ πιο δύσκολη από ό,τι την περίμεναν, αλλά δεν έχουν χάσει ακόμη το παιχνίδι. Ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου πρέπει να στηριχθεί από τον Πρωθυπουργό. Να στηριχθεί και σε διεθνές επίπεδο όπου ο κ. Παπανδρέου είναι πιο ισχυρός. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα δίνουν το σήμα για κερδοσκοπία εις βάρος των ελληνικών ομολόγων και για αύξηση των επιτοκίων με τα οποία μας δανείζουν οι ξένες τράπεζες. Αν δεν καθησυχάσουν, η φήμη περί πτώχευσης θα οδηγήσει τελικά στην πτώχευση. Διότι ποιος είναι πτωχός; Αυτός που δεν έχει πίστωση. Και ποιος δεν έχει πίστωση; Αυτός για τον οποίο ακούγεται ότι είναι πτωχός. Αν όλοι πιστέψουμε ότι θα πτωχεύσουμε, οι καταθέσεις θα φύγουν στο εξωτερικό, τα επιτόκια με τα οποία δανειζόμαστε θα εκτιναχθούν, οι επενδύσεις θα σταματήσουν και τελικά πράγματι θα πτωχεύσουμε. Πρέπει, λοιπόν, άμεσα ο Πρωθυπουργός να φροντίσει να ηρεμήσει τους ξένους, να επιβάλει πειθαρχία στους ισχυρούς βουλευτές του και να στηρίξει το οικονομικό του επιτελείο και τις αποφάσεις του για να αποφύγουμε τα χειρότερα.

Γρ.Νικολόπουλος
[email protected]
Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.