Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά και αναγκαία για να ανακάμψει η οικονομία αλλά και για να αρχίσει σιγά - σιγά να αποδεσμεύεται ο πολίτης από την κρατική θηλειά που τον πνίγει. Παρά το γεγονός οτι για να γίνουν αποδεκτές οι μειώσεις των φόρων από τους τροικανούς θα πρέπει ο κ. Μητσοτάκης να λάβει πολύ αποτελεσματικά μέτρα μείωσης των δημοσίων δαπανών - πράγμα που δεν τολμά να το δηλώσει σήμερα, μάλλον για να μη χάσει ψήφους - θεωρούμε οτι τα μέτρα αυτά που προαναγγέλει είναι εφικτά. Και είναι μέτρα που κάθε κυβέρνηση θα ήθελε να λάβει αν μπορούσε, αλλά δεν μπορεί, διότι καμία κυβέρηση δεν τολμά να τα βάλει με το τέρας του δημοσίου και να το περιορίσει.
Το κόμμα του κ. Μητσοτάκη κυβέρνησε πρόσφατα δυο φορές. Η κυβέρνηση Καραμανλή μεγέθυνε το δημόσιο και τις σπατάλες του σε πρωτοφανή βαθμό και οδήγησε στην κρίση του 2009 που μας βασαναίζει ακόμη. Η κυβέρνηση Σαμαρά στηρίχθηκε σε εισπρακτικά μέτρα και δεν τόλμησε να μειώσει το δημόσιο και να κάνει μεταρρυθμίσεις - που αργότερα αναγκάστηκε να κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα. Ο κ. Μητσοτάκης λοιπόν μπορεί πράγματι να έχει θέσει αυτούς τους στόχους, αλλά το να θέτεις στόχους είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να τους υλοποιήσεις διότι χρειάζεται θάρρος για μεγάλες συγκρούσεις με το πελατειακό και κομματικό κράτος του δημοσίου. Αυτό ήταν πάντα το πρόβλημα σε αυτή τη χώρα και η Νέα Δημοκρατία δεν έχει αποδείξει μέχρι σήμερα οτι είναι διατεθειμένη να το πράξει. Οι περισσότεροι δε από τους βουλευτές της ανήκουν στη λεγόμενη “λαική δεξιά” η οποία διαφωνεί οριζοντίως και καθέτως με τις απόψεις του Μητσοτάκη και είναι εξίσου κρατιστές με τους Συριζαίους και τους Ανελίτες. Πολλοί δε εξ αυτών βρίσκονται μεταξύ των σημερινών κορυφαίων στελεχών του κ. Μητσοτάκη.
Ας ελπίσουμε οτι ο Μητσοτάκης θα βρεί το θάρρος να κάνει αυτές τις μεταρρυθμίσεις και οτι το κόμμα του θα τις ανεχτεί, ακόμη και αν δεν τις υιοθετήσει.
Οι δηλώσεις Μητσοτάκη σε κάθε περίπτωση ανεβάζουν οτν πήχυ για την κυρία Φώφη Γεννηματά η οποία ασχολούμενη με την κεντροαριστερά δεν έχει ακόμη δημοσιοποιήσει κάποιες συγκεκριμένες προτάσεις πολιτικής. Το ΠΑΣΟΚ (για να μη κοροιδευόμαστε με την Κεντροαριστερά) δεν έχει ακόμη ανακοινώσει τις προτάσεις του για το ποιές επιμέρους πολιτικές θα ακολουθηθούν. Δεν έχει βρεί λύσεις που να ισορροπούν μεταξύ εφικτού, ρεαλιστικού και ιδεολογικά σωστού, δεν έχει προχωρήσει σε ανανέωση, ούτε των απόψεων του, ούτε των προσώπων. Η άνοδος του στις δημοσκοπήσεις αποτυπώνει την απελπισία των προοδευτικών ανθρώπων που δεν θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε τη ΝΔ, αλλά πλειοψηφοικό ρεύμα δεν μπορεί να διαμορφώσει. Αν το ΠΑΣΟΚ είχε θέσεις σαφείς, ρεαλιστικές και αποτελεσματικές θα είχε σήμερα σαρώσει τον ΣΥΡΙΖΑ και θα απειλούσε τη ΝΔ. Δεν το έχει κάνει και δεν φαίνεται οτι θα το κάνει, τουλάχιστον όσο δεν ασχολείται με την διαμόρφωση θέσεων και προτάσεων, αλλά με την αναδιάταξη των εσωτερικών του ισορροπιών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη μεριά, έχει ένα μικρό πλέον περιθώριο χρόνου μέχρι το τέλος της τετραετίας να παρουσιάσει ένα άλλο πρόσωπο, πιο αναπτυξιακό και πιο σύγχρονο. Δυστυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για την χώρα, δεν μπορεί να το κάνει. Το μόνο που κάνει είναι ευχολόγια για ανάπτυξη, χωρίς αποτέλεσμα.
Είναι αδύνατον για τον ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχθεί οτι ο μόνος τρόπος για να αναπτυχθεί η οικονομία, να μειωθεί η ανεργία και να αυξηθούν τα εισοδήματα, είναι να αναπτυχθεί ο ιδιωτικός τομέας. Είναι ένα κόμμα πολύ βαθειά κρατικιστικό, με ιδεοληψίες αριστερές, που επιδιώκει την ισοπέδωση προς τα κάτω όλων των πολιτών, παρά την παροχή ευκαιριών στους φτωχότερους για να ανέβουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να βοηθήσει την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα, αλλά θα επιμένει σε μια κοινωνική πολιτική “χαρτζηλικιού”.
Ο πολιτικός κόσμος συνολικά με εξαίρεση κάποιους στη Νέα Δημοκρατία και κάποιους στο ΠΑΣΟΚ - τους λιγότερους δυστυχώς - δεν έχει αποδεχθεί το γεγονός οτι το δημόσιο δεν ,πορεί πλέον να καλύψει τις ανάγκες των πολιτών. Μπορεί βεβαίως να συμβάλει σημαντικά αν σταματήσει να εμποδίζει την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα. Μπορεί επίσης να συμβάλει αν κάνει επενδύσεις. Όμως το δημόσιο δεν κάνει επενδύσεις, κάνει παροχές και σπαταλά το χρήμα, δεν το επενδύει για να δώσει δουλειές, για να φτιάξει υποδομές για να προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες. Το ξοδεύει για να εξαγοράζει ψήφους.
Χονδρικά, αυτή είναι η κατάσταση σήμερα στα τρία κόμματα που διεκδικούν την ηγεσία της χώρας. Και είναι απογοητευτικό οτι ο Μητσοτάκης και οι μεταρρυθμιστές είναι μειοψηφία στη ΝΔ, οτι το ΠΑΣΟΚ ασχολείται με τα εσωτερικά του προβλήματα και οτι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί με τίποτα να εκσυγχρονιστεί και να εγκαταλείψει τις ιδεοληψίες του.
Ο πολιτικός κόσμος πρέπει να αποδεχθεί οτι εφόσον το δημόσιο δεν έχει λεφτά και δεν πρόκειται να βρεί, μοναδική οδός ανάπτυξης της χώρας είναι οι ιδιωτικές επενδύσεις. Πρώτα των Ελλήνων και μετά των ξένων. Όταν δούμε τους Έλληνες να επενδύουν στη χώρα, τότε θα δούμε και τους ξένους και θα ξέρουμε οτι θα υπάρχει ανάπτυξη. Όλα τα άλλα, είναι ευχολόγια.