Ο μοναδικός κίνδυνος που αντιμετωπίζει ο επενδυτής αγοράζοντας ελληνικό ομόλογο είναι η χώρα να πτωχεύσει και να μην πληρώσει τις υποχρεώσεις της. Πόση πιθανότητα έχει να γίνει αυτό; Κατά τη γνώμη μου σχεδόν μηδενική αλλά σε κάθε επενδυτική απόφαση ο καθένας κρίνει μόνος του.

Ας θεωρήσουμε λοιπόν οτι σε πέντε χρόνια η Ελλάδα θα είναι εδώ, θα έχει ή δεν θα έχει ξεπεράσει τα προβλήματα της αλλά εν πάσει περιπτώσει δεν θα είναι πτωχευμένη. Σε αυτή την περίπτωση ο επενδυτής που αγοράζει σήμερα ελληνικό ομόλογο θα έχει ετήσια απόδοση απόδοση 6,3% ( η νέα έκδοση) και 8 με 8,5% οι παλιότερες. Αν το spread διευρυνθεί περισσότερο, οι παλιές εκδόσεις θα έχουν ακόμη μεγαλύτερες αποδόσεις.  Με τις σημερινές τιμές κάποιος που επενδύει 100.000 ευρώ σε ελληνικά ομόλογα κερδίζει ετησίως τόκους 8-8.500 ευρώ.

Με τι πρέπει να συγκρίνουμε αυτή την απόδοση; Με τα άλλα ευρωπαικά ομόλογα που προσφέρουν πολύ χαμηλότερες αποδόσεις και με τα επιτόκια καταθέσεων προθεσμίας που είναι αστεία. Η διαφορά με το ομόλογο είναι οτι για να εισπράξεις ολόκληρη αυτή την απόδοση πρέπει να κρατήσεις το ομόλογο μέχρι τη λήξη του, δηλαδή για πέντε χρόνια. Αν αναγκαστείς ή επιλέξεις να το πουλήσεις νωρίτερα, παίρνεις το ρίσκο να το πουλήσεις σε χαμηλότερη τιμή και να χάσεις – αν η τιμή του στη δευτερογενή αγορά έχει πέσει, πράγμα που σημαίνει οτι το spread θα έχει ανέβει αναλόγως.

Το δέυτερο ερώτημα που τίθεται για αυτή την επενδυτική επιλογή είναι αν οι τιμές των ελληνικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά θα πέσουν περισσότερο. Αν αυτό συμβεί - δηλαδή αν το spread ανέβει ακόμη περισσότερο στις επόμενες εβδομάδες ή μήνες – τότε ο επενδυτής μπορεί να αγοράσει ομόλογο με ακόμη υψηλότερη απόδοση. Είναι και αυτό στην κρίση του καθενός, αλλά η απόδοση που προσφέρεται σήμερα είναι τόσο υψηλότερη απο τις αποδόσεις των καταθέσεων που ίσως να μην αξίζει να περιμένει κανείς ακόμη υψηλότερες αποδόσεις.

Τίθεται τέλος ένα ακόμη ερώτημα: Γιατί αφού είναι έτσι τα πράγματα, οι μεγάλοι ξένοι επενδυτές, οι fund managers δεν αγοράζουν μετά μανίας ελληνικά ομόλογα; Η απάντηση είναι τεχνική. Οι αξίες των funds αποτιμώνται καθημερινά με τιμές αγοράς. Όποιο ξένο fund αγόρασε για παράδειγμα το πενταετές ελληνικό ομόλογο με απόδοση 6,2% προχθές, χθές, την πρώτη κιόλας μέρα, έχασε πάνω απο 1% επειδή η τιμή των ελληνικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά μειώθηκε. Αυτός λοιπόν ο διαχειριστής του fund παύει να είναι ανταγωνιστικός σε σχέση με έναν άλλο που δεν αγόρασε το ελληνικό ομόλογο και δεν έχασε. Στην πραγματικότητα η ζημιά του είναι λογιστική – εφόσον δεν το πουλήσει – όμως οι επενδυτές που έχουν τοποθετήσει τα χρήματα τους στο fund του συγκεκριμένου διαχειριστή, θα δούν οτι η συνολική αξία του fund πέφτει εξ αιτίας του ελληνικού ομολόγου και θα ρευστοποιήσουν τα μερίδια τους. Παρόλο που αυτός ο διαχειριστής θα έχει εξασφαλίσει μια ετήσια απόδοση πάνω απο 8% επι πέντε χρόνια και στο τέλος της πενταετίας θα είναι καλύτερος απο τον άλλο που δεν έχει αγοράσει ελληνικό ομόλογο, στην ημερήσια λογιστική αποτίμηση του θα εμφανίσει ζημιές και θα κινδυνεύσει να χάσει τους επενδυτές του. Για τον λόγο αυτό τα ομόλογα τα προτιμούν οι μακροχρόνιοι επενδυτές, όπως τα ασφαλιστικά ταμεία. Δεν παύουν όμως να αποτελούν πολύ αποδοτική επένδυση και για εκείνους τους ιδιώτες επενδυτές που δεν έχουν το άγχος της ημερήσιας αποτίμησης του χαρτοφυλακίου τους και που πρωτίστως θεωρούν οτι η Ελλάδα δεν θα πτωχεύσει.