ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Πώς να αξιοποιήσεις το αναξιοποίητο αν είσαι αναξιόπιστος και αναξιοπαθής;

09:16 - 17 Φεβ 2011
Γρηγόρης Νικολόπουλος

Γράφει ο Γρηγόρης Νικολόπουλος

Η αξιοποίηση των ακινήτων του ελληνικού δημοσίου μονοπωλεί σχεδόν την ειδησεογραφία αυτές τις ημέρες. Το ΙΣΤΑΜΕ υπολογίζει οτι η συνολική αξία τους υπερβαίνει τα 200 δις ευρώ, αλλά απο αυτά, μόνο το 1% είναι αξιοποιήσιμο. Τα υπόλοιπα είναι «μπλεγμένα». Ενώ λοιπόν το δημόσιο είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης της χώρας με ακίνητα των οποίων η αξία ξεπερνά το ΑΕΠ, πληρώνει για να στεγασθεί ενοίκια ύψους 187 εκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο και εισπράττει 19 εκατομμύρια το χρόνο νοικιάζοντας τα δικά του!

 

Φαντάζεστε τι χρήμα βγαίνει απο τις ενοικιάσεις των ακινήτων του δημοσίου. Και των δικών του τα οποία εκμισθώνει σε τρίτους και αυτών που νοικιάζει το ίδιο για να στεγαστεί. Διότι σε κάθε τέτοια απόφαση, κάποιος πάιρνει μίζα. Μίζα απο τον ιδιώτη ιδιοκτήτη επειδή αποφάσισε οτι το δημόσιο θα νοικιάσει το συγκεκριμένο ιδιωτικό ακίνητο (ασφαλώς σε τιμή ενοικίου πολύ υψηλότερη απο την επικρατούσα στην αγορά) και μίζα επειδή νοίκιασε το ακίνητο του δημοσίου σε ιδιώτη, σε πολύ χαμηλότερη τιμή απο τις τιμές της αγοράς.

Αυτά είναι προφανώς τρέλες. Αλλά αυτή είναι η ελληνική πραγματικότητα.  Ερχόμαστε λοιπόν στο δια ταύτα που είναι η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Η μη αξιοποιούμενη δημόσια περιουσία μπορεί να μην προσφέρει εισόδημα στο δημόσιο αλλά προσφέρει παράνομο εισόδημα σε όσους εμπλέκονται στη διαχείριση των ακινήτων του δημοσίου (με τις μίζες που προανέφερα). Συνεπώς υπάρχει πλήθος δημοσίων «λειτουργών» που δεν θέλουν και φυσικά δεν θα επιτρέψουν την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Και έχουν τη δυνατότητα να μην την επιτρέψουν με διάφορες προφάσεις, όπως πχ οτι το τάδε δημόσιο ακίνητο είναι επικίνδυνο ή είναι ακατάλληλο ή δεν καλύπτει επαρκώς τις ανάγκες της υπηρεσίας, ώστε να συνεχίσει το δημόσιο να νοικιάζει ιδιωτικά ακίνητα αντί να χρησιμοποιήσει τα δικά του.

Αυτή είναι η μία πλευρά. Η άλλη αφορά την πώληση της περιουσίας του δημοσίου. Αν το δημόσιο επιχειρήσει να πουλήσει ακίνητα σήμερα, θα διαπιστώσει οτι οι τιμές είναι πάρα πολύ χαμηλότερες αυτών που υπολογίζει. Ήδη προσφέρονται προς πώληση εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες ακίνητα που έχουν κατασχεθεί απο τις τράπεζες, καθώς οι ιδιοκτήτες τους δεν μπορούσαν να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων τους. Όχι μόνο σπίτια, αλλά και κτήρια γραφείων και εργοστασιακοί χώροι και ένα πλήθος άλλων ακινήτων παντός είδους. Εκτός αυτών προσφέρονται για πώληση και πλήθος ξενοδοχείων και μάλιστα πολύ γνωστών και πολυτελών σε ιδιαίτερα χαμηλές – και φθίνουσες διαρκώς τιμές.

Αγοαραστής δεν εμφανίζεται στον ορίζοντα. Μεγάλος Κύπριος τουριστικός επιχειρηματίας μου έλεγε πριν απο λίγο καιρό οτι  λαμβάνει προσφορές για να αγοράσει ελληνικά ξενοδοχεία και κάθε εβδομάδα η τιμή τους είναι και χαμηλότερη. Δεν σκοπεύει όμως να αγοράσει ακόμη, θεωρώντας οτι οι τιμές θα συνεχίσουν να πέφτουν. Το ίδιο θεωρούν και όλοι οι άλλοι ξένοι μεγαλοξενοδόχοι οι οποίοι τις καλές εποχές προσέφεραν τα διπλά και τα τριπλά λεφτά για να αγοράσουν ελληνικά ξενοδοχεία και οι διοκτήτες τους δεν τα πουλούσαν. Τώρα δεν τα θέλει κανείς.

Απο την άλλη μεριά έχουμε και το παράδοξο της συμπεριφοράς των τραπεζών. Υπάρχουν τουριστικοί όμιλοι υπερχρεωμένοι, οι οποίοι δεν μπορούν να πληρώσουν τα δάνεια τους και οι τράπεζες οσυιαστικά έχουν στην κατοχή τους τα υποθηκευμένα ξενοδοχεία. Τα δάνεια δεν προβλέπεται να πληρωθούν στο μέλλον και οι τράπεζες κανονικά θα έπρεπε να εγγράψουν επισφάλειες (άλλο σκάνδαλο αυτό αφού σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της αγοράς οι επισφάλειες φτάνουν το 40% των δανείων ενώ οι τράπεζες εμφανίζουν μόνο το 10%). Διεθνώς όταν η τράπεζα βρίσκεται σε αυτή τη θέση, πουλάει το ξενοδοχείο με μια σημαντική έκπτωση επι του δανείου που έχει δώσει. Η έκπτωση αυτή κυμαίνεται συνήθως στο 30-40% της αξίας. Όχι φυσικά οι ελληνικές τράπεζες οι οποίες θέλουν να περιορίσουν την έκπτωση στο 10%. 
Οι πληροφορίες αναφέρουν οτι ήδη κάποιοι μεγάλοι διεθνείς επενδυτικοί όμιλοι εξέτασαν την περίπτωση μαζικής αγοράς ξενοδοχείων και απεχώρησαν όταν διαπίστωσαν οτι οι τράπεζες δεν είναι διατεθειμένες να προσφέρουν την έκπτωση που προσφέρεται σε όλες τις χώρες του κόμσου. Γιατί; Διότι αν το κάνουν θα αναγκαστούν να διαγράψουν χρέη και να εμφανίσουν επισφάλειες τις οποίες τώρα κρύβουν – με την ανοχή φυσικά της Τράπεζας της Ελλάδος η οποία απλώς «διαπιστώνει» οτι είναι αυξημένες οι επισφάλειες.

Υπο αυτές τις συνθήκες και δεδομένου οτι το δημόσιο αν θελήσει να πουλήσει ακίνητα του θα πρέπει να το κάνει σε πολύ χαμηλές τιμές - και αυτός που θα βάλει την υπογραφή του στην πώληση κινδυνεύει να κατηγορηθεί για απιστία κατά του ελληνικού δημοσίου και να πάει στη φυλακή– μάλλον απίθανο μου φαίνεται να μπορέσει να υλοποιηθεί έστω και μια πώληση. Σκεφτείτε και το άλλο: Ενώ οι τιμές των ακινήτων στην Ελλάδα πέφτουν λόγω κρίσης, το υπουργείο Οικονομικών αυξάνει τις αντικειμενικές αξίες για να μαζέψει περισσότερους φόρους. Και καθώς αυξάνει τις αντικειμενικές αξίες, ανεβάζει τον πήχυ των τιμών και στα δικά του ακίνητα, κάνοντας ακόμη δυσκολότερη την πώληση τους σε τιμές αγοράς.

Ποιά αξιοποίηση λοιπόν θα κάνει το δημόσιο; Καμία ώς συνήθως.

Τελευταία τροποποίηση στις 09:33 - 17 Φεβ 2011
Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.