Ο Πρωθυπουργός, το ελάχιστο που έχει να κάνει είναι ένας καραμπινάτος ανασχηματισμός και να πάρει τα αναγκαία μέτρα, ή αν -την υστάτη στιγμή, τώρα που και οι Ευρωπαίοι διαπίστωσαν οτι δεν κάναμε τίποτα - δεν καταφέρει να πάρει τα μέτρα που απαιτούνται, πρέπει να πάει σε εκλογές. Όχι επειδή πιστεύουμε οτι κάτι καλύτερο θα προκύψει – η αντιπολίτευση δεν μας πείθει για κάτι τέτοιο, το αντίθετο μάλιστα. Αλλά για να επιταχυνθούν οι πολιτικές εξελίξεις και να δούμε μήπως διαμορφωθεί κάποια άλλη ικανότερη ομάδα. Διότι αν δεν κάνει ούτε τώρα αυτά που πρέπει, η πίεση που θα ασκήσουν οι πιστωτές στη χώρα θα είναι πλέον εξαιρετικά προσβλητική.
Είναι όμως μόνο η κυβέρνηση υπεύθυνη για τον διεθνή εξευτελισμό μας; Δυσυχώς όχι.
Είναι αποτυχία και του συνόλου των πολιτικών κομμάτων – πρώτης της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης - τα οποία δεν κατάφεραν να οδηγήσουν τη χώρα σε μεταρρυθμίσεις. Είναι αποτυχία όλων των κομμάτων και όλων των βουλευτών. Είναι αποτυχία της ηγεσίας των συνδικαλιστών και των επιχειρηματιών. Είναι αποτυχία της αρτηριοσκληρωτικής Δημόσιας Διοίκησης. Είναι αποτυχία του Ακαδημαικού κόσμου που δεν πρότεινε τίποτα, και όλων των άλλων που δεν συνέβαλαν στη λύση.
Είναι όμως αποτυχία τελικά και όλων εμάς των υπολοίπων.
Διότι, όπως και να το κάνουμε, φτάσαμε να θεωρούμε επιτυχία και να πανηγυρίζουμε όταν παίρνουμε μια δόση δανεικών απο τους εταίρους μας.
Διότι δεν καταφέραμε να ξεπεράσουμε τις αγκυλώσεις που όλοι έχουμε, τις ταμπέλες δεξιά και αριστερά, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΝ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ.
Είναι αποτυχία που δεν καταφέραμε να ξανασυζητήσουμε για τα κεκτημένα, λογικά και παράλογα, τα κεκτημένα που δεν μπορούμε να διατηρήσουμε αν δεν αλλάξουμε.
Είναι αποτυχία γιατί επιχειρήσαμε να κοροιδέψουμε τους εταίρους μας για μια ακόμη φορά.
Είναι αποτυχία όλων μας το οτι συζητάμε για επιστροφή στη δραχμή και το θεωρούμε αυτό «ενδεχομένως συμφέρουσα λύση».
Είναι αποτυχία μας όταν κανείς δεν μας εμπιστεύεται και δεν μας δανείζει και βρίσκουμε λεφτά μόνο απο την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα.
Είναι αποτυχία μας όταν οι εγγυητικές επιστολές των ελληνικών τραπεζών δεν γίνονται δεκτές σε διεθνείς συνεργασίες.
Είναι αποτυχία μας όταν κανένας ξένος δεν μας πουλά με πίστωση.
Είναι αποτυχία μας όταν το μεγαλύτερο κερδοσκοπικό παιχνίδι παγκοσμίως παίζεται στο αν και πότε θα πτωχεύσουμε.
Είναι αποτυχία μας όταν η διεθνής ισχύς της χώρας μας είναι στο μηδέν, κάτω και απο τις φτωχότερες αφρικανικές χώρες.
Είναι αποτυχία μας - και αυτή είναι η μεγαλύτερη - που δεν ντρεπόμαστε για την κατάσταση μας, αλλά συνεχίζουμε τους λεονταρισμούς και τις συνωμοσιολογίες που μας δίνουν την ψευδαίσθηση με την οποία ζούμε επι αιώνες: Ότι είμαστε οι καλύτεροι, ότι οι ξένοι μας φθονούν και οτι φταίνε όλοι οι άλλοι και όχι εμείς.