Ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, είπε πρόσφατα οτι υπάρχει ο κίνδυνος να χρειαστεί σύντομα να προσφύγουμε ξανά στην Ευρωπαική Ένωση για να ζητήσουμε νέο μνημόνιο. Η δήλωση του προκαλεί εντύπωση διότι είναι ημιτελής. Θα έπρεπε να συμπληρώσει οτι ο κίνδυνος να μην εγκρίνουν οι Ευρωπαίοι νέο μνημόνιο είναι πολύ μεγάλος. Μάλλον το πιθανότερο είναι οτι δεν θα μας εγκρίνουν νέο μνημόνιο. Και αυτό διότι ήδη οι συνθήκες στην Ευρωπαική Ένωση έχουν αλλάξει και θα αλλάξουν ακόμη περισσότερο μετά τις Ευρωεκλογές του Μαίου, ανάλογα φυσικά με το αποτέλεσμα τους.
Κατά πάσα πιθανότητα, αν οι δημοσκοπήσεις δεν πέφτουν τραγικά έξω, η άνοδος του εθνικισμού θα είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό αυτών των ευρωεκλογών. Αν αυτή η άνοδος αποτυπωθεί στα αποτελέσματα, αναγκαστικά θα προκαλέσει εσωτερικές πολιτικές διεργασίες σε όλες τις χώρες και αλλαγή πολιτικής σε όλες τις κυβερνήσεις. Ήδη Αυστρία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία διαπιστώνουν άνοδο του εθνικισμού. Η μάχη που έδωσαν οι Ιταλοί με τις Βρυξέλλες για να μη μειώσουν τις δαπάνες του Προυπολογισμού τους, τα κίτρινα γιλέκα που μάχονται τη λιτότητα στους δρόμους της Γαλλίας και άλλες ομάδες σε όλες σχεδόν τις Ευρωπαικές χώρες, η αποχώρηση της Μέρκελ η οποία είχε πάρει προσωπικά το πολιτικό βάρος της υποστήριξης της Ελλάδας από τη Γερμανία, όλα αυτά δεν επιτρέπουν αισιοδοξία.
Οι ηγέτες αυτών των χωρών, με ενισχυμένους τους εθνικιστές δεν θα μπορούν να πάρουν από τα Κοινοβούλια τους εγκρίσεις υποστήριξης της Ελλάδας.
Συνεπώς, αν προσφύγουμε για νέο μνημόνιο, είναι πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατον να μας το εγκρίνουν. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να προσφύγουμε για δανεισμό στις αγορές, αλλά οι αγορές θα κλείσουν ερμητικά τις πόρτες τους. Είναι χαρακτηριστικό οτι ενώ έχουμε βγεί από τα μνημόνια με επάινους από τους Ευρωπαίους ηγέτες, οι αγορές ακόμη παραμένουν πολύ ακριβές και απρόθυμες να μας δανείσουν. Φανταστείτε πόσο πιο απρόθυμες θα είναι αν βρεθούμε στην ανάγκη να ζητήσουμε νέο μνημόνιο και ακόμη περισσότερο αν μας το αρνηθούν οι Ευρωπαίοι.
Συνεπώς η προοπτική προσφυγής για νέο μνημόνιο που υποθέτει ο κ. Σημίτης, ουσιαστικά δεν είναι ρεαλιστική. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να φθάσουμε στην ανάγκη νέου μνημονίου διότι αν φτάσουμε θα αντιμετωπίζουμε πλέον ευθέως την πτώχευση με ότι συνέπειες θα έχει αυτή για τη χώρα και για τις σχέσεις μας με την Ευρωπαική Ένωση.
Το τραγικό είναι πως αυτή η προοπτική δεν μπαίνει καν στη συζήτηση στη Βουλή, ούτε υπάρχει ώς σκέψη στην κυβέρνηση. Οι εκλογές είναι ο μοναδικός στόχος της κυβέρνησης και δεν πρόκειται να κοντοσταθεί ούτε ένα λεπτό προκειμένου να τον πετύχει με κάθε μέσον. Η τραγική ειρωνία βέβαια θα ήταν να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ ξανά τις εκλογές και ώς νέα κυβέρνηση να παραλάβει από τον εαυτό του το χάος που ετοιμάζει για τον Μητσοτάκη. Αυτό βέβαια δεν φαίνεται τώρα πιθανό, αλλά δεν αποκλείεται κάποια στιγμή και ανάλογα με τις εξελίξεις και την επιτυχία της ψηφοθηρικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ να τον δούμε να συμμετέχει μετά τις εκλογές σε κυβέρνηση συνεργασίας. Και εκεί πάλι θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει τις δικές του πολύ κακές προεκλογικές πολιτικές.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, το γεγονός οτι ποτέ δεν καταφέραμε να έχουμε μια δική μας στρατηγική και πολιτική εξόδου από την κρίση και οτι σήμερα ακόμη είμαστε ανίκανοι να εκπονήσουμε ένα σχέδιο αυτόνομης πορείας, είναι πραγματικά εξωφρενικό. Εννοείται φυσικά, οτι οποιοδήποτε σχεδίο βελτίωσης της οικονομίας θα πρέπει να περιλαμβάνει πολλές αν όχι όλες από τις μνημονιακές υποχρεώσεις που επί χρόνια αποφεύγουμε. Οι μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση θα είναι ούτως ή άλλως το κλειδί για την έξοδο από την κρίση και αν το πολιτικό σύστημα συνολικά δεν συμφωνήσει στην αναγκαιότητα τους και δεν αποφασίσει από κοινού να τις προχωρήσει, δεν πρόκειται να υλοποιηθούν. Και χωρίς αυτές η χώρα θα σέρνεται διαρκώς σε συνθήκες ύφεσης μέχρι τη στιγμή που θα καταλήξει στην πτώχευση.