Γιατί δεν πείθονται όμως οι δανειστές και πώς μπορούμε να τους πείσουμε; Κατ’ αρχάς τα μέτρα που έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση μένουν συστηματικά σε επίπεδο ανακοίνωσης. Δεν έχει προχωρήσει ακόμη τίποτε και ο καιρός περνάει. Ήδη έχει χαθεί το πρώτο τρίμηνο του έτους. Συνεπώς οι δανειστές δικαιολογημένα είναι ακόμη δύσπιστοι. Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι οι δανειστές δεν εντυπωσιάστηκαν από τα μέτρα της κυβέρνησης. Είτε διότι τα θεωρούν αυτονόητα είτε διότι έχουν κακομάθει από τα πολύ σκληρότερα μέτρα που παίρνουν άλλες κυβερνήσεις, όπως π.χ. η Ιρλανδία, θεωρούν ότι το ελληνικό πακέτο συμμαζέματος των ελλειμμάτων δεν είναι αρκετά θαρραλέο. Τρίτον, η διεθνής συγκυρία δεν ευνοεί τον ελληνικό δανεισμό. Υπάρχουν χώρες με πολύ καλύτερες οικονομίες, όπως η Γαλλία και η Ισπανία, που προσφέρουν πολύ μεγαλύτερη ασφάλεια στις διεθνείς αγορές και οι οποίες αυτόν τον καιρό αναζητούν δανεικά. Μπορεί το ελληνικό επιτόκιο να είναι υψηλότερο από αυτό με το οποίο δανείζονται Γάλλοι και Ισπανοί, οι δανειστές όμως θεωρούν ότι εκεί τα χρήματά τους είναι πιο εξασφαλισμένα. Συνεπώς προτιμούν να δανείζουν Γάλλους και Ισπανούς παρά Έλληνες.

Πώς μπορούμε εμείς να αντιμετωπίσουμε αυτή τη δυσπιστία; Πρώτον, θα πρέπει η κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα στην εφαρμογή του προγράμματός της. Δεύτερον, θα πρέπει να λάβει άλλα επιπλέον μέτρα πολύ πιο εντυπωσιακά για να πείσει τους ξένους. Μέτρα που θα περιορίζουν το μέγεθος του δημόσιου τομέα, που θα μειώνουν άμεσα τις δαπάνες, που θα επιλύουν το ασφαλιστικό πρόβλημα και θα ανοίγουν τα κλειστά επαγγέλματα ίσως να είναι πιο αποτελεσματικά. Ακόμη και αν δεν πειστούν οι αγορές από αυτά τα μέτρα, σε κάθε περίπτωση είναι μέτρα που και τις ευρωπαϊκές αρχές θα ικανοποιήσουν και πραγματική μείωση των ελλειμμάτων θα επιφέρουν.

Για να γίνουν όμως όλα αυτά θα πρέπει η κυβέρνηση να λειτουργεί αποτελεσματικά. Και μέχρι στιγμής αυτό δεν συμβαίνει. Από τη μια μεριά το κυβερνών κόμμα δεν έχει συνταχθεί στο πλευρό της κυβέρνησης για να υποστηρίξει τα σκληρά μέτρα, από την άλλη οι υπουργοί δεν μιλάνε μεταξύ τους και δεν συντονίζονται. Ο υπουργός Οικονομικών βρίσκεται διαρκώς σε θέση αμύνης και πρέπει να «αποκρούει» τις πιέσεις των άλλων υπουργών και των κομματικών στελεχών. Η υπουργός Οικονομίας κυρία Κατσέλη έχει άλλη πολιτική στο μυαλό της από αυτήν που προσπαθεί να εφαρμόσει ο κ. Παπακωνσταντίνου. Ο κάθε υπουργός ξεχωριστά λειτουργεί με βάση τη δική του ατζέντα και η καχυποψία βασιλεύει. Συντονισμός του κυβερνητικού έργου δεν υπάρχει καθώς ο Πρωθυπουργός ήταν αναγκασμένος ως σήμερα να κάνει τον γύρο του κόσμου για να κινητοποιήσει οικονομικές και πολιτικές συμμαχίες για τη χώρα. Υπό αυτές τις συνθήκες η πρώτη προτεραιότητα σήμερα είναι να συντονιστούν οι υπουργοί ώστε να πάψουν να λειτουργούν αυτόνομα και αντίθετα ο ένας στον άλλον και να σχηματίσουν μια ενιαία κυβέρνηση με κοινούς στόχους και συντονισμένη δράση.