Μια φορά και ένα καιρό, η ελληνική αριστερά (κάποιες απο τις χιλιάδες υποομάδες της δηλαδή) είχε υιοθετήσει το σύνθημα του Γαλλικού Μάη του ’68 “Η φαντασία στην εξουσία”. Τότε ήταν ένα γοητευτικό σύνθημα. Τώρα το έκαναν πράξη, αλλά με την κακή έννοια. Όχι με ευφάνταστες ρεαλιστικές και αποτελεσματικές λύσεις, όχι με καινοτομίες, όχι με προτότυπες προσεγγίσεις στα προβλήματα, αλλά με φαντασιόπληκτες ανακοινώσεις. Δηλαδή με ψέμματα.

Ας δούμε αυτό το περίφημο πλεόνασμα, που το έχουμε πληρώσει όλοι με αίμα.

Προέκυψε επειδή: 

Δεν πληρώθηκαν στα Νοσοκομεία υποχρεώσεις του Δημοσίου 300 εκατ, δεν επεστράφησαν φόροι 210 εκατ, δεν υλοποιήθηκαν προγραμματισμένες επενδύσεις 556 εκατομ από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και πήραμε μεγαλύτερες προκαταβολές από τις κοινοτικές ενισχύσεις και “έκτακτο έσοδο” από την τράπεζα της Ελλάδος πάνω από 600 εκατ.

Και έτσι υποτίθεται οτι βγάλαμε πλεόνασμα. Λογιστικό, όχι πραγματικό.

Αφού βέβαια έχουν τσακίσει τους πάντες στους φόρους, αφού έχουμε φτωχοποιήσει τους συνταξιούχους, αφού έχουμε κλείσει την πλειοψηφία των επιχειρήσεων και έχουμε φτάσει την ανεργία στο ζενίθ.

Υγιές πλεόνασμα, δηλαδή πλέονασμα που αποδεικνύει οτι η οικονομία συνέρχεται, θα είχαμε αν είχαμε μειώσει τόσο τις δαπάνες του Δημοσίου ώστε να έχουμε δυνατότητα μείωσης και των φόρων. Έτσι θα ξεκινούσε η ανάπτυξη, έτσι θα είχαν μπεί ήδη τα λεφτά για τις επενδύσεις. 

Το αντίθετο κάνουμε. Αρπάζει η κυβέρνηση ότι μπορεί από όποιον μπορεί, νοσοσκομεία, επιχειρήσεις, φορολογούμενους, συνταξιούχους και δεν κάνει ούτε καν τις προγραμματισμένες επενδύσεις του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων που όσο νάναι κάποια ανάπτυξη θα προσέφεραν και κάποια ρευστότητα θα έδιναν στην αγορά. Και με τα έκτακτα έσδοα από την ΤτΕ, η κυβέρνηση βουτάει και τα λεφτά των λογαριασμών των Δήμων και των Δημοσίων επιχειρήσεων και των ασφαλιστικών ταμείων και όποιων άλλων μπορεί. 

Αυτό το δήθεν πλεόνασμα είναι η απόδειξη της καταστροφής που προκαλεί η κυβέρνηση με τα “μαιμουδιάσματα” των δημόσιων λογαριασμών, με τις καθυστερήσεις που “πετυχαίνει”, με την αποφυγή των μεταρρυθμίσεων, με τα ψέμματα που παρουσιάζει ώς γεγονότα, ώς επιτυχίες, ώς θριάμβους.

Και αυτός ο τελευταίος “θρίαμβος” του Τσακαλώτου ώστε να εφαρμοσθεί η περικοπή του αφορολόγητου από το 2020 και όχι από το 2019, γιατί παρουσιάζεται ώς θρίαμβος;

Επειδή δίνει την δυνατότητα στην κυβέρνηση να κερδίσει λίγο χρόνο πρίν από τις εκλογές. Να καθυστερήσει τις εκλογές μέχρι τον Οκτώβριο του 2019 (έτσι λέει ο Τσίπρας) ώστε να συμπέσει η μείωση του αφορολογήτου με την επόμενη κυβέρνηση. Τότε που ο Τσίπρας και η παρέα του φιλοδοξούν να βγούν ξανά στους δρόμους των εξαρχείων με τις παλιές κουκούλες που έχουν στο συρτάρι των κυβερνητικών τους γραφείων και να ξανακαίνε την Αθήνα φωνάζοντας οτι ο Μητσοτάκης κόβει το αφορολόγητο!

Γιαυτό είναι θρίαμβος.