Η προεκλογική περίοδος που ξεκίνησε από την αρχή του χρόνου και θα ολοκληρωθεί με τις εθνικές εκλογές δεν βλάπτει μόνο την οικονομία, αλλά προκαλεί τεράστια μακροχρόνια ζημιά στην κοινωνία. Διαιωνίζει ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα μας που είναι το πελατειακό κράτος και εκπαιδεύει πολίτες και νέους πολιτικούς στη συναλλαγή και στο ψέμα.
Μαέστρος βέβαια σε αυτό είναι ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ο οποίος υπόσχεται τον ουρανό με τ' άστρα στους αφελείς ψηφοφόρους γνωρίζοντας καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο ότι δεν θα υλοποιήσει καμία από τις υποσχέσεις του. Το δε "σοβαρό" οικονομικό επιτελείο που υπογράφει τις παροχές, δηλαδή οι Τσακαλώτος και Χουλιαράκης, φροντίζουν μέσω "κύκλων" δηλαδή ανωνύμως να μεταφέρουν στο κοινό την άποψη ότι οι ίδιοι διαφωνούν, αλλά δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς και συνεπώς υπογράφουν τα πάντα. Δημοσίως δηλαδή υποστηρίζουν ότι υπάρχουν άνετα περιθώρια για παροχές και εν κρυπτώ διαδίδουν ότι δεν συμφωνούν με τις δημόσιες δηλώσεις τους και τις παροχές. Λες και είναι ανεύθυνοι για τις υπογραφές που βάζουν και την καταστροφή που προκαλούν.
Εκτός από τις παροχές και την παροχολογία, υπάρχει και ένα άλλο "κρυφό" όπλο που εκμεταλλεύεται η κυβέρνηση σε υπερθετικό βαθμό. Η υποσχεσιολογία. Είναι χαρακτηριστικό ότι κορυφαίο στέλεχος του παλιού - πολύ παλιού - ΠΑΣΟΚ υποστηρίζει χαρακτηριστικά: "Τέτοιο όργιο υποσχέσεων δεν έχω ξαναδεί ποτέ. Εμείς που ήμασταν οι πρώτοι διδάξαντες, ποτέ δεν καταφέραμε να υποσχεθούμε τόσα πολλά".
Η υποσχεολογία αφορά όλα όσα υποτίθεται ότι θα κάνει η κυβέρνηση αφού εκλεγεί. Συγκεκριμένες προσλήψεις σε συγκεκριμένες θέσεις με συγκεκριμένο μισθό, δηλαδή "θα το προσλάβω το παιδί σου στο υπουργείο με ενάμισι χιλιάρικο και θα πάρει μετάθεση εδώ απέναντι από το σπίτι " αυξήσεις, μεταθέσεις, επιδόματα κλπ. Όλα όσα ζητά ο καθένας προσωπικά από τους υποψηφίους βουλευτές της επαρχίας αμέσως υλοποιούνται ως υπόσχεση. Ποτέ φυσικά δεν θα υλοποιηθούν στην πράξη μετά τις εκλογές. Όμως ο απελπισμένος και ο αφελής, δίνουν την ψήφο έναντι της υποσχέσεως. Και ενώ την έχουν ξαναπάθει με παλιότερες υποσχέσεις, πάλι την πατάνε διότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Η εξαγορά ψηφοφόρων λοιπόν με αυτόν τον τρόπο, με παροχές δώρων και με υποσχέσεις μαζί με τα βρισίδια και τις χυδαιότητες και τα fake news είναι το βασικό εργαλείο με το οποίο πολιτεύεται ο ελληνικός πολιτικός κόσμος. Ειδικότερα τώρα που πλέον οι ιδεολογίες έχουν περάσει σε δεύτερη αν όχι σε τρίτη μοίρα.
'Ετσι και ο ψηφοφόρος εκπαιδεύεται να περιμένει υποσχέσεις και παροχές και να ψηφίζει ανάλογα αλλά και ο νέος πολιτικός που έχει θεωρητικά τουλάχιστον κάποια οράματα και κάποια ηθική, μαθαίνει ότι μόνο μέσω της εξαγοράς και των ψεμάτων κερδίζεις ψήφους.
Αυτή η διαδικασία διασφαλίζει πολλά χρόνια λαικισμού ακόμη. Και αν θεωρούμε ότι ο λαικισμός μαζί με το χαμηλό επίπεδο παιδείας ευθύνεται για την κατάντια της - μη - Δημοκρατίας μας, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι έτσι θα συνεχίσουμε και στο μέλλον. Συνεπώς είναι βέβαιον ότι θα καταλήξουμε στα ίδια και χειρότερα.