Είχε προηγηθεί μια επιστολή του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Μιχάλη Καλογήρου προς τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκο Μητσοτάκη με την οποία ο Υπουργός εξηγούσε οτι η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε διορισμό νέας δικαστικής ηγεσίας και καλούσε τη Νέα Δημοκρατία να συνεναίσει στις επιλογές της κυβένρησης. Η Νέα Δημοκρατία απάντησε αρνητικά χαρακτηρίζοντας την τοποθέτηση δικαστών έξι ημέρες πρίν τις εκλογές παράνομη και εξηγούσε τη θέση της στηριζόμενη σε απόψεις πολλών συνταγματολόγων.
Παρά το γεγονός οτι μια συναινετική απόφαση θα ήταν θετική έκπληξη για την πολιτική στην Ελλάδα, δεν μπορεί κανείς να καταδικάσει την καχυποψία της ΝΔ σε αυτή την πρόταση.
Την επομένη κιόλας ημέρα, δικαιώθηκε η άρνηση της να συναινέσει όταν ανακοινώθηκε οτι η Εισαγγελέας Αρείου Πάγου που επέλεξε η κυβέρνηση προήδρευε στο Συμβούλιο των δικαστών που αποφάσισαν να αναιρέσουν την απόφαση που απαγόρευε στον Κουφοντίνα να πάρει άδεια από τη φυλακή. Ο Κουφοντίνας είχε δολοφονήσει τον γαμπρό του κ. Μητσοτάκη και πατέρα του υποψηφίου Δημάρχου της Αθήνας Κώστα Μπακογιάννη, τον Παύλο Μπακογιάννη. Είναι αυτονόητο οτι συναίνεση δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει σε αυτή την τοποθέτηση.
Τελικά, η κυβέρνηση παρά την αντίθεση όλων των Συνταγματολόγων και της Αντιπολίτευσης, προχώρησε μόνη της στις επιλογές προσώπων, προκαλώντας πρόβλημα σε δυο κορυφαίους θεσμούς, στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στη Δικαιοσύνη.
Η απόφαση αυτή της κυβέρνησης οξύνει τα πνεύματα και αναγκαστικά εμπλέκει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην πολιτική αντιπαράθεση και ταυτόχρονα θέτει σε αμφισβήτηση την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Ο Προκόπης Παυλόπουλος θα κληθεί να υπογράψει το Προεδρικό Διάταγμα για την τοποθέτηση της ηγεσίας των δικαστών οι οποίοι θα κληθούν να αναλάβουν τις θέσεις τους μετά την 30η Ιουνίου. Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν οτι ο Πρόεδρος, ο οποίος είναι ειδικός επί του θέματος και ώς νομικός του διοικητικού δικαίου, θα κριθεί πολιτικά όποια απόφαση και αν πάρει. Βρίσκεται σε δύσκολη θέση διότι αν εγκρίνει τους υποψηφίους που επέλεξε η κυβέρνηση θα θεωρηθεί οτι στηρίζει το κόμμα το οποίο τον τοποθέτησε στην Προεδρία, τον ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν υπογράψει θα θεωρηθεί οτι στηρίζει το κόμμα από το οποίο προέρχεται, τη Νέα Δημοκρατία.
Η εμπλοκή του Προέδρου της Δημοκρατίας στην πολιτική αντιπαράθεση έξι ημέρες πρίν τις εθνικές εκλογές είναι μια πολύ σπάνια κατάσταση. Η εμπλοκή αυτή ασφαλώς δεν γίνεται με πρωτοβουλία του ιδίου του Προέδρου, αλλά σε κάθε περίπτωση θα βαρύνει τον ίδιο.
Δεν είναι σε θέση κανείς να συμβουλεύσει τον Πρόεδρο τι θα κάνει σε αυτή την περίπτωση, είναι μια αμιγώς προσωπική απόφαση η οποία θα προσδιορίσει μελλοντικά τη σχέση του με τη νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές και η οποία σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις δεν θα είναι κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Για τον ίδιο τον Προκόπη Παυλόπουλο ο οποίος έχει εκ θέσεως κατακτήσει μια θέση στο βιβλίο της Ιστορίας είναι μια απόφαση που θα επηρεάσει την υστεροφημία του είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο.
Μέχρι σήμερα ο Παυλόπουλος ήταν ένας πολιτικός συναινετικός, χωρίς εντάσεις ο οποίος απέφευγε τις συγκρούσεις. Από τη στιγμή που τον επέλεξε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας ένα κόμμα του οποίου ήταν σε όλη του την πολιτική καριέρα ακραία αντίπαλος και φυσικά από τη στιγμή που ο ίδιος αποδέχθηκε την θέση του Προέδρου, βρέθηκε επανειλημμένως σε δύσκολη θέση διότι ενώ διαφωνούσε με πολλές από τις επιλογές της κυβέρνησης, ενέκρινε και νομιμοποιούσε την εφαρμογή τους.
Η Προεδρία της Δημοκρατίας μέσω “κύκλων” δηλαδή ανεπισήμως διέψευσε τις πληροφορίες που είχαν διαρρεύσει επίσης ανεπισήμως πως ο Παυλόπουλος δεν θα υπογράψει για τις τοποθετήσεις των δικαστών στον Άρειο Πάγο. “Περιμένετε να έρθει το σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος στην Προεδρία και στις 30 Ιουνίου θα μάθετε τι θα κάνει ο Πρόεδρος” ήταν η απάντηση των κύκλων”. ‘Οση αξία έχει η διαρροή οτι ο Παυλόπουλος δεν θα υπογράψει, άλλη τόση έχει και η διάψευση της.
Στις 30 Ιουνίου θα μάθουμε τι θα αποφασίσει ο Παυλόπουλος αλλά ανεξάρτητα της απόφασης του, έχουμε ήδη βιώσει μια ιδιαιτέρως σκληρή προεκλογική διαμάχη της οποίας το αποτέλεσμα είναι ένα: Να αντιληφθούν οι πολίτες το πόσο μεγάλη σημασία έχει για τα πολιτικά κόμματα η επιλογή της ηγεσίας του Αρείου Πάγου, πράγμα που θέτει αυτομάτως σε αμφισβήτηση τον βαθμό ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης από την πολιτική.