Σήμερα εξετάζονται επενδύσεις σε επιχειρήσεις και ακίνητα που πουλάει το κράτος, αλλά και αυτές βρίσκονται υπό αίρεση. Όταν το Ελληνικό βολοδέρνει τόσα χρόνια, όταν ακόμη και σήμερα δεν έχει εξμπλέξει από τα γρανάζια της γραφειοκρατίας και της μικροπολιτικής, διαθέτοντας μάλιστα ώς επενδυτή τον κορυφαίο Έλληνα επιχειρηματία, τον Σπύρο Λάτση, ποιός σοβαρός ξένος επενδυτής θα τολμήσει να εμπλακεί σε μια μεγάλη επένδυση; Τόλμησε ο Γουάτσα και κάποιοι άλλοι ξένοι στις τράπεζες και κλαίνε ακόμη τα λεφτά τους. Οι επενδύσεις λοιπόν των ξένων, δεν πρόκειται να προχωρήσουν αν δεν πάρουν σήμα από τους ντόπιους επενδυτές.
Θα μου πείτε: Υπάρχουν Έλληνες με λεφτά που μπορούν να επενδύσουν;
Φυσικά υπάρχουν, πολλοί και με πολλά χρήματα. Ας πούμε όλοι οι εφοπλιστές ή κάποιοι πολύ μεγάλοι βιομήχανοι και επιχειρηματίες. Υπάρχουν και άλλοι πολύ πλούσιοι Έλληνες με χρήματα και δουλειές στο εξωτερικό. Υπάρχουν και μεσαίοι επιχειρηματίες με χρήματα που θα μπορούσαν να επενδύσουν σε πλήθος επιχειρήσεων, σε ακίνητα, ή στον τουρισμό. Υπάρχουν και νέοι που διαθέτουν τεχνογνωσία σε διάφορα αντικείμενα και οι οποίοι είναι βέβαιον οτι θα πετύχαιναν αν έβρισκαν κάποιους χρηματοδότες. Και όμως, ουδείς επενδύει μέχρι στιγμής.
Γιατί;
Το γιατί το ξέρουμε όλοι, από παλιά. Ακόμη και στις χρυσές εποχές, υπήρχε πολιτική αβεβαιότητα η οποία προήρχετο από την ανικανότητα των κυβερνήσεων, από την αριστερή ιδεολογία και από την «περιπετειώδη διάθεση» των Ελλήνων, όπως είχε πει ο Πάγκαλος. Ο πολιτικός κίνδυνος συχνά - πυκνά επαληθεύεται. Όμως έφθασε στο απώγειο του με την κρίση και με την έντονη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στα πράγματα, είτε ώς αντιπολίτευση που εμπόδισε όλες τις μεταρρυθμίσεις, είτε ώς κυβέρνηση που διαχειρίζεται άθλια το δημόσιο χρήμα, διαλύοντας με τους φόρους τους πολίτες και τις επιχειρήσεις και χαρτζηλικόνοντας με εφτελή ποσά τα αδύναμα οικονομικά στρώμματα προκειμένου να τους αποσπάσει τις ψήφους. Διότι σε αυτό έγκειται η πολιτική που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, στο χαρτζηλίκι που δίνει στους φτωχότερους αντί να στηρίξει την επιχειρηματικότητα και μέσω αυτής να τους δώσει προοπτικές εργασίας και εισοδήματος.
Η αφαίμαξη της οικονομίας για να πληρωθούν τα χαρτζηλίκια και για να προσληφθούν κομματικοί συμαβσιούχοι, δεν είναι οικονομική πολιτική, είναι μια χυδαία μικροπολιτική που βλάπτει την οικονομία και διαλύει τις προοπτικές της.
Ο κίνδυνος λοιπόν για τις επενδύσεις προέρχεται πρωτίστως από τους πολιτικούς και δη από τη σημερινή κυβέρνηση. Η πολιτική που ακολουθείται απαιτεί περισσότερους φόρους και αποτελεί νάρκη στα θεμέλια κάθε επένδυσης.
Πέραν αυτού του κινδύνου, ο επενδυτής, Έλληνας ή ξένος θα πρέπει να αντιμετωπίσει μια εχθρική, αντιπαραγωγική, διεφθαρμένη γραφειοκρατία της οποίας το κόστος είναι ανυπολόγιστο. Θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσει την απόλυτη έλλειψη ανεξάρτητων θεσμών, την απουσία δικαστικής προστασίας, την έλλειψη κτηματολογίου, τις υπηρεσίες του δημοσίου, πολεοδόμους, αρχαιολόγους, Συμβούλιο της Επικρατείας και κάθε λογής «προστάτες».
Δεν είναι τυχαίο οτι ενώ όλοι φοβόμασταν οτι οι ξένοι έχουν σχέδιο να μας εξοντώσουν για να αρπάξουν κοψοχρονιά τα «ασημικά» και τα «φιλέτα», δηλαδή τις περιουσίες μας, ουδείς ξένος ενδιαφέρεται να τα πάρει. Όχι διότι δεν αξίζουν ή επειδή είναι ακριβά, κάθε άλλο μάλιστα. Αλλά για να μη μπλέξει με το δόλιο, άδικο και πονηρό κράτος, το οποίο είναι βέβαιον οτι θα του τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια για να του φάει τα λεφτά. Το έχουμε δεί πολλές φορές και για αυτό δεν επενδύουμε εμείς οι Έλληνες, το βλέπουν και οι ξένοι οι οποίοι λένε «παρακαλώ, μετά απο εσάς».
Αν δεν δούμε λοιπόν τους Έλληνες να επενδύουν, θα είναι αφελές να περιμένουμε τους ξένους. Και όσοι επενδύσουν θα το κάνουν διστακτικά και περιορισμένα και θα είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να εγκαταλείψουν την προσπάθεια.