Κάποια στιγμή βεβαίως οι αγοραστές θα πειστούν ότι η Ελλάδα θα σταθεί στα πόδια της και θα αρχίσουν να αγοράζουν τα ελληνικά ομόλογα, οπότε οι πωλητές θα σταματήσουν αμέσως να πουλάνε διότι αν συνεχίσουν θα χάσουν χρήματα. Ωσπου όμως να εκδηλωθεί η ζήτηση το κόστος δανεισμού του ελληνικού Δημοσίου θα ανεβαίνει.

Πώς θα βγούμε από αυτή την κατάσταση; Υπάρχουν δύο τρόποι. Πρώτον, να επισημοποιηθεί από πλευράς Επιτροπής και ΕΚΤ η άποψη ότι η ελληνική οικονομία θα επανέλθει σταδιακά στην εξομάλυνση χάρη στα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση. Αυτό ανεπίσημα γίνεται και σήμερα καθώς εκτιμούν ότι το σταθεροποιητικό είναι στη σωστή κατεύθυνση αλλά επίσημα θα αργήσει ακόμη να γίνει. Η έγκριση του σταθεροποιητικού θα γίνει αργότερα και ενδιαμέσως θα υπάρξουν και άλλες συστάσεις για μέτρα από την Επιτροπή.

Ο δεύτερος τρόπος για να μειωθεί η εξάρτησή μας από τα αυξημένα spreads είναι να απευθυνθεί η κυβέρνηση σε άλλους δανειστές, δηλαδή απευθείας σε κράτη, π.χ. στην Κίνα ή σε άλλες ασιατικές χώρες, ώστε να μειώσει τις δανειακές ανάγκες της και να κερδίσει χρόνο. Η διαφορά των δανείων αυτών από τα δάνεια που βγαίνουν από την «αγορά» είναι ότι τα κράτη αγοράζουν τα μακροπρόθεσμα ομόλογα με σταθερή απόδοση την οποία εισπράττουν στη λήξη τους και έτσι η χώρα δεν βρίσκεται στην ομηρεία των κερδοσκόπων. Στην ίδια κατεύθυνση με τον απευθείας δανεισμό από τα κράτη λειτουργεί και ο δανεισμός με τα λαϊκά ομόλογα για την εσωτερική αγορά.

Το κρίσιμο τεστ λοιπόν για την περαιτέρω πορεία του δανεισμού μας από το εξωτερικό θα είναι η ανταπόκριση των ασιατικών αγορών στις προσπάθειες της κυβέρνησης για δανεισμό από τις ασιατικές κυβερνήσεις και η ανταπόκριση των ελλήνων αποταμιευτών στα λαϊκά ομόλογα. Σε κάθε περίπτωση πάντως και υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι η κυβέρνηση θα εφαρμόσει τα μέτρα που εξήγγειλε και θα λάβει και άλλα με στόχο την άμεση εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών, εντός του 2010 πρέπει να αναμένουμε μια εξομάλυνση των συνθηκών δανεισμού του ελληνικού Δημοσίου.