Το ερώτημα είναι: δεν αντελήφθει την κατάσταση απο την αρχή, παρόλο που πολλοί την περιέγραφαν; Πιθανό αλλά μάλλον κάτι άλλο συμβαίνει. Κάτι συμβαίνει στη Γερμανία. Τα σενάρια είναι δυο:
Ας αρχίσουμε απο το λιγότερο πιθανό για να ξεμπερδεύουμε. Με βάση αυτό το σενάριο, η Γερμανία δεν θέλει πλέον την Ευρωπαική Ένωση. Αν συμβαίνει αυτό – πράγμα κατά τη γνώμη μου απίθανο – τότε θα έχουμε πτωχεύσεις χωρών. Όχι μόνο της δικής μας, αλλά και άλλων χωρών του νότου, ίσως και του βορρά και τελικά διάλυση της Ε.Ε. Επαναλαμβάνω για τρίτη φορά οτι πρόκειται για απίθανο σενάριο.
Πάμε λοιπόν στο πιθανό σενάριο το οποίο είναι οτι η Γερμανία θέλει την Ευρώπη στα μέτρα της και υπο τον έλεγχο της. Αυτό το σενάριο, που είναι το πιθανότερο (διότι είναι πιο συμφέρον για τη Γερμανία), εξελίσσεται ώς εξής:
Η Γερμανία κάνει τη δύσκολη για να βοηθήσει και όταν τα πράγματα φθάσουν στο απροχώρητο βάζει λίγο νερό στο κρασί της (όπως έβαλε ήδη αποδεχόμενη τον μηχανισμό στήριξης), βάζει ακόμη λίγο όταν τα πράγματα σκουραίνουν πάρα πολύ (όπως άρχισαν να σκουραίνουν ήδη και για άλλες χώρες) και τελικά βοηθάει, σε συνεργασία με τη Γαλλία που όλο αυτόν τον καιρό παίζει το ρόλο του «καλού μπάτσου» σε αντίθεση με τη Γερμανία που παίζει το ρόλο του «κακού μπάτσου».
Η βοήθεια είναι συνάρτηση της αποδοχής των σκληρών μέτρων απο αυτούς που βοηθιούνται. Ουσιαστικά δημιουργείται μια σχέση υποτέλειας στην Γερμανία (και στη Γαλλία) δηλαδή επικυρώνεται μέσω της βοήθειας οτι οι ηγέτες είναι αυτοί και όλοι οι άλλοι συμβιβάζονται με τις αποφάσεις τους. Ποιές είναι οι αποφάσεις τους;
Όσον αφορά στα οικονομικά, η απόφαση είναι οτι για να γίνει πιο ανταγωνιστική η Ευρώπη, οι ευρωπαίοι πρέπει να φτωχύνουν. Πόσο; Ανάλογα με τις οικονομικές επιδόσεις της χώρας τους.
Οι έλληνες για παράδειγμα πρέπει να φτωχύνουν 30 με 40% αφού έχουν το μεγαλύτερο έλλειμμα και το μεγαλύτερο χρέος και τις λιγότερες εξαγωγές. Οι Πορτογάλλοι πρέπει να φτωχύνουν 20 με 30%, οι Ισπανοί 10 με 20% και οι Ιταλοί τα ίδια. Άντε να φτωχύνουν και οι Γάλλοι περίπου 5% και όλοι οι άλλοι πολύ λιγότερο ή να μείνουν στα ίδια. Πώς θα γίνει αυτό; Μα αυτό ήδη ξεκίνησε. Τα ελληνικά εισοδήματα μειώνονται στον δημόσιο τομέα προς το παρόν και στον ιδιωτικό στο μέλλον, η ανεργία θα αυξηθεί, το μέγεθος του δημοσίου θα περιοριστεί και η ύφεση θα κάνει τα υπόλοιπα.
Έτσι η Ευρώπη θα γίνει πιο ανταγωνιστική σε διεθνές επίπεδο και μελλοντικά θα ελπίζει σε μια πιο βάσιμη αλλά και πιο διατηρήσιμη ευημερία.
Είναι εφικτό αυτό το μοντέλο; Ασφαλώς, αλλά είναι πολύ επίπονο και βάρβαρο. Έχει δοκιμαστεί ποτέ; Ναι. Στη Γερμανία. Η Γερμανία απερρόφησε ενα ολόκληρο πτωχευμένο κράτος, την Ανατολική Γερμανία, ανατιμώντας μάλιστα το νόμισμα του αφού έβαλε ισοτιμία ενα προς ενα το Μάρκο Ανατολικής Γερμανίας με το μάρκο Δυτικής Γερμανίας. Οι πολίτες φώναξαν, υπέφεραν, πείνασαν, αλλά σε δέκα χρόνια η Ανατολική Γερμανία είχε απορροφηθεί και η ενιαία Γερμανία (οι αριθμοί, όχι ο λαός) ευημερεί.
Αυτό είναι το μοντέλο το οποίο η Γερμανία (με την σύμφωνη νομίζω γνώμη της Γαλλίας) και υπο την εποπτεία του ΔΝΤ, ετοιμάζεται να μας επιβάλει.
Θα δεχτούμε αυτό το μοντέλο; Το έχουμε ήδη δεχτεί. Για αυτό είναι εδώ το ΔΝΤ και τα μέτρα αυτού του μοντέλου καθαρογράφονται για να τα ακολουθήσουμε ώς Ευαγγέλιο απο Δευτέρα. (Την Κυριακή σύμφωνα με τις πληροφορίες θα έχει υπογραφεί η συμφωνία μας). Μέχρι τότε η κυβέρνηση θα λέει οτι «διαπραγματεύομαστε», ενώ το ΔΝΤ απλώς μας παίρνει τα μέτρα για να μας ράψει το κοστουμάκι.
Υπάρχει άλλη λύση;
Υπάρχει εναλλακτική ευρωπαική λύση; Ασφαλώς. Προυποθέτει εγκατάλειψη της Συνθήκης του Μάαστριχτ απο όλη την Ευρώπη, χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής απο την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα και διολίσθηση του ευρώ σε σχέση με τα άλλα νομίσματα. Μέσω αυτής της επιλογής το κόστος θα πέσει σημαντικά και η Ευρώπη θα γίνει πιο ανταγωνιστική χωρίς να υποφέρουν οι λαοί.
Είναι όμως πιθανή αυτή η λύση; Όσο η Γερμανία μένει στο παιχνίδι η λύση αυτή είναι μη εφαρμόσιμη. Η Γερμανία θα προστατεύει μέχρι τέλους το σκληρό ευρώ. Δεν δέχτηκε ποτέ να υποτιμήσει το μάρκο και θεωρεί πλέον οτι το ευρώ είναι το μάρκο. Αν οι υπόλοιποι λαοί χρειάζονται ενα πιο μαλακό νόμισμα πρόβλημα τους. Να στριμωχτούν για να αξίζουν το μάρκο-ευρώ. Δεν θα δεχτεί η Γερμανία υποτίμηση του νομίσματος της κι ας πτωχεύσουν όλοι οι υπόλοιποι. Δεν θα την δεχτεί ακόμη κι αν την συμφέρει. Ας δουλέψουν όλοι οι άλλοι όπως δουλεύουν οι Γερμανοί, ας φτωχύνουν όσο φτώχυναν οι Γερμανοί. Έτσι βλέπουν το πράγμα οι Γερμανοί εταίροι μας.