Για να σωθεί πρέπει να μειώσει το έλλειμμα εξωτερικών συναλλαγών και να περάσει σε πλεόνασμα. Τα πράγματα είναι απλά μαθηματικά. Ή μάλλον απλά ελληνικά. Όταν έχεις έλλειμμα δεν μπορείς να μειώσεις το χρέος. Αντίθετα καλύπτεις το έλλειμμα με νέο χρέος. Για να κερδίσεις πρέπει να βγάλεις πλεόνασμα. Από πού; Από τις συναλλαγές σου με το εξωτερικό. Και για να βγάλεις πλεόνασμα πρέπει να πουλάς προϊόντα και υπηρεσίες στους ξένους και να σου δίνουν χρήμα. Στην Ελλάδα συμβαίνει το αντίθετο. Αγοράζουμε προϊόντα και υπηρεσίες και δίνουμε στους ξένους χρήμα. Άρα θα είμαστε διαρκώς χαμένοι.
Πώς είμαστε χαμένοι, θα αναρωτηθεί κανείς, όταν η ελληνική οικονομία αναπτυσσόταν επί 30 χρόνια με ρυθμούς ταχύτατους, όταν όλοι έχουμε δει το βιοτικό μας επίπεδο να αυξάνεται, όταν τα μπουζούκια, τα καφενεία, τα νησιά είναι γεμάτα κόσμο που διασκεδάζει; Ας δούμε μερικά νούμερα για να λύσουμε το «μυστήριο».
Από το 1980 ως το 2010- τα τελευταία 30 χρόνια δηλαδή- η Ελλάδα εισέπραξε 47 δισ. ευρώ με τις επιδοτήσεις. Αυτή είναι η μια πηγή του πλούτου μας. Η άλλη είναι το χρέος. Το 1980 το δημόσιο χρέος ήταν χαμηλότερο από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Στα 30 χρόνια όμως που ακολούθησαν δανειστήκαμε συνολικά περί τα 300 δισ. ευρώ! Αν προσθέσουμε λοιπόν τα 47 δισ. ευρώ επιδοτήσεις και τα 300 δισ. ευρώ χρέος βρίσκουμε ότι εισέρρευσε χρήμα 347 δισ. ευρώ. Αυτό το χρήμα είναι που δημιούργησε τον υψηλό ρυθμό ανάπτυξης. Αυτό είναι το χρήμα που βλέπουμε στα μπουζούκια, στις βίλες, στα πούρα, στα κότερα. Και εφόσον το βλέπουμε εκεί, σημαίνει ότι δεν επενδύθηκε σε εργοστάσια, σε επιχειρήσεις, σε ανάπτυξη.
Αυτά τα 347 δισ. ευρώ είναι το μέγεθος της πλαστής ευημερίας της ελληνικής οικονομίας.
Μετά τριάντα χρόνια υπερχρέωσης λοιπόν φθάσαμε σήμερα στη στιγμή της αλήθειας, στην ώρα τού «όλα εδώ πληρώνονται». Και δεν υπάρχει φράγκο για να πληρωθεί οτιδήποτε. Οι δανειστές δεν έχουν διάθεση να μας δανείσουν, οι επιδοτήσεις έχουν διακοπεί και έτσι έχουμε μείνει ξεκρέμαστοι στο έλεος των αγορών, των κερδοσκόπων και των Γερμανών, οι οποίοι, βρισκόμενοι στο άλλο άκρο από εμάς, δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για διάσωση της Ελλάδας.
Αυτό που θα συμβεί λοιπόν τις επόμενες ημέρες είναι ότι θα ανακοινώσουμε όποια μέτρα μας αναγκάσουν οι πιστωτές μας να πάρουμε, θα πλακωνόμαστε στη Βουλή, στα καφενεία και στα τηλεπαράθυρα για το αν φταίει το ΠαΣοΚ ή η ΝΔ, για το ποιον θα στείλουμε ή δεν θα στείλουμε στη φυλακή και θα τρώμε τις σάρκες μας διότι δεν θα υπάρχουν χρήματα για να φάμε τίποτε άλλο. Μέχρις ότου εξαιτίας της έλλειψης χρήματος, δουλειών και προοπτικής (και αφού φύγουν οι ξένοι μετανάστες που δεν θα βρίσκουν δουλειές και οι μισοί δικοί μας ως μετανάστες για να βρουν δουλειές στο εξωτερικό) γίνουμε επιτέλους πιο ανταγωνιστικοί και αρχίσουμε να πουλάμε στους ξένους υπηρεσίες και προϊόντα για να εισπράξουμε χρήμα που θα πρέπει να δίνουμε πίσω στους ξένους για να μειώσουμε το χρέος. Και φανταστείτε ότι αυτό είναι το καλό σενάριο!